«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Φτάνοντας στο αυτοκίνητο μου ανοίγει τη πόρτα και κάπου εκεί στο πεζοδρόμιο αφήνω την λιωμένη μου καρδιά. Κάποτε είχα διαβάσει ένα άρθρο που ελεγε πως μια τέτοια κίνηση από έναν άνδρα ή το να σου τραβήξει την καρέκλα για να κατσεις, ίσως να ειναι ένας ακόμα τρόπος χειραγώγησης μας απ τους άνδρες. Τότε με είχε προβληματίσει. Το είχα σκεφτεί και κατέληξα πως για να γίνεται μόνο απ τη μια πλευρά, δηλαδή απ τον άντρα στη γυναίκα, τότε είναι σίγουρα σεξιστικό. Τώρα νιώθω πως εκείνο το άρθρο έλεγε μπούρδες. Τώρα τη βρήκα την πιο ευγενική κίνηση που έχει κάνει ποτέ προς εμένα. Δεν ξέρω αν τελικά το άρθρο ή εγώ έχουμε το δίκιο αλλά αυτά τα ιπποτικά κλισέ είναι ωραία όταν σου συμβαίνουν.
Στο εστιατόριο κάνει το ίδιο. Ανοίγει τη πόρτα και μ αφήνει να περάσω πρώτη. Του χαρίζω ένα μικρό χαμόγελο και κοντοστέκομαι δυο βήματα μετά τη είσοδο. Μόλις τον νιώσω δίπλα μου ψάχνω με τα μάτια για τον πατέρα του αλλά τον εντοπίζει πρώτος.
Μου δείχνει προς τα που να κινηθούμε και όταν πια έχουμε πλησιάσει αρκετά προς έκπληξη μου βλέπω και την Αϊριν στο τραπέζι. Δεν είχα καταλάβει πως θα έρθει και εκείνη και η αλήθεια είναι πως νιώθω κάπως μαγκωμένη ξαφνικα. Την εχω δει μόνο μια φορά, τότε που πρωτοήρθα και αν και με τον Τζειμς δεν είναι ότι βλεπόμαστε κάθε μέρα εχω μια παραπάνω οικειότητα μαζί του.
Μετα τα συγχαρητήρια τις αγκαλιές και τα σταυρωτά φιλιά εγώ και εκείνος παίρνουμε θεση ο ένας δίπλα στον άλλο. Υπάρχει μια ακόμα κενή θέση στο τραπέζι που θα μπορούσε κάποιος απ τους δυο μας να επιλέξει αλλά κανείς δεν το έκανε και πολύ χάρηκα γι αυτό.
Πιάνουμε μια γενική συζήτηση για το δικαστήριο μέχρι που ο σερβιτόρος μας διακόπτει ευγενικά ρωτοντας μας αν θελουμε κάτι να πιούμε πριν τα φαγητό και ένας Θεός ξέρει πως κρατιεμαι και δεν στριφογυρίζω επιδεικτικά τα ματια μου
Θα πλήρωνα οσο οσο για κάτι με την ελάχιστη ποσότητα αλκοόλ αυτή τη στιγμή. Το χρειάζομαι μετά απ όλο αυτό το άγχος.
