«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Γελάω όταν βλέπω την Εβελιν να μορφάζει απ' το κρύο καθώς περνάμε απ' τις συρταροτές πόρτες του αεροδρομίου.
«Σε είχα προειδοποιήσει» λέω τραγουδιστά μη μπορώντας να κρύψω την ευθυμία μου. Μπορεί ο αποχωρισμός απ' τον Λίαμ να ήταν επώδυνος και να έπρεπε να με τραβήξει κυριολεκτικά η Εβ μακριά του, τσιρίζοντας ότι θα χάναμε την πτήση, αλλά τώρα που είμαι εδώ, είμαι χαρούμενη. Το Λονδίνο είναι ως συνήθως συννεφιασμένο αλλά μ' ένα μαγικό τρόπο πιάνω τον εαυτό μου να απολαμβάνει αυτό το θέαμα.
«Τώρα θα σου λεγα αλλά αν προσπαθήσω να μιλήσω κι άλλο νομίζω θα σπάσουν τα δόντια μου» γελάω ξανά ακούγοντας τα δόντια της να κροταλίζουν απ' το κρύο. Σφίγγει με τρεμάμενα δάχτυλα το παλτό της.
«Καλώς τες» ακούμε μια φωνή που μας κάνει να σταματήσουμε κι εμένα να τσιρίξω από ενθουσιασμό. Πριν το συνειδητοποιήσω, ορμάω στην αγκαλιά του μπαμπά.
«Γεια σου και σένα λουλουδάκι» μουρμουρίζει στα μαλλιά μου και ζέστη απλώνεται στο στήθος μου. Ξεμακραίνω και στρέφομαι προς την Εβ που κοιτάζει αμήχανα τα παπούτσια της. Την πιάσανε πάλι οι ντροπές και δεν μπορώ να μη χαμογελάσω.
«Μπαμπά αυτή είναι η κολλητή μου» λέω περήφανα καθώς περνάω το χέρι γύρο απ' τους ώμους της, που τώρα στέκονται πιο ίσιοι από πριν.
«Χαίρω πολύ κ. Χόλαντ, ευχαριστώ πολύ που θα με φιλοξενήσετε»
Ο μπαμπάς χαμογελάει ζεστά, με ακριβώς το ίδιο χαμόγελο που χαρίζει και σε μένα όλη την ώρα.
«Κι εγώ χαίρομαι που γνωρίζω επιτέλους την περίφημη Έβελιν. Η Άρια δεν έχει σταματήσει να μιλάει για σένα και σε παρακαλώ λέγε με Τομ»
Το μικρό κοκκίνισμα στα μάγουλα της με κάνει να γελάσω ήσυχα όμως δεν λέω κάτι καθώς ο μπαμπάς μας οδηγεί στο αυτοκίνητο. Στη διαδρομή δεν σταματάμε να μιλάμε για τη ζωή μας στη Καλιφόρνια και η Εβ δείχνει επιτέλους να έχει χαλαρώσει και να είναι ο καλός πολυλογάς εαυτός της. Φτάνουμε στο σπίτι κι η μαμά περιμένει ήδη στη πόρτα. Χώνομαι στην αγκαλιά της, μου χαϊδεύει τα μαλλιά και μ' απομακρύνει μόνο για να με παρατηρήσει.
