3

68 7 2
                                    

Τέσσερις Μήνες Μετά

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Τέσσερις Μήνες Μετά

Ο χειμωνιάτικος αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου αμέσως μόλις βγω απ την έξοδο του αεροδρομίου αλλά δεν με πειράζει καθόλου, αντίθετα μ αρέσει.

Επιτέλους πίσω!

Δέκα μέρες έμεινα στο Λονδίνο για τις γιορτές και πραγματικά δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω.

Μου έλειψε η σχολή, τα μαθήματα, μου έλειψε ακόμα και το μικρό δωμάτιο μου αλλά περισσότερο από όλα μου έλειψε η Εβελιν.

Από εκείνη τη πρώτη μέρα και την αμφιλεγόμενη γνωριμία μας κάνουμε πολλή παρέα. Νομίζω..νομίζω πως έχουμε αρχίσει να γινόμαστε φίλες και δεν θα μπορούσα να είμαι περισσότερο χαρούμενη μ αυτό

Έχει χάσει τη μητέρα της από τότε που ήταν έξι και όλα τα χρόνια μεγάλωσε μόνο με τον πατέρα της αλλά κι αυτόν δεν τον έβλεπε πολύ γιατί τις περισσότερες ώρες της μέρας δούλευε για να μπορεί να την μεγαλώσει.

Λυπήθηκα πολύ όταν το άκουσα, πραγματικά πολύ και εκείνη το είδε. Και μου χαμογέλασε και αντί να την παρηγορήσω εγώ με παρηγόρησε αυτή.

Μου είπε πως δεν την πειράζει πια, πως το συνήθισε με τα χρόνια και πως αυτή η σχολή ήταν το μεγάλο της όνειρο. Μια ευκαιρία να επιστρέψει στον πατέρα της όλα όσα είχε κάνει για εκείνη. Είχε μπει με υποτροφία, την μοναδική υποτροφία στη χρονιά μας και οσο την άκουγα να μιλάει για τον κόπο που έκανε να καταφέρει να την κερδίσει ένιωσα ένα πολύ περίεργο συναίσθημα...λες και ήμουν περιφανή για εκείνη και ας την ήξερα μια ώρα.

Δεν ξέρω γιατί ένιωσα έτσι αλλά πραγματικά το αισθάνθηκα.. Την θαύμαζα πολύ αυτή τη κοπέλα. Είχε περάσει δύσκολα κι ομως, τέσσερις μήνες τώρα που την ξέρω δεν παραπονέθηκε ποτέ και για τίποτα. Δεν είχε περάσει μέρα που να μην χαμογελάει και έκανε και εμενα να γελάω. Ίσως γι αυτό να της χάρισα και την εμπιστοσύνη μου τόσο εύκολα..

Ο άλλος μου εαυτός Where stories live. Discover now