လူခ်မ္းသာေတြေနတဲ့လမ္းျဖစ္တာေၾကာင့္ ညအခ်ိန္၌တိတ္ဆိတ္လွ်က္ရွိသည္။စိုင္းဉာဏ္လက္ထဲအိတ္တစ္လုံးကရွိေနသလို ထိုထဲမွာဘာေတြပါလဲသူသာသိလိမ့္မည္။တျခားၿခံကအိမ္ေမြးေခြးေတြေဟာင္ေနေသာ္ျငားဂ႐ုမစိုက္ပါဘဲ ၿခံတံခါးကိုတျဖည္းျဖည္းေက်ာ္တတ္လိုက္သည္။
ညမီးဝါဝါလင္းေနတဲ့ဝရံတာေဒါင့္နားကအခန္းေလးထဲမွာေရာင္ဝါရွိေနမွန္းသိသည္။ၿခံေနာက္ဖက္ကေနကုတ္ဖက္တတ္ၿပီးေနာက္ဝရံတာေပၚသို႔ေရာက္ၿပီ။ထိုမွတစ္ဆင့္ ပိတ္ထားတဲ့မွန္တံခါးေလးကိုအသာေခါက္လိုက္ေတာ့
'ေဒါက္ ေဒါက္'
ညစိမ္းေရာင္ဝါသည္တံခါးေခါက္သံကိုၾကားရတာေၾကာင့္မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ျပစ္လိုက္ကာအျပင္သို႔တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ဒီအခ်ိန္ႀကီးသူ႕အခန္းမွန္တံခါးကိုဘယ္သူကလာေခါက္တာလဲ။
'ေဒါက္ ေဒါက္'
"ဘယ္..ဘယ္သူလဲ"
"ေရာင္ဝါ"
သူ႕ကိုျမင္ေတာ့လန့္ျဖန့္ကာ အသံထြက္ေအာ္ေတာ့မယ့္ေရာင္ဝါ့ရဲ႕ပါးစပ္ကိုအျမန္အုပ္လိုက္သည္။မဟုတ္ရင္ဒီအိမ္ကလူေတြမိကုန္မွာ။
"မလန့္ပါနဲ႕ က်ဳပ္ပါ"
"ဟင္ စိုင္းဉာဏ္ မင္းဘယ္ကေနဘယ္လိုဒီကိုေရာက္လာတာလဲ"
"ခိုးဝင္လာတာ"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဒီလမ္းထဲကျဖတ္သြားရင္းနဲ႕ခင္ဗ်ားအိမ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဦးေလးကခင္ဗ်ားပန္းခ်ီစာ႐ြက္ေတြကိုဖ်က္ဆီးေနတာေတြ႕လိုက္လို႔ အဲ့ဒါနဲ႕ဝင္လာလိုက္တာ"
တမင္သက္သက္ခင္ဗ်ားဆီလာေတြ႕တာလို႔ေတာ့သူမေျပာျဖစ္။
"ငိုေနတာလား ေရာင္ဝါ"
"ငါ..ငါ့ကိုဒယ္ဒီကနားလည္မေပးဘူး အင့္.."
တအိအိရွိုက္ငိုေနတဲ့ေရာင္ဝါ့ခင္မ်ာဘယ္ေလာက္ထိဝမ္းနည္းေနလိုက္မလဲ။ငိုထားတာၾကာၿပီထင္သည္ မ်က္လုံးေတြကမို႔အစ္လို႔။ညအိပ္အက်ီဝမ္းဆက္ေလးနဲ႕ေရာင္ဝါ့ကိုၾကည့္ရတာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ငိုေနတဲ့အတိုင္းပင္။
"ငါဘယ္ေလာက္...ေလာက္ထိ ဒီပန္းခ်ီေတြကို ဆြဲ..ဆြဲခဲ့ရလဲ ဒယ္ဒီကမသိဘူး အင့္.."
YOU ARE READING
နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .
Romance[Own Creation] Slow romance /BL A love story between two boys.
