နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .

- 25 - [ Z]

နံနက္ခင္းေနေရာင္သဲ့သဲ့ကေခါင္းေပၚသို႔တည့္တည့္က်ေနသည္။ပူအိုက္လြန္းတာေၾကာင့္ ဝါးခေမာက္ကိုတဖ်က္ဖ်က္ခပ္ၿပီး ကြမ္းယာတစ္ယာဝါးလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ပုဆိုးကိုတိုတိုျပင္ဝတ္ကာ ေပါက္တူးကိုကိုင္ၿပီး ေျမဆြေန၏။

စိုင္းဉာဏ္႐ြာကိုျပန္ေရာက္ေနသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ပင္ၾကာၿပီ။ေရာင္ဝါမရွိတဲ့ေဒသမွာ သူလဲမေနေပ်ာ္တာမို႔ ႐ြာကိုျပန္လာခဲ့ျခင္းသာ။လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက သူ႕အတြက္အခက္ခဲဆုံးေန႕ရက္မ်ားစြာႏွင့္။ေရာင္ဝါအနားမွာမရွိေတာ့ ႏွလုံးသားကအသက္မဲ့ကာေသလူလိုပင္။ေန႕တိုင္းအရက္ေတြလွိမ့္ေသာက္ၿပီး စိတ္ညစ္စရာေတြကိုေမ့ေပ်ာက္ပစ္သည္။အရီးရင္စိန္ဆီမွ ေရာင္ဝါနိုင္ငံျခားကိုထြက္သြားၿပီဆိုတဲ့သတင္းၾကားသည္။တကယ္ကိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဝးသြားၾကတာ အခုခ်ိန္ထိေပါ့....။

ေရာင္ဝါထြက္သြားၿပီးကတည္းကရန္ကုန္မွာမေနေတာ့ဘဲ သူ႕ရဲ႕ေမြးရပ္ေျမျဖစ္တဲ့႐ြာေလးဆီအၿပီးျပန္လာျဖစ္၏။႐ြာဦးဆရာေတာ္ကို ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေလွ်ာက္တင္ၿပီး ဒီမွာပင္အေျခခ်ေနထိုင္ေတာ့မည္ဟုေတြးထားတာျဖစ္သည္။
ဦးေလးမေသခင္က လက္ငုပ္လက္ရင္း က်န္ရွိခဲ့တဲ့လယ္တစ္ဧကကို စပါးစိုက္ၿပီးရသေလာက္ကိုစုမည္။ ႐ြာမွာက ၿမိဳ႕ေပၚမွာလို မထြန္းကားေတာ့သူလုပ္ရမွာကလယ္စိုက္တာဘဲရွိမည္။

သို႔ေသာ္ ကံေကာင္းသည္လားကံဆိုးသည္လားမေျပာတတ္ စိုင္းဉာဏ္ရဲ႕လယ္ကေန စပါးအထြက္ႏႈန္းကတိုးသည္။တစ္ဧကကို တင္း ၁၀၀နီးပါးေလာက္ အထြက္ႏႈန္းေကာင္းၿပီး အျမတ္လဲရတာမို႔ လယ္တစ္ကြက္ကေန ႏွစ္ကြက္၊ ႏွစ္ကြက္ကေနသုံးကြက္ စသည္ျဖင့္စိုင္းဉာဏ္ရဲ႕စီးပြားေရးေတြ ေအာင္ျမင္လာလိုက္တာ အခုဆို႐ြာမွာ လယ္ကြက္ေတြကိုအငွားထားထားရတဲ့အထိပင္။

စိုင္းဉာဏ္က သူ႕လယ္ကြက္ေတြနဲ႕ တျခားစိုက္ခင္းေတြကိုအၿမဲဂ႐ုစိုက္သည္။ပိုးက်ေနသလား အထြက္ႏႈန္းနည္းေနလား အၿမဲစစ္တတ္ၿပီး လိုအပ္တာျဖည့္သည္။ဒီကျဖည့္လိုက္ ဟိုကရလိုက္ျဖင့္ သူ႕ဟာနဲ႕သူအဆင္ေျပ၏။စုေဆာင္းမိတာေတြလဲရွိသလို ၄ ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကလြဲလို႔ သူ႕ဘဝျပည့္စုံေနၿပီျဖစ္သည္။