«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Δυο μήνες μετά Οκτώβριος Ελλάδα, Σ ένα χωριό του Πηλίου
Ο κ.Αντώνης ξεφορτώνει και τα τελευταία ξύλα στο υπόστεγο της πίσω αυλής, αφήνει μια βαριά ανάσα απ την κούραση και στοιβάζει τα δυο βαριά κούτσουρα που είχε αφήσει στην άκρη. Πιάνει το ποτήρι με το νερό που είχα αφήσει στο σιδερένιο τραπεζάκι και το με δυο γουλιές το καταβροχθίζει λαίμαργα. Προθυμοποιουμαι να το γεμίσω πάλι αλλά αρνείται ευγενικά.
Τον ευχαριστώ για μια ακόμα φορά που ανταποκρίθηκε τόσο άμεσα στην κλήση της μητέρας μου κι αν και μου λέει πως δεν ήταν κόπος εγώ επιμένω, δεν ήταν υποχρεωμένος και ειδικά σήμερα που με την γιορτή που έχει στο χωριό όλοι ασχολούνται μ αυτό.
Μου δείχνει πως να ανάβω πιο εύκολα τον καυστήρα και με προειδοποεί να μην χρησιμοποιήσω την βενζίνη που έχει μέσα εκεινο το μπλε πλαστικό παγούρι. Καλύτερα λεει να χρησιμοποιώ τα ειδικά προσαναματα. Τον ευχαριστώ και τον διαβεβαιώνω πως κατάλαβα αλλά κακού καλού μου τον ανάβει εκείνος για σήμερα.
Ένας παράξενος ήχος κάνει και τους δυο μας να κοιτάξουμε προς τη μπροστινή αυλή, ακολουθώντας το θόρυβο κάνω μερικά βήματα περιμετρικά του σπιτιού μέχρι που βλέπω πως πρόκειται για μηχανή αυτοκινήτου.
Ο μεσήλικας άνδρας μ έχει πλησιάσει και τελικά με προσπερνά συνεχίζοντας τον δρόμο προς το αυτοκίνητο που έχει σταθεί έξω απ τη πόρτα της αυλής. Τον ακολουθώ, γέρνει στο παράθυρο του οδηγού, κάτι λένε, φτάνοντας πιο κοντά αντιλαμβάνομαι πως του δίνει οδηγίες.
Το παράθυρο του αυτοκινήτου ανεβαίνει και ο οδηγός χρησιμοποιεί ενα κομμάτι της ιδιοκτησίας μου για να γυρίσει καθώς στον δρόμο δεν θα τα κατάφερνε ποτέ τόσο στενός που είναι.
Ρωτάω τον κ.Αντώνη προς τι αυτό.
«Ένας ξένος έχασε το δρόμο για τη γιορτή...»
Αμέσως η εξήγηση που μοιάζει λογική. Η γιορτή του τσίπουρου λαμβάνει χώρα στη αρχή της αναφοράς που οδηγεί εδώ αλλά η τοποθεσία είναι χωμένη ανάμεσα σε κάτι πλατάνια και δύσκολα την αντιλαμβάνεσαι απ το δρόμο αν δεν ξέρεις.
