Hayali Sevgiliye Mektuplar

-Sevgili Constance-

Sevgili Constance

Beklenen davet günü gelmişti. Kont Fleming'in dönüşü kutlanıyordu. Sıcak bir yaz havası vardı, hafif meltem esintisi İlkbahar'ın son günleri olduğunu anımsatıyordu.Fleming çok zengin biri sayılabilirdi ancak eline para geçtiğinde cömertçe harcardı. Sadece mülkünü elinden çıkartmazdı. Majesteye danışmanlık yapmıştı. Ve aileden kalanlarla harikulade bir yaşam sürmekteydi. Bu davet için masraftan kaçınmayacaktı.

Bizim kuzenler, gecenin içinde aydınlanmış bir peri masalı gibi görünen malikaneye, diğer konuklar gibi geniş araziyi aşıp ulaşacaklardı. At arabalarının sıraya girdiği giriş, daha şimdiden kahkahalar mutluluk sesleri, hasret gidermeler ile dolmuştu bile. Kont Fleming gelenleri karşılarken şunu ara sıra tekrarlıyordu:

-Gördüğünüz gibi aziz dostum, bir hayalet değilim.

Kahkahalar, kahkahalar, kahkahalar...

Constance, Caty ve Amadeus ile diğerlerine ayırdığından fazla zaman ayıracaktı Kont:

-O sevgili dostlarım iyi ki geldiniz. Amadeus içkilerin tadına bir bak istersen. Caty'di değil mi? Evet neden müzisyenlerin notalarına göz atmıyorsunuz, diyerek kuzenleri karşılamış ve onları Constance'dan ayırmıştı. Kuzenlerin sesleri diğerlerine karıştığında bir kaçamak anında bahçede Kont, Constance'ı yalnız yakalayacaktı. Fleming, Constance'da ne olduğunu, neden ondan bu kadar etkilendiğini çözebilecek miydi? Söze girdi:

-Sevgili Constance, iyi ki geldiniz. Size teşekkür etmeliydim, ismimi bu şekilde koruduğunuz için.

-Sayın Kont, biliyorum bu size garip gelebilir ama bende size ait bir şey var, derken Constance'ın sesi titriyordu.

- Boş verelim bunları, benden çok sizden konuşmak istiyorum, dediğinde Constance ailesinden ayrılma sebebini ve kuzenlerini kısaca anlatacaktı. Asıl mesele olan defterden söz etmemişti ama bunun için bir yol bulmuştu. Defterden sözleri ezberinden okuyacaktı:

- İncitmeden, en ince duyguları değerini vermeli sevgilinin. Senden beklediği dünyanın en güzel tabloları, şarkı notaları ve yazıları iken elinden gelen birkaç sözcüğü bir araya getirmek ise, işte zamanı...

Fleming sanki aşkı yeniden bulmuş gibi o satırları tamamlayacaktı:

- Dans için gözlerinin içine baktığını görmen için zamanı.

Constance okumaya devam ederken, Fleming ona iyice yaklaşacaktı:

-Şimdi ölümsüz müziklerde dans ederken bulduğunuzda kendinizi, iyi ki yaşıyorum dediğinizde, gerçekten yaşayan ikiniz, her biriniz kendiniz, her biriniz müzik ile benzersiz.

Son cümleyi ikisi beraber söyleyecekti:

-İşte süzülüyorsunuz rüyalarda ve en nihayetinde müziğin sadece bir kısmında, en güzel notalarında gözleriniz ile gerekenleri söyleyip, yaşamın içine katılıyorsunuz.

Constance biraz mahcup bir ses ile Fleming'e:

-Defterinizi okuduğum için bağışlayın Kont. Ama öldüğünüzü duyduğumda hissettiklerimin karşılığı sayabiliriz belki. Evet O defter ve isminiz beni o korkunç Marki'den kurtaran yegane şey oldu, diyecek ve hemen defterin getirilmesi için uşaklardan birine emir verecekti.

Defter geldiğinde Kont son yazılan sayfayı açacak ve:

-Gözyaşı, diyebilecekti. Defter elinde bir dakika boyunca hiç konuşmadan Constance'a bakacaktı. Ve tekrar konuşacaktı:

-O zaman ben olan beni tanıyorsun sevgili Constance, ben de senin öykünü dinledim ve içten duygularım senindir artık. Defter sende kalsın ve kırlarda yapacağımız yarınki gezimize getir onu lütfen. Ve gözyaşının yerini kahkahalarımız alsın bir süreliğine

-İyi ki yaşıyorsunuz, dereken genç kız, yanağına bir öpücük konduracak ve diğerlerinin arasına karışacaktı.

Gece ilerlemişti davetteki diğer kişiler Kontun etrafını son kez sardığında kadehler son kez kalkacak ve gece tamamlanacaktı. Herkes gittiğinde sadece iki kelime Kontun aklında ve dilinde yer edecekti

-Sevgili Constance.

II. Bölümün Sonu