"Şimdi ne olacak bana?" dedi gözlerini içine bakarken.
Zack gayet basit bir şey söylermiş gibi, "Alfa krallığının kraliçesi olacaksın." dedi.
Liyan şaşkın gözlerle gözlerine baktı. Bunu beklemediği kesindi.
"K-Kraliçe mi?"
"Jeff yani ağabeyim, Alfa...
Olivia ikizi ama ağabeyi olan Adrian ile beraber Asterran sarayına doğru hızla yol almıştı. İçinden sadece Liyan'a teşekkür ediyor ve iyi şans diliyordu. Bundan sonra her şey Kutsal Kraliçe Alya Liyan'a bağlıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Liyan toprak bariyerinin sadece biraz daha dayanacağını emindi. Nitekim arkasındaki dar kafalı, büyük cüsseli Megaton savaşçı askerlerinin sadece parçalamaktan ve yok etmekten zevk aldığını az çok biliyordu. Hemen bir şeyler yapması gerekiyordu. Asterran'lı birliklerin sayısı yetersiz ve karşısındaki askerler; başı kesilmiş tavuk gibi her yere saldıracak, önüne gelecek olan her yeri yağmalayıp, yıkıp yok etmekten geri durmayacaktı.
Birliklerin geçici komutanı olarak Jeff'e doğru arkasını dönmeden seslendi. "Geri çekilin ve işaretimi bekleyin!"
Jeff her ne kadar itiraz etmek istesede Alfa'nın kralı olarak Kutsal Kraliçenin ona verdiği ilk emrini yerine getirmek zorundaydı. Askerlere doğru iki kez kısa şekilde uluduğunda herkes önceden öğrendiği haberleşme işaretlerine uyup geri çekilmeye başladı.
Onunla ısrarı üzerine buraya kadar gelebilmişti ama istediği zaman Liyan onu saf dışı bırakabilecek güçteydi. Şimdi ise bir şey yapacaktı kesin, ama bedeninden kokusunu aldığı baskın öfkeyle karışık daha çok korku; yapacağı bu şeyin güzelim dediği eşine verebileceği zararı düşününce Jeff tok erkeksi sesiyle telepatiyle ona seslendi.
('Liyan kendine dikkat et lütfen! O, orman evinde bana verdiğin sözü sakın unutma!') derken Liyan o saniye verdiği sözü tekrar hatırladı.
"Liyan bana söz ver. Ne olursa olsun beni asla bırakmayacaksın. Herşeye katlanabilirim ama senin olmadığın bir dünyaya asla!"
Bunlar Jeff'in ilk birlikte oldukları geceden hemen önce ondan istediği ilk sözdü. Belki kendi verdiği ilk sözünü tutmamış olabilirdi, fakat Liyan verdiği hiçbir sözü asla unutmazdı. O sorumluluklarının bilincinde yüce kutsal bir varlıktı.
Arkasına dönüp koşar adımlarla gidip Jeff'in boynuna sarıldı.
Gizli bir itirafı gibi kelimeler pembe dudaklarını terk ederken, "Asla unutmam. Bu zamana kadar nasıl ayakta kaldım sanıyorsun? Hepsi senin içindi... Yine sana dönebilmek içindi." eşinin yumuşacık kurt yelesin yüzünü gömerek kokusunu içine iyicene çekmişti. Jeff onun sakinleştiricisi, mutluluk kaynağı, geri dönüş yoluydu; elbette herşey yine ona dönebilmek içindi. Kimse değil... O sadece onun zayıf yanını görecek kadar şanslıydı. O şuana kadar sahip olduğu gelecekte sahip olacağı her şeyden daha kıymetliydi. Kaybetmekten ölesiye korktuğu tek hazinesi... Ama bugün belki de sevdiği adamı hiç bu kadar kaybetmeye yakınlaştığı olmamıştı. Uzun zamandır içinde tutuğu sırrı, hiç bu kadar omuzlarına bu derece yük olmamıştı.
