«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Απ την ώρα που έμαθα ότι θα είμαι κι εγώ στο δικαστήριο δεν έβλεπα την ώρα να φτάσει να η Παρασκευή όμως τώρα που έχει πια έρθει, μόνο που δεν τρέμω.
Αγχώνομαι. Αγχώνομαι για να πάνε όλα καλά και να κερδίσουμε, αγχώνομαι γιατί πρώτη φορά θα μπω σε δικαστική αίθουσα και κάπου μέσα μου ίσως να αγχώνομαι που θα τον δω.
Δεν έχει σημασια που τον βλέπω καθημερινά. Πάντα η πρώτη στιγμή που τον αντικρίζω κανει κάτι περίεργο στην καρδιά μου η οποία τώρα τελευταία δεν λειτουργεί καθόλου σωστά.
Δυο μέρες τώρα, από τότε που γύρισε και είπαμε όλα εκείνα, τα υπονοούμενα δίνουν και παίρνουν από κάθε πλευρά. Δεν είναι πολύ συχνα, ίσως μια δυο ατάκες μέσα στη μέρα αλλά κάνουν την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά.. Το λέω και σχεδόν δεν το πιστεύω. Φλερτάρω με τον Λίαμ Κουρτ!
Τον έχω πιάσει σε άσχετες στιγμές να με κοιτάζει κάπως...έντονα. Νομίζω πως και εκείνος εχει πιάσει εμενα καποιες φορές να κάνω το ίδιο.
Χριστέ μου τι το θυμήθηκα τώρα αυτό; Ήταν όλες τόσο ντροπιαστικές γιατί δεν του έριχνα απλά μια ματια, τον χάζευα σαν καμιά ανώμαλη που τις τρέχουν τα σάλια αλλά ειλικρινά δεν φταίω εγώ. Απ την μια μου λέει όλα εκείνα τα ωραία που λέει και απ την άλλη φοράει εκείνα τα κοστούμια που είμαι πλέον σίγουρη πως είναι χειροποίητα γιατί αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω πως του ταιριάζουν τόσο πολύ. Ειδικά στο πίσω μέρος δηλαδή μιλάμε για την τέλεια εφαρμογή!
Αισθάνομαι το αυτοκίνητο να σταματάει. Ρίχνω μια ματια και το προαύλιο των δικαστηρίων απλώνεται μπροστά μου.
Κάνε να πάνε όλα καλά.
Ευχαριστώ τον οδηγό και κατεβαίνω. Δεν προφταίνω να κάνω δυο βήματα κι αμέσως τα ρημάδια τα μάτια μου τον εντοπίζουν μέσα στο λιγοστό πλήθος του πεζοδρομίου. Μιλάει με κάποιον που αν κρίνω σωστά απ' την νευρικότητα που υπάρχει στις κινήσεις του και στον τρόπο που στέκεται είναι ο πελάτης.
