«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Τα ποδαράκια μου πονάνε, τα χέρια μου είναι ακόμα παπαριασμένα απ' τα νερά και νομίζω ότι έχω πονοκέφαλο. Δεν φτάνει δηλαδή που ξύπνησα απ τις έξι παρά, που κουβάλησα όλες εκείνες τις βλακείες απ το βαν, που στεκόμουν όρθια με αυτή την ελεεινή στολή μπροστά σε διακόσια άτομα, έπρεπε και μετά να τα μαζέψω, να τα πλήνω, και να τα ξανακουβαλήσω όταν ήρθαν να τα πάρουν. Πέντε ώρες έτρεχα απο το βαν στην κουζίνα, απ την κουζίνα στο λόμπι και απο κει παλι στην κουζίνα. Ευτυχώς μέχρι να τελειώσω η ώρα είχα φτάσει δώδεκα και έτσι έφυγα χωρίς να αναγκαστώ να ανέβω στον όροφο.
Σαράντα λεπτά μέσα στο uber και ακόμα δεν μπορώ να ηρεμήσω. Το στοίχημα που έβαλα σήμερα γυρνάει συνέχεια στο μυαλό μου. Άκου και να μου πει οτι θέλει την παραίτηση μου. Όχι ότι δεν το περίμενα με αυτή τη συμπεριφορά αλλά το γεγονός ότι το παραδέχτηκε μέσα στη μούρη μου με ενόχλησε. Γι αυτό κι εγώ πείσμωσα και δέχτηκα αυτή την ηλίθια πρόκληση. Σε άλλη περίπτωση θα είχα την αξιοπρέπεια να φύγω μόνη μου από κάπου που νιώθω ανεπιθύμητη αλλά τώρα δεν πρόκειται να του κάνω τη χάρη.
Κατεβαίνω απo το αυτοκίνητο και μπαίνω σχεδόν τρέχοντας στη πανεπιστημιούπολη. Σε δέκα λεπτά ξεκινάει το μάθημα για το οποίο αυτή τη στιγμή δεν δίνω δεκάρα γιατι το μόνο που θέλω να είναι να δω τα παιδιά.
Χθες μετά την ήττα που έφαγα στην εταιρεία γυρισα πίσω και χώθηκα στον κοιτώνα να τελειώσω μια εργασία που έπρεπε να στείλω σήμερα και έτσι δεν είδα κανέναν τους. Βέβαια αντάλλαξα μερικά μηνύματα μαζί τους αλλά τι να σου κάνουν τα μηνύματα; Εμένα μου έλειψαν...πριν λίγο καιρό δεν θα το πίστευα αλλά τώρα και έχω φίλους και μου έλειψαν!
Αχ η ζωή μου στη πανεπιστημιούπολη είναι τόσο τέλεια! Καμία σχέση με τη ζωή μου στην εταιρεία που μου την έχει κάνει πατίνι ο ηλίθιος
Τινάζομαι απότομα όταν νιώθω απο πίσω δυο χέρια στα πλάγια της μέσης μου. Γυρνάω και αυτόματα χαμογελάω στη θέα του Φιν που μου χαμογελάει πίσω.
