«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Είμαι χαμένη στην αίσθηση των χειλιών του. Στη μυρωδιά του που σχεδόν είχα ξεχάσει πόσο εθιστικη είναι. Λιώνω στο άγγιγμα του, το σώμα μου παραδίνεται στα χερια του κι εκεί που είμαι έτοιμη να πιστέψω ότι θα αρχίσω παλι να ζω ακούγεται η πόρτα να χτυπάει.
Παγώνουμε. Ξεμακραίνουμε λιγάκι και μένουμε να κοιταζόμαστε με την ίδια απορία. Ένα ακόμα χτύπημα στη πόρτα μας κάνει να στραφούμε ταυτόχρονα προς τα κει.
«Αριάδνη είσαι μέσα;» η φωνή του κ.Αντωνη ακούγεται και μόνο τότε ανασαίνω ξανά. Σηκώνομαι να ανοίξω αλλά όχι πριν ρίξω μια ματια στον Λιαμ που μοιάζει ακόμα μπερδεμένος αλλά ταυτόχρονα και κάτι άλλο...ανακουφισμένος;
«Αριάδνη» φωναζει ξανά ο κ.Αντωνης
«Ερχομαιιι»
Ανοίγω τη πόρτα και βλέπω τον μεσήλικα άντρα να αφήνει μια ανάσα ανακούφισης.
«Συγγνώμη βρε κορίτσι μου αλλά έχεις μέρες να φανείς στο χωριό και ανησύχησα»
Όταν λεει μέρες εννοεί δυο. Όσες δηλαδή είναι και ο Λιαμ εδώ αλλά δεν τον παρεξηγώ. Είχε γίνει άτυπη συνήθεια το να βγαίνω καθημερινά για περπάτημα και να περνάω απ το μαγαζί της γυναίκας του. Φαντάζομαι ότι αυτές οι μέρες που δεν πέρασα τον ανησύχησαν.
«Καλά είμαι μην ανησυχείτε απλά...είχα επισκέψεις» λέω αβέβαια. Ιδανικά δεν θα ήθελα κανείς να ξέρει για την επίσκεψη του Λιαμ αλλά δεν μπορώ και να τον κρύψω. Ελπίζω μόνο να μην φτάσουν τα νέα στη μανα μου γιατί τότε θα έχω να δώσω πολλές εξηγήσεις.
Ο κ.Αντωνης ρίχνει μια ματια στο αυτοκίνητο πίσω του. Όπως έλεγα. Δεν μπορώ να τον κρυψω .
«Και γι αυτό ανησύχησα. Ξένο αμάξι στην αυλή σου, εσυ εξαφανισμένη...μη με παρεξηγείς...αγχώθηκα»
Του χαμογελάω ασυναίσθητα γιατί τον πιστεύω. Δεν το έκανε από κουτσομπολιό, δεν είναι τέτοιος άνθρωπος. Τέσσερις μήνες τώρα μου έχει φερθεί σαν να μαι οικογένεια του κι αυτό το εκτιμώ οσο δεν φαντάζεται.
