«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ανατριχιάζω απ το κρύο καθώς περίμενω τον Λιαμ στο άδειο από αυτοκινητα πάρκινγκ της εταιρείας. Η Εβ επέμενε να μείνει να περιμένει μαζί μου αλλά μόλις είχα λάβει ένα μήνυμα απ τον Λιαμ που έλεγε ότι σε πέντε λεπτά θα είναι εδώ. Αυτό έγινε πριν είκοσι λεπτά. Περπαταω πέρα δώθε μπροστά απ το αυτοκίνητο του, μήπως και καταφέρω να ζεστάνω κάπως το παγωμένο σώμα μου όταν με την άκρη του ματιού βλέπω τη τζαμαρία να ανοίγει κι εκείνον να βγαίνει ξεφυσώντας.
Τον τελευταίο καιρό ξεφυσάει συνέχεια όμως κάθε φορά που τον ρωτάω μου λεει ότι έχει να κάνει με την δουλειά. Δεν λέω ότι μου λεει ψέματα, άλλωστε εκείνος έχει ευθύνες που ούτε καν πλησιάζουν τις δικές μου, όμως κάτι μου λεει ότι δεν φταίει μόνο αυτό.
Η σκληρή του έκφραση μαλακώνει όταν με βλέπει να τον παρατηρώ. Με δυο γρήγορες δρασκελιές με φτάνει και με βάζει στα ζεστά του χερια.
«Γαμωτο σε άφησα πολύ να περιμένεις, παγώσες» τρίβει τα μπράτσα μου και εγώ ρουφάω μια τζούρα απ τη μυρωδιά του
«Δεν πειράζει, είχες δουλειά;»
Ξέρω ότι θα πει ναι.
«Ναι»
Μπινγκο!
Δεν μου εξηγεί όμως τι δουλειά κι αυτό είναι που με κάνει να μην πιστεύω εντελώς την δικαιολογία του για το τι τον απασχολεί. Δεν μπαίνει ποτέ σε λεπτομέρειες.
«Πάμε τώρα γιατί θα μου κρυώσεις κι άλλο»
Ξεμακραίνουμε και μπαίνουμε στο αμάξι. Στη διαδρομή μιλάμε για ένα σωρό άσχετα και τον παρατηρώ να χαλαρώνει όλο και περισσότερο. Όταν πια φτάνουμε στο διαμέρισμα του κι αλλάζει το κοστούμι για ένα φούτερ και μια φόρμα, τίποτα δεν θυμίζει τον αφιγμενο κι ανήσυχο Λιαμ που είδα πριν μισή ώρα να βγαίνει απ το γραφείο.
«Είσαι έτοιμη για το Λονδίνο;» ρωτάει καθώς καθόμαστε αγκαλιά στον καναπέ τρώγοντας πίτσα.
