"Şimdi ne olacak bana?" dedi gözlerini içine bakarken.
Zack gayet basit bir şey söylermiş gibi, "Alfa krallığının kraliçesi olacaksın." dedi.
Liyan şaşkın gözlerle gözlerine baktı. Bunu beklemediği kesindi.
"K-Kraliçe mi?"
"Jeff yani ağabeyim, Alfa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
"O.. kişi! O kişi.....!" diyerek tam karşısına baktı.
Başıyla, "Majesteleri tüm krallığın hazine ve maliye işlerinden sorumlu kişi; bakan Albert'dır!" dediğinde gözlerimi kraliçeden ayırmadan tek elimi boşluğa kaldırıp işaret ettiği adamı, gücümle yanmaya devam eden ateşin biraz ilerisine fırlattım.
Adam havadan ani düşüşü yüzünden inleyerek yerden kalktı ve aynı zamanda suçsuz olduğunu haykırdı.
"Majesteleri Alya Liyan! Ben bir şey yapmadım! Lütfen bağışlayın!" derken onu dinlemiyordum bile.
Jeff hemen arkamda, "Liyan, sakin ol! Sana karışamam ama neler olup bittiğini öğrenmeliyiz." konuşurken başımı hafif çevirip omzumun üzerinden onu dinledim.
Evet haklıydı. Bu suçlar sadece bir kişiyle sınırlı olamazdı. Ama benim planım da yargısız infaz yapmak değildi zaten. İyiliğimi istediği belliydi, ona kızmadım. Kimse Ruh Çapalarının kararlarını sorgulamaya veya verdiği kararlara müdahale etmeye cüret edemezdi. Ama Jeff bir kral, her şeyden önce düşmanım olacak son kişiydi.
"Kraliçe Olivia, benim merak ettiğim bir şey daha var?" diyerek ona doğru döndüm.
"Elbette Majesteleri." dediğinde gözlerimi kısarak ona baktım.
Bir parmağımla yüzümdeki sarı saç tutamını çekip, "Siz bu kadar lüksün içinde yaşarken, halkınız sefalet içinde! Neden bunun için hiçbir şey yapmadınız peki?"
Önce ağırca yutkunmuştu.
"Efendim lânet ilk Asterran'a yayıldıktan sonra diğer halklar bizi suçladı. Önce halkın kendi arasında huzursuzluk baş göstermeye başlamış daha sonra diğer ülkelerle aramızda ticaret engellenmişti. Ardından ülke ekonomisi gittikçe çöktü. Huzurun ve güzelliğin başkenti olan Asterran, şu an sarayın sahip olduğu her şeyin kat ve kat fazlasına sahipken bir anda açgözlü insanların hedefi haline geldi!"
Kaşlarımı çatarak, "Peki siz bunun için neden bir şey yapmadınız? Ya da Asterran bu durumdayken Annem Amaris neden hiçbir şey yapmadı?!" odadaki herkes başını yere eğmiş gözlerimin içine bakmaktan korkarak bizi dinliyordu.
Jeff'se her an ani bir saldırı için hazırda bekliyordu.
"Kraliçe Amaris o sırada sizi doğurduktan iki ay sonra aylarca transtaydı. Uyandığında hemen bir çözüm yolu bulmaya çalıştı ama hiçbir sonuç elde edemedi ve bir gün kendi ruhunu saldı," Biraz bekleyip derin bir nefes alıp devam etti. "Ruh Çapasının artık yaşamadığını duyan herkes ufak çaplı isyanlara başladı ve zamanla saraya kadar saldırmaya cüret ettiler. Daha sonra sizin varlığınızı duyunca bu saldırılar durdu." susana dek onu her mimiğine kadar izledim. Ah bu kadın...
Öfkeli ses tonuyla, "Hâlâ sorumun cevabını almadım! Neden bir şey yapmadınız?!" soruma karşılık yüzüme anlamsızca baktı.
"Kraliçe Olivia kardeşiniz kral Adrian'dan neden size destek olmasını istemediniz?" işte şimdi tuzak soruyu sormuştum.
