«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μπαινω στην αίθουσα συσκέψεων παλι δεν είναι κανείς. Ρίχνω μια ματια στο κινητό μου, η ώρα γράφει 11 παρα δυο λεπτά, ίσως να μην γύρισε απ τον εισαγγελέα.
Φεύγω. Πηγαίνω προς το γραφείο του. Η Μάργκαρετ πληκτρολογει κάτι στον υπολογιστή. Την ρωτάω αν ήρθε και μου απαντάει αρνητικά. Την ρωτάω αν ξέρει τιποτα για την εξέλιξη του ραντεβού του αλλά παίρνω την ίδια απάντηση. Την ευχαριστώ και αφού δεν ξέρω τι άλλο να κάνω παίρνω τον δρόμο για την αίθουσα.
Φτάνοντας στον διάδρομο τον βλέπω να πλησιάζει απ την άλλη πλευρά. Περπατάω γρήγορα προς το μέρος του, συναντιόμαστε κάπου στη μέση
«Τι έγινε;» ρωτάω με αγωνία
Με το κεφάλι μου δείχνει την αίθουσα
«Μπες, έχω ειδοποιήσει ήδη τον Μαικ»
Ρίχνω πίσω το κεφάλι μου σε ένδειξη απογοήτευσης αλλά και λίγου εκνευρισμού. Μέχρι να το επαναφέρω έχει μπει ήδη. Τον ακολουθώ.
«Σήμερα πηρα εγώ τους καφέδες και έφερα και κάτι να τσιμπήσουμε»
Ούτε που παρατήρησα ότι κράτουσε κάτι ατα χερια του την ώρα που ήρθε
«Για να γιορτάσουμε τη μεγάλη μας επιτυχία;» προχωράω ως τη θεση μου και μόνο όταν σωριάζομαι πάνω της τον κοιταω.
Το σχεδόν στραβό του χαμόγελο και το βλέμμα του πάνω μου με μπερδεύουν
«Τι;»
Με κοιταει για δυο στιγμές ακόμα και τότε κουνάει το κεφάλι και αποσύρει το βλέμμα
«Δεν σου λέω γιατί θα με πεις παλι ψεύτη»
«Πότε σας ξαναείπα έτσι;»
Καλά τον έχω πει πολλά κατά καιρούς αλλά δεν νομίζω ότι τον είπα ποτέ ψεύτη, μήπως τότε με τον Μάικ; Η αλήθεια είναι πως μέσα στη σύγχυση μου ούτε καταλάβαινα τι έλεγα..
«Όταν σου είπα πως είσαι χαριτωμένη όταν παραπονιέσαι»
