«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά αισθάνομαι κάτι να έχει αλλάξει στην ατμόσφαιρα του σαλονιού, κι ας έχουν μείνει φαινομενικά όλα ίδια. Είναι λες και το κλίμα είναι...φορτισμένο με κάτι απροσδιόριστο και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έρχεται από απέναντι. Απ' τη μεριά του καναπέ που μοιράζονται ο Λίαμ και ο Μάριος. Προσπάθησα να ρωτήσω τον Λίαμ, μ' ένα νεύμα, αν είναι όλα καλά. Έγνεψε θετικά αλλά το βλέμμα του απομακρύνθηκε τόσο γρήγορα από πάνω μου, που δεν το πιστεύω. Οι υπόλοιποι φαίνονται να μην έχουν καταλάβει ότι κάτι δεν μοιάζει σωστό και γι' αυτό πιέζω τον εαυτό μου να το ξεχάσει. Μπορεί απλά να είναι η ιδέα μου.
Tο κουδούνι χτυπάει. Μάλλον κάποιος απ' τους καλεσμένους της μαμάς έφτασε. Έχοντας την ανάγκη να ξεχαστώ σηκώνομαι παραπάνω από πρόθυμα ν' ανοίξω. Η Λίλα κι ο Χαζ, οι κολλητοί των γονιών μου στέκονται στην άλλη πλευρά, με δώρα στα χέρια και φωτεινά χαμόγελα.
«Καλώς τους» λέω καθώς τους κάνω χώρο να περάσουν. Η Λίλα με κλείνει σε μια τρυφερή αγκαλιά ενώ από κάπου πίσω ακούω τη μαμά να πλησιάζει για να χαιρετήσει τους φίλους της. Βγαίνοντας απ' την αγκαλιά της Λίλας, είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιώ ότι δεν είναι μόνοι. Πίσω τους, έχουν μπει πια στο σπίτι οι κόρες τους. Δεν είχα ιδέα ότι η Έλλη και η Λάουρα θα έρχονταν σήμερα.
Χαιρετιόμαστε εγκάρδια πρώτα με τη Λαουρα κι επειτα με την Ελλη που πήρε το όνομα της απ τη μαμά. Η Λίλα ήθελε να τιμήσει τη φίλη της κι έτσι έδωσε στη κορη της το όνομα της μαμάς,
Πραγματικά χαίρομαι που τις βλέπω κι ας είμασταν ποτέ αυτό που λέμε...φίλες. Όπως και με όλους τους άλλους στον οικογενειακό μας κύκλο, εγώ ήμουν μικρότερη τους, έτσι έκαναν παρέα αποκλειστικά με τα αδέρφια μου.
Η Λάουρα είναι ίσα με τον Νίκολας κι η Έλλη δυο χρόνο μεγαλύτερη απ' τον Μάριο, έχουμε περάσει πολλές τέτοιες μέρες στο ίδιο σπίτι και ίσως τώρα να είναι η ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά. Με τον Λίαμ και την Νάνσι – κι ας κράτησε λίγο μαζί της – πως έγινε; Ναι πιστεύω ότι πλέον δεν θα με βλέπουν ούτε αυτές σαν το ενοχλητικό μυξιάρικο που τους χαλούσε τη παρέα.
