Orman Perisi [DÜZENLENECEK]

Final

MÜZİK - They're only human

NOT - Bundan önceki bölümü okumayanlarınız var. O bölümü okuyup sonra Finali okuyun.

***

MAYA

Karanlık yavaş-yavaş aydınlanmaya başlıyordu. Uğultu tekrar kulaklarımı esir almıştı. Karanlık hafif aydınlandığında uğultular netleşiyor insan seslerini duyuyordum.

Sesler git gide netleştiğinde seslerden başka kulaklarıma dolan dut dut dut seslerle gözlerimi açmaya çalıştım. Gözlerimi hafif açtığımda beyaz bir yerdeydim ama herşeyi bulanık görüyordum. Tekrar ismimi duyuyordum ama nerede olduğumu bir türlü algılayamıyordum.

Haraket etmek istediğimde vücudumun uyuştuğunu hiss ettim. Nezamandandır haraketsizdim acaba?  Burnumda beni rahatsız eden birşeyler vardı ama ne olduğunu bilemiyordum.

*2 yıl önce*

Yaptığım kahveni yudumlayarak odama doğru yol aldım. Merdivenleri çıkıp odamın kapısını açıp odama girdim. Gece hiç uyumamıştım ve kitabımın son bölümünü yazıyordum.

Bugün yayınevine  kitabımı teslim edecektim. Zaten fazla bir şey kalmamıştı. Düzenlemeler tamamdı sadece finalini nasıl yapacağım konusunda kararsızsız olsamda sonunda bulmuştum.

Sandalyemi çektim ama oturmadan önce pencerelere doğru yürüyüp perdeyi kenara çektim. Gökyüzündeki kızıllığa baktım. Güneş yeni yeni doğmaya başlamıştı. Pencereyi açıp odama sabahın güzel serin rüzgarının girmesine izin verdim.

Çektiğim sandayeye gidip oturdum ve önümdeki kağıtlara baktım. Sonunu yazdığım kağıtı baştan okudum ve kaldığım yerden yazmaya başladım.

Yazmayı artık bitirince son kelimeleride ekledim.

*Ve altı geç arkadaş krallıklarının kralı ve kraliçeleri olurlar. Balo salonun dans pistinde mutluluğun ve yeni hayatlarının ilk dansını yaparlar ve böylece yazarda, okuyucuda, karakterlerde bu hikayeden mutlu sonla ayrılırlar.*

Noktanı koyup arkama yaslandım. İşte hikayem bitmişti. Pencereden dışarıya baktığımda güneş artık çoktan doğmuş odama ışıklarını nazlı nazlı vuruyordu.

Gülümseyip sandalyeden kalktım ve odamın ışığını kapattım. Telefonumun sesiyle irkilsemde yatağımın üzerindeki telefonuma doğru ilerledim. Alice arıyordu.

Alice'in aramasına yanıt verdiğimde Daisy'ninde yanında olduğunu gördüm. Yatağıma yüzü üste atlayıp görüntülü konuşmadan arkadaşlarımla konuşmaya başkadım.

"Hey siz ikiniz bensiz mi film gecesi yaptınız?"

"Sen kitabını yazıp bitirmem gerekiyor dedin bu yüzden sensiz yaptık"

Daisy'nin hemen savunmaya geçmesine kah kaha attım ve heyecanla bağırdım.

"Sonunda bitirdimmmm"

İki kızında neşeli çığlıklarını duynunca daha fazla mutlu olmuştum.  Benden daha çok heyecanlıydılar.

Kitabımdaki karaketler hepsi arkadaşlarımdı. Kitabımdaki karakterlere onların isimlerini vermek istediğimde Daisy mutluluk dansı yapmıştı.

"Tamam ozaman ben gidip şunu vereyim yayınevine."

"Sonra bize gel Sam, Aron ve Brianda gelecekler"

"Tamma görüşürüz"

"Görüşürüz"

Görüntülü aramayı kapatıp yataktan kalktım. Kısaca arkdaşlarımdan bahsetmem gerekirse ben ve Alice üniversitede tanışmıştık. Ben yazarlık okuyordum o piskoloji. Daisy'le bir tatil gezisine giderken tanışmıştık. İki üniversite yarışı kazanan öğrencilerini bir araya getirmiş Fransa'ya geziye götürmüşlerdi.