နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .

- 14 - [ Z ]

သူတို႔ႏွစ္ဦးအခုေနသည့္ရပ္ကြက္မွာ အရင္ေနခဲ့တဲ့ေနရာႏွင့္လွမ္းသည္။ကားစီးရင္ေလးနာရီေက်ာ္ေလာက္ ၾကာ၏။သို႔ေသာ္အရင္ေနရာလိုမ်ိဳး လမ္းေပၚထြက္တာနဲ႕ လူစည္တဲ့ေဒသမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘဲ သာယာၿပီး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေသာရပ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္သည္။သာယာၿမိဳင္ဆိုတဲ့ရပ္ကြက္နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္ တကယ့္ကိုသာယာသည္။

စိုင္းဉာဏ္ေျပာျပသေလာက္ဒီအိမ္က အရီးရင္စိန္ဆိုတဲ့အေဒၚ အရင္ကေနခဲ့တဲ့အိမ္ေလးဟုေျပာသည္။သူ႕ေယာက်္ားမေသခင္ကဒီမွာဘဲေနခဲ့ၿပီး ေသသြားမွသူတို႔ေနတဲ့ဘက္ကိုေရာက္လာသည္တဲ့။

ေစ်းက အိမ္နဲ႕ဆိုနည္းနည္းေဝးသည္။ပ်ံက်ေစ်းသည္ေတြလဲ ထိုေစ်းနားမွာသာေပါသလို၊ကားဟူ၍သိပ္မရွိဘဲ စက္ဘီး၊ဆိုက္ကားႏွင့္ဆိုင္ကယ္ေတြသာမ်ားသည္။

ၿခံတစ္ၿခံႏွင့္တစ္ၿခံက အရင္ေနရာလိုမ်ိဳး အိမ္ေတြပူးကပ္မေနဘဲ အေတာ္ေလးလဲက်ယ္သည္။ေလေကာင္းေလသန့္လဲရသလို ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလဲျဖစ္သည္။

စိုင္းဉာဏ္ကအျပင္ခဏသြားတာမို႔ေရာင္ဝါတစ္ေယာက္သာအိမ္၌ရွိသည္။တစ္ေယာက္ထဲပ်င္းတာေၾကာင့္အိမ္ပတ္ပတ္လည္ကိုေလွ်ာက္ၾကည့္ေနလိုက္၏။ေရာင္ဝါတို႔အိမ္သည္ ေပ2060ပတ္လည္အိမ္ျဖစ္သည့္အတြက္အေတာ္က်ယ္၏။အိမ္က 10ေပ၊ ေပ60သာေဆာက္ထားတာမို႔က်န္တဲ့ဆယ္ေပက ေဘးမွာေျမကြက္လပ္ျဖစ္သည္။ေရာင္ဝါ ထိုေနရာကိုေျမေတြျပန္ဖို႔ကာ အပင္မ်ိဳးစုံစိုက္ခ်င္သည့္စိတ္ကူးတစ္ခုရသြား၏။

"စိုင္းဉာဏ္ျပန္လာရင္ ေျပာရမယ္"

တစ္ေယာက္ထဲေရ႐ြတ္ကာ အိမ္ေပၚျပန္တတ္မည္အျပဳ ေဆြးေနေသာ ေျခနင္းေလွကားေၾကာင့္ ေျခေခါက္ကာေျမျပင္ေပၚသို႔လဲက်သြားေတာ့၏။

"အာ့"

နာက်င္သြားတဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ အသံပင္ထြက္မိတဲ့အထိ။ေဘာင္းဘီကဒူးဖုံးေလးသာဝတ္ထားတာမို႔ သစ္သားနဲ႕ပြန္းမိရာကေသြးအနည္းငယ္ထြက္လို႔ေနၿပီ။အားကုန္သုံးၿပီးထေသာ္ျငား နာေနေသာေျခက်င္းဝတ္ေၾကာင့္မထနိုင္ခဲ့။