«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μπαίνοντας στο μαγαζί αναγνωρίζω από μακρυά την πλάτη του πατέρα μου. Ένας σερβιτόρος βρίσκεται ήδη δίπλα του και αν διακρίνω καλά από δω, ειναι μόνος στο τραπέζι
Απ την μια χαίρομαι που η κακομαθημένη δεν ειναι εδώ αλλά απ την άλλη θέλω να τελειώνουμε οσο πιο γρήγορα γίνεται μ αυτό το φιάσκο που ο πατέρας μου αποκαλεί γεύμα.
Όταν με πήρε χθες και μου το ανακοίνωσε ένας Θεός ξέρει πως κρατήθηκα και δεν του το έκλεισα στα μούτρα. Ακου να θέλει να φάμε μαζί για να τη συγχαρεί για τη πρώτη της βδομάδα. Πόσο υποκριτικό από εκείνον; Σ εμάς δεν το έκανε αυτό ούτε όταν πήραμε τα πτυχία μας!
Πλησιάζω και παίρνω θεση απέναντι του χωρίς να πω λέξη.
«Ήρθες; Η Άρια μου έστειλε ότι είναι στο δρόμο»
Χέστηκα!
Δεν σηκώνει τα ματια απ το κινητό του μέχρι που ο σερβιτόρος ρωτάει αν θα ήθελα κάτι να πιω. Παραγγέλνω ένα ποτήρι κρασί. Κανονικά δεν θα έπινα αλκοόλ γιατί ειναι Σάββατο αλλά δεν νομίζω να αντέξω αλλιώς αυτό το θέατρο.
«Λοιπόν;» κλειδώνει το κινητό του και το αφήνει πάντως το τραπέζι «Πως τα πάει η Άρια;»
Τώρα τι του λες;
«Είναι πεισματάρα..» αυτό είναι αλήθεια. Το πεισμα της σκάει γάιδαρο.
Χαμογελάει. Θα ξεράσω.
«Έτσι είναι και η Ελλη από κει το πήρε»
Θα ξεράσω ξανά. Δεν έχω πρόβλημα με την Ελλη ισα ισα που την συμπαθώ, ίσως και κάτι περισσότερο αλλά η αντίδραση του πατέρα μου είναι που με κάνει να ανακατεύομαι. Θεωρεί το πείσμα θετικό σε όλους εκτός απ την οικογένεια του.
«Για να το λες..» προσπαθώ να ξεφυσήσω όσο πιο αθόρυβα γίνεται. Ευτυχώς δεν το καταλαβαίνει.
