နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .

- 7 - [ Z ]

တစ္ေန႕လုပ္တစ္ေန႕စားဘဝမို႔ စိုင္းဉာဏ္အေတာ္ေလးပင္ပန္းသည္။ရန္ကုန္စေရာက္ကတည္းက ေဆြမ်ိဳးဟူ၍မရွိခဲ့တဲ့သူ႕မွာ ေနစရာအိမ္မရွိသလိုစားဖို႔ရွာရသည္မွာလဲခက္ခဲ၏။ဘာအလုပ္မွမရွိတဲ့စိုင္းဉာဏ္တစ္ေယာက္ ရန္ကုန္စစေရာက္ခ်င္း ေစ်းမွာအရင္ကုန္ထမ္းသမားဝင္လုပ္သည္။ငွက္ေပ်ာသီးျခင္းေတြကိုေစ်းထိပ္ကေန ေစ်းအတြင္းကငွက္ေပ်ာသီးဆိုင္သို႔ပို႔ရသည္မွာတစ္ေန႕ကိုအေခါက္ေပါင္းမနည္း။

ထိုျခင္းေတြရဲ႕ဝိတ္ကေလးလြန္းလို႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ စိုင္းဉာဏ္ရဲ႕ပုခုံးေတြနာတာမ်ိဳးရွိသည္။သို႔ေသာ္ထိုကိစၥေလာက္ကိုမမႈဘဲ ေယာက်္ားပီပီေဒါင္က်က်ျပားက်က်လဳပ္ရမည္။သူ႕ဘဝကဒီလိုလုပ္နိုင္မွ ဝမ္းဝမယ့္ဘဝ။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႕စိုင္းဉာဏ္ရရာအလုပ္ေတြကို မငြိီးမငြူဝင်လုပ်ရင်း ရသမွ်ပိုက္ဆံျဖင့္ သူ႕အတြက္လိုအပ္တာေတြဝယ္သည္။အိမ္ငွားၿပီးသူ႕ဟာသူေနသည္။အသုံးစရိတ္က သူတစ္ေယာက္ထည္းဆိုေတာ့သိပ္ၿပီးမ်ားမ်ားစားစားမကုန္။တစ္ခါတစ္ေလဆို  မနက္စာနဲ႕ညစာေပါင္းစားတာေတာင္ရွိေသး။

အခုေတာ့ရန္ကုန္ေရာက္တာၾကာၿပီမို႔စိုင္းဉာဏ္အဆင္ေျပေနၿပီ။တစ္ေန႕အလုပ္လုပ္လို႔ရသမွ်ပိုက္ဆံေတြကိုသူ႕အတြက္လိုမွသာသုံးၿပီး က်န္တာကို စုဘူးေလးေတြျဖင့္စုတတ္တာကအက်င့္တစ္ခုကိုျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။

'ဂြၽတ္'

လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ကိုတတ္နင္းမိလိုက္ေတာ့ နဂိုေဆြးေနတဲ့ဟာကအခုေတာ့က်ိဳးၿပီ။

"ျပန္ရိုက္ရဦးမယ္ကြာ"

ဆံပင္ေတြကိုထိုးဖြကာၿငီးျငဴလိုက္ရင္း သံခြက္ထဲကတူနဲ႕သံအနည္းငယ္ကိုယူကာ က်ိဳးသြားသည့္ပ်ဥ္ျပားကိုသံနဲ႕ရိုက္ဖို႔ျပင္ရသည္။စိုင္းဉာဏ္ဒီအိမ္ေလးမွာငွားေနတာ ရန္ကုန္စေရာက္ကတည္းကဆိုေတာ့အခုဆိုေတာ္ေတာ္ေတာင္ၾကာၿပီ။အိမ္ေလးကပ်ဥ္ေထာင္အိမ္အေဟာင္းေလးမို႔ မိုးဒဏ္ေလဒဏ္ကိုသိပ္မခံနိုင္ဘူး။

ၾကမ္းျပင္ေတြကလဲေဟာင္းေနၿပီျဖစ္ကာ ေခါင္မိုးေတြကလဲအေပါက္ေတြျဖင့္။စိုင္းဉာဏ္ရသေလာက္ေလးဒီအိမ္ကိုျပင္ၿပီးေနေနတာျဖစ္သည္။အခုေခတ္ရန္ကုန္မွာ အိမ္ငွားခသက္သက္သာသာနဲ႕ေနရတာနဲ႕တင္ကံေကာင္းေနၿပီ။