Şimdi boş dünya, hayaller olmasaydı kimselerin olmayacağı dünya... Hava yine bulutlu, sanki diyor ki eğlenceli şeyler yazmayı bırak, hüznün en derin eserini sun. Daha önce yazılmadığı gibi, ya da yazılıp unutulduğu gibi...
"Peki", diyorum.
Unutulmaya mahkûm her mektup gibi, solacak tüm hayaller gibi, boş dünyada, bulutlu bir gün daha... İşte yağmur sanki sözleşmişler dünya ile yer ile... İşte o anda karşımda beliriyorsun. Saçların yağmur taneleri ile buluşmuş yanaklarında gözyaşı, gizlemiyorsun ve ben sadece:
"Sevgili, ben..." diyebiliyorum...
"Tüm eğlence bitti, kimse eğlenemez artık... Beni istiyorsan hüznü tanımalısın" ,diyerek bana anlatıyor.
"Gününü gün etmek, gezip tozmak, mutluluk için tekrar tekrar koşuşturmak, bunlar beni öldürür. Ben O değilim, O düşündüğün kişi, ben sadece hüznünün içinde var olabilirim, eğlencenin içinde bile hüzün olmalı...", diye devam ederken çaresiz dinliyorum. Sonunda konuşmam için gözlerime bakıyor boncuk gözbebekleri ile.
"Zaten tüm onlar, tüm mutluluk, balolar, kutlamalar hüzünlüydü sevgili anla, hepsinde tek umurumda olan sensin", derken Onu kollarımın arasına alıyorum. Başını omzuma dayıyor ve bir daha yüzüme bakmak için çekiliyor:
"Emin misin? Beni terk etmedin yani..."
"Asla sevgili, asla hayali sevgili..."
Şimdi boş dünyada, yağmurun altında yürüyoruz. Gözlerde hüzün ve ellerimiz birbirine kenetlenmiş iken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayali Sevgiliye Mektuplar
RomanceBu yazın, bu yazın bir başka... Bir araya gelmelerinin tek sebebi sevgi, hala bu satırları yazabiliyorsam gerçekti... Ve sevgi... Ve sevgi öyle bir şeydi ki, sevildiğini bilmek... Dünyalara bedel her şeyden öte... Sayfalarıma bekliyorum. Güzel bir g...
