«Μείνε..μόνο πέντε λεπτά, μόλις φύγεις ολα θα αλλάξουν και δεν θέλω να νιώσω αυτή την απώλεια..μείνε..λίγο ακόμα..»
Υπάρχει τελικά η τέλεια ιστορία αγάπης; Για την Άρια υπάρχει αλλά δεν είναι η δική της.
Τον έχει δει τον απόλυτο έρωτα, τον έχει ζή...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Όχι» το στόμα μου γεμίζει απ' την πικρή γεύση του ψέματος.
Η Άρια έχεις σκύψει το κεφάλι, κάνει ότι χαζεύει στο φαγητό της αλλά ξέρω ότι απλά κρύβεται. Καλύτερα. Δεν θα άντεχα να δω την απογοήτευση στα μάτια της καθώς προδίδω τη σχέση μας ακριβώς μπροστά της. Τι άλλο να κάνω όμως; Το ψυχρό βλέμμα του Μάριου μ' ακολουθεί όλο το βράδυ, περιμένει για ένα λάθος βλέμμα, μια λάθος κίνηση κι ένας Θεός ξέρει τι θα γίνει όταν με πιάσει σ' αυτό το λάθος.
Ακόμα και τώρα που φαινομενικά πήρε την απάντηση που έψαχνε, τα μάτια του παραμένουν παγωμένα. Το άκρως αντίθετο απ' τη ματιά της Έβελιν που αισθάνομαι να καίει το προφίλ μου. Αυτή κι αν είναι θυμωμένη, αν μπορούσε θα με σκότωνε και θα δεχόμουν ευχαρίστως την τιμωρία της.
Πιάνω το ποτήρι με το κρασί, κατεβάζω λαίμαργα το λευκό υγρό κι όμως δεν κάνει τίποτα για να καταπραΰνει τον ξεραμένο απ' τα ψέματα λαιμό μου.
Έπρεπε να χω μιλήσει νωρίτερα στην Άρια για την Έλλη αλλά ειλικρινά πιάστηκα απροετοίμαστος. Δεν ήξερα ότι θα ναι εδώ σήμερα κι απ' την ώρα που ήρθαν, δεν βρήκα την ευκαιρία να μείνω έστω και ένα λεπτό μόνος μου με την Άρια για να την προετοιμάσω. Η έκπληξη, η στενοχώρια που είδα στα μάτια της την ώρα που έμαθε για την ηλίθια περιπέτεια μου με την 'Ελλη, θα με στοιχειώνουν μέχρι και στον ύπνο μου απόψε το βράδυ. Και το μόνο σίγουρο ότι θα μαι μόνος απόψε στο κρεβάτι.
Δεν μπορώ να συγκρατήσω τα μάτια μου, ξεστρατίζουν πάλι σ' εκείνη. Τα καστανά μαλλιά που μυρίζουν παπάγια, έχουν πέσει σαν κουρτίνα στα μάγουλά της και μου κρύβουν το πρόσωπό της. Η ανάγκη να σηκωθώ, να πάω απέναντι και γονατιστός να την κάνω να με κοιτάξει και να της πω την αλήθεια, να της εξηγήσω γιατί την αρνήθηκα, να της πω...
Το χέρι του Νικ στον ώμο μου με κάνει να τραβήξω το βλέμμα μου μακριά της. Χαμογελάει αλλά δεν είναι ευχάριστο. Είναι από εκείνα τα χαμόγελα που σε κάνουν να νομίζεις ότι όλα είναι καλά, όταν στη πραγματικότητα δεν είναι.
