"ေတာက္ခ္ မင္းတို႔ေကာင္ေတြေစာက္သုံးတစ္စက္ကေလးမွမက်ဘဴး"
'ေျဖာင္း'
ပါးစပ္ကေနေျပာလဲေျပာ လက္ကလဲသူခိုင္းထားတဲ့ကိစၥကိုအဆင္ေျပမလာတဲ့သူအားရိုက္လိုက္ျပန္၏။
"မေတြ႕မရွင္းရွာထား! ေတြ႕တာနဲ႕ငါ့ဆီေခၚလာခဲ့"
"ၾကားလား"
"ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့ပါ"
အမိန့္ေပးသံကိုနာခံတဲ့အေနျဖင့္ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာထြက္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။ဦးဘုန္းေရာင္ဝါသည္မ်က္မွန္ကိုပင့္တင္လွ်က္ ဧည့္ခန္းထဲမွာသူ႕၏ေဒါသကိုေျဖေန၏။
ထိုအခ်ိန္....
"အကို"
"ေျပာ ယဥ္"
"စိတ္ကိုေလ်ာ့ပါအကိုရယ္ ေရာင္ဝါကသူ႕ဘဝနဲ႕သူအခုဆိုအဆင္ေျပေနေလာက္ပါၿပီ"
"ေတာ္စမ္းယဥ္ မင္းသူ႕ဘက္ကေနဘာမွေျပာေပးမေနနဲ႕ သူလားဆင္းရဲတဲ့ဒဏ္ကိုခံနိုင္မွာ ငါေျပာရဲတယ္ဒီေကာင္ငါ့အိမ္ေပၚကိုမ်က္ရည္နဲ႕မ်က္ခြက္ျပန္တတ္လာမယ္ဆိုတာ"
"အကိုရယ္ ဒါေပမယ့္ ..."
"ထပ္မေျပာနဲ႕ယဥ္ ငါေရာင္ဝါ့ကိုလူသုံးၿပီးအကုန္ရွာခိုင္းထားၿပီးၿပီ သူျပန္မလာရင္ေတာင္ငါကလိုက္ေခၚမွာ ဘာမဟုတ္တဲ့ဟိုအေကာင္နဲ႕သေဘာတူမယ့္အစား တျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ေပးစားလိုက္မယ္"
ေဒါသနဲ႕အတၱကိုသာေရွ႕တန္းတင္လြန္းတဲ့ခင္ပြန္းျဖစ္သူကို ေဒၚသိမ္ေမြ႕ယဥ္ဘာမွထပ္မေျပာလိုေတာ့။တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ေရာင္ဝါမရွိေတာ့ သူ႕အတြက္လဲအေဖာ္မဲ့သြားသလို။
'ကြၽီ'
ဧည့္ခန္းတံခါးသည္ ကြၽီခနဲပြင့္လာၿပီးေနာက္ ဝင္လာသည့္သူက ဘုန္းေနမင္းယံ။
"ေမာင္ေနမင္း လာတာတဲ့အေတာ္ဘဲ အန္ကယ္ေျပာစရာရွိတယ္ စာၾကည့္ခန္းသြားရေအာင္"
"ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္"
စာၾကည့္ခန္း၌ျဖစ္၏။
"ေမာင္ေနမင္းထိုင္ဦး အန္ကယ္ေျပာစရာရွိတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
စာၾကည့္ခန္းထဲရွိခုံ၌မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနရာယူလွ်က္ရွိကာ ဘုန္းေနမင္းယံသည္ အေရွ႕ကဦးဘုန္းေရာင္ဝါ၏စကားသံကိုနားစြင့္ေန၏။
YOU ARE READING
နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .
Romance[Own Creation] Slow romance /BL A love story between two boys.
