"အေၾကာ္စုံ ပူပူေလးရမယ္ အေၾကာ္စုံ"
"အရီး ခဏ"
"လာၿပီ ငစိုင္းေရ"
အေၾကာ္သည္အရီးေလးရဲ႕ေခါင္းေပၚကဗန္းကိုကူခ်ေပးလိုက္ၿပီး ပူပူႏြေးႏြေးျဖစ္ေနဆဲအေၾကာ္ေတြကို ေရာင္ဝါစားဖို႔ေ႐ြးယူေနလိုက္သည္။မနက္စာကို႐ြာဓေလ့ျဖစ္တဲ့ အေၾကာ္ပူပူေလးနဲ႕ေရႏြေးၾကမ္းရယ္ ဆီထမင္းနဲ႕ပဲျပဳတ္ရယ္ကို ေရာင္ဝါ့ကိုစားေစခ်င္သည္။
" ေရာင္ဝါ အိမ္ထဲကထြက္လာတာအေတာ္ဘဲ ဘာစားခ်င္လဲလာေ႐ြးခ်ည္ လာ"
မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ၿပီးအိမ္ေရွ႕ထြက္လိုက္ေတာ့ စိုင္းဉာဏ္ကိုေတြ႕တာမို႔အနားသြားလိုက္သည္။အေၾကာ္နံ႕သင္းသင္းေလးကလဲ မနက္စာမစားရေသးတဲ့ဗိုက္ကိုဆြဲေဆာင္ေနျပန္၏။
"ငစိုင္း ဒီေကာင္ေလးကဘယ္သူတုန္းကြဲ႕"
"က်ဳပ္အမ်ိဳးသားပါ"
မ်က္ႏွာကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီးေျပာလာတာမို႔ ရွက္ရွက္နဲ႕ပင္ေရာင္ဝါအိမ္ေပၚသို႔သာေျပးတတ္သြားလိုက္၏။ ဒီေကာင္႐ူးေနတာလားဘဲ။
"ေဟ့ ေရာင္ဝါ ရွက္သြားတာလား"
"မင္းမ်က္ႏွာပိုးကဘာျဖစ္ေနတာလဲဟမ္ ဘာလို႔လူေရွ႕မွာအဲ့လိုေျပာရတာလဲ"
"ဟုတ္တာေျပာတာကို"
႐ြာကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကစိုင္းဉာဏ္အိမ္ေထာင္ရွိမွန္းသိသည္။သူကလဲဖုံးကြယ္ထားဖို႔မရွိတာမို႔ ေျပာခ်င္တာေျပာၾကပါေစ အရွိအရွိတိုင္းဘဲေနသည္။႐ြာမွာကြမ္းေတာင္ကိုင္၊ပန္းေတာင္ကိုင္ အပ်ိဳေတြမွေရတြက္မနိုင္။တစ္ခ်ိဳ႕႐ြာသူေတြ စိတ္ဝင္စားဟန္ျပေသာ္ျငားစိုင္းဉာဏ္ဘယ္ေတာ့မွ ေရာင္ဝါ့အေပၚသစၥာမေဖာက္ပါ။ေနာက္တစ္ေယာက္ဆိုတာလဲမရွိေတာ့သလို သူ႕ႏွလုံးသားက ညစိမ္းေရာင္ဝါဆီမွာသာ အလုံးစုံေရာက္ရွိၿပီးသားျဖစ္၏။
ေကာင္းကင္မွာၾကယ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ စိုင္းဉာဏ္ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ ပန္းခ်ီဆရာေလးတစ္ဦးထည္းသာ ေနရာယူလို႔ေနတာပင္။
"တိတ္! မင္းနဲ႕ငါကဘာမွဆိုင္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး ကြာရွင္းၿပီး...."
YOU ARE READING
နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .
Romance[Own Creation] Slow romance /BL A love story between two boys.
