Hayali Sevgiliye Mektuplar

-Bir oyun: Maskeli Balo-

Bir oyun: Maskeli Balo

Güzel bir resimdi, Constance'ın olduğunu düşünmüştüm. Kapağın ardındakileri gerçekten merak etmeye başlamıştım. Kitabı alıp rahat koltuğa, camın yanına oturdum. Ve kapağı çevirip okumaya başladım. Alt başlık; Maskeli Balo... Yalnız bir kızın istemediği Markiden ve Kont Fleming'den söz ediyor, yazılanların Constance'a ve Fleming'e ait olduğunu anlıyordunuz.

Konunun ilgi çekici olacağı açıktı, çünkü emindim, bu kitap o zamandan kalmıştı. Yıllar önce Constance'ın elinden çıkmış 1775 İlkbaharının güneşini görmüştü bu yalnız günlük. Maskeli Baloydu elbette böyle gizemli bir şekilde elime geçmeliydi. İlk sayfayı bitirdim ve ikinci sayfa ile Constance'ın neden bahsettiğini anlamaya başladım.

Birkaç dakika kitabı öylece ellerimin arasında tutup, Constance'ın tutkusunu yaşamdan istediklerini içime çekmeye çalıştım. Gözlerimi kapatıp yalnızlığın tadını çıkarttım. Ve cama vurup duran tık tık sesi ile gözlerimi açtım. Bir güvercin sanki yalnızlığımı paylaşmaya gelmişti. Kitabı özenle, enerjisini kaybetmek istemez gibi sehpaya bıraktım. Viyana'ya bakıyordum. O burada yaşamıştı.

Güvercin uçup gittiğinde günlüğe dönme zamanıydı. Constance'ın Kont Fleming'e ait günlüğü arabada bulduğunu yazdığı bölüme gelmiştim: "Sadece kendim için yazıldı" diyen Kont'un yazdıklarını merak ediyordum şimdi. İşte O anda Ryan aradı. Cep telefonunu açtım ve bundan sonrasını Ondan dinleyeceksiniz:

"Romy merhaba ne yapıyorsun?"

"İnanmayacaksın ama bir günlüğü okuyorum."

"Dur tahmin edeyim adı Maskeli Balo" şaşıracağını biliyordum. Romy hep böyle yapardı, birkaç saniye suskunluk ve heyecanla sorular ve sordu:

"Sen nereden biliyorsun, benimle alay etmiyorsun ya Ryan?"

Ve her şey dindiğinde O'na seslenecektim: "Beni dinle...", birkaç saniye içinde başladım:

"12 Nisan 1770:

Şimdi, tam da nasıl bir yaşamdan söz etmem gerektiğini düşünürken, davet gelmişti. Bu alelade ilkbahar gününün güneşi, dostların yokluğunda nasıl soluk diye düşünürken her şey davet ile anlam kazanmış güneşe nasıl bir haksızlık ettiğimin farkına varmıştım. Şimdi etrafta, bahçelerde, kırlar ve doğanın kalbinde nasıl mucizeler gizli görebiliyordum.

İşte, elimde tuttuğum davetiye gümüş altın yazıları ile dostlardan gelmekte. Maskeli baloya davetliyim, heyecanlanmalı ve belki de hazırlanmalı. Geçenlerde gördüğüm biri uğrayacak mı, kimler davetli ki? Maskeli balo, gecenin içinde gündüz gibi parıldayan hanımı tanımamam mümkün mü?

Şimdi şarkı söyleyip dans edelim, isimlerimiz gizli iken bir kez daha şarkı söyleyip dans edelim ve bir kez daha maskeli balonun gece güneşinin, ruhlarımıza güzel oyununu oynamasına izin verelim."

Devam ettim: "Senin yanında olacağım bu öyküyü beraber okuyacağız. Şimdi sayfaları kapat ve Maskeli Balo'daki gibi kırların zevkini çıkart sevgili"

Romy sesinin en yumuşak tonu ile: "Bu bizim için güzel bir armağan Ryan, görüşeceğiz."

Ve telefonu kapattı. Sonrasında ne yaptığını duymadan önce günlüğü çalışma masamın üstüne bıraktım. Romy'in yanında olmayışım ayarlanmış olmalıydı. Ve bu oyuna Romy'nin Viyanalı akrabasının nasıl iyi hazırlandığı belliydi. Henüz Onun yanında olamazdım ve günlüğü okuyacaktım...