«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ένας μήνας αργότερα
Κλείνω πίσω μου τη πόρτα ενός γραφείου. Βγάζω διακριτικά το κινητό μου και επιτέλους έχει πάει και μισή!
Ρίχνω μια ματια γύρο μου και έπειτα περπατώ καρφί προς το γραφείο του Μάικ. Χτυπάω τη πόρτα και δεν περιμένω απάντηση, απλά μπαινω. Σηκώνει τα ματια του απ τον υπολογιστή, χαμογελάει και μου κάνει νοημα να πλησιάσω.
Βάζει τη καρέκλα δίπλα στη δικιά του και όταν κάθομαι σέρνει τον υπολογιστή προς τα μένα
«Έτοιμη;» ρωτάει
«Όπως πάντα» απαντώ με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Έπειτα από εκείνη τη φορά που τον βοήθησα με την περίληψη, κάθε μέρα, μισή ώρα πριν σχολάσω, έρχομαι εδω κρυφά και κάνω πράγματα που θα έκανα αν ήμουν πραγματική ασκούμενη.
Ήταν ιδέα του Μαϊκ και η αλήθεια είναι πως στη αρχή δίστασα λίγο γιατί αν μας έπιανε ο άλλος θα βρίσκαμε και οι δυο το μπελά μας αλλά η επιμονή του και η λαχτάρα μου με νίκησαν και έτσι δέχτηκα.
Κάθε φορά ανυπομονώ για αυτό το τελευταίο μισάωρο. Είναι η μόνη στιγμή που απολαμβάνω το ότι βρίσκομαι εδώ παρόλο που τα πράγματα είναι καλύτερα απ ότι όταν πρώτο άρχισα.
Νομίζω ότι οι υπόλοιποι υπάλληλοι έχουν αρχίσει και αυτοί να με λυπούνται και έτσι δεν μου ζητάνε να κάνω πράγματα όπως μου ζητούσαν στην αρχή. Οι περισσότεροι τουλάχιστον. Είναι και κάποιοι που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είμαι η προσωπική τους υπηρέτρια αλλα ποιος μπορεί να τους αδικήσει.
Όταν τη μια μέρα με βλέπουν να σερβίρω πρωινό, την άλλη καφέδες, την επόμενη να βγάζω φωτοτυπίες και την μεθεπόμενη να ξεσκονίζω στην αρχειοθέτηση τι περιμένεις;
Και ναι! Με έβαλε να ξεσκονίσω ένας ολόκληρο όροφο γεμάτο με αρχεία και να τα κατατάξω με αλφαβητική σειρά.
