(A/N - မီးနိီပိစိပါပါတယ် TT)
ေရာင္ဝါတစ္ေယာက္ဒီရက္ထဲဘာလုပ္လုပ္စိတ္မပါ။အေတြးေတြက ဟိုေန႕ကသက္ထားေမဆိုတဲ့မိန္းကေလးေျပာခဲ့သည့္စကားေတြကိုဘဲေတြးေနမိသည္။
စိုင္းဉာဏ္နဲ႕ခိုးရာလိုက္ဖို႔ စေျပာတာကေရာင္ဝါဆိုတာမွန္သည္။စိုင္းဉာဏ္အဆင္ေျပလားမေျပလားမသိ သူလြတ္လပ္ခ်င္တာကိုဦးစားေပးတာစိုင္းဉာဏ္အေပၚဒုကၡပိုေစမိ၏။စိုင္းဉာဏ္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကြမ္းယာကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုဖ်က္ခိုင္းခဲ့တာလဲသူ။ဒီၾကားထဲစိုင္းဉာဏ္ကိုစိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္တာေတြလဲအခါခါ။ထိုအခ်ိန္တိုင္း စိုင္းဉာဏ္ကသူ႕ကိုစိတ္ေျပတဲ့ထိေခ်ာ့ေနရာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္သူ႕ကိုစိတ္ပ်က္ေနၿပီလဲဆိုတာမသိနိုင္။
ငါးပိရည္တို႔စရာမႀကိဳက္တဲ့ေရာင္ဝါက အိမ္မွာေဆာင္ထားေလ့မရွိ။စိုင္းဉာဏ္ႀကိဳက္တာေတြကို သူဘာတစ္ခုမွမသိခဲ့ဘူး။စိုင္းဉာဏ္ဝယ္ေပးတဲ့မနက္စာကိုေန႕တိုင္းအဆင္သင့္စားၿပီး စိုင္းဉာဏ္အတြက္က်ေတာ့ မနက္စာမျပင္ေပးမိ။
အလုပ္လုပ္ရလို႔တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းေနတဲ့စိုင္းဉာဏ္ဟာ လူငယ္သဘာဝလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ၿပီးအေပါင္းအသင္းနဲ႕အတူအပန္းေျဖခ်င္သည္မွာထုံးစံ။ဒါကိုသတိမမူမိဘဲ ေရာင္ဝါကစိုင္းဉာဏ္ရဲ႕လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကိုအၿမဲပိတ္ပင္ေနခဲ့၏။
ျပန္ေတြးတိုင္းေရာင္ဝါ့စိတ္ထဲဝမ္းနည္းသလိုလို။မ်က္ရည္ေတြကမက်ဘဴးလို႔ဆုံးျဖတ္ထားေသာ္ျငား ထိုအေၾကာင္းေတြကိုေတြးမိလိုက္တိုင္းငိုခ်င္သည္။စိုင္းဉာဏ္အေပၚ သူအမ်ားႀကီးအနိုင္ယူခဲ့ၿပီလား။စိုင္းဉာဏ္ကသူ႕ကိုစိတ္ပ်က္ေနၿပီလားဆိုတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကေခါင္းထဲမွာ တရစ္ရစ္။
"ေရာင္ဝါ"
ေနာက္ပါးဆီမွစိုင္းဉာဏ္အသံေၾကာင့္ ပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုလက္ဖမိုးျဖင့္စင္ေအာင္သုတ္ျပစ္လိုက္၏။
"အင္း "
"က်ဳပ္သြားေတာ့မယ္"
"အင္း သြားေလ"
"ေရာင္ဝါ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္မလား"
"ငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မင္းသြားစရာရွိတာသြား"
YOU ARE READING
နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .
Romance[Own Creation] Slow romance /BL A love story between two boys.
