Hayali Sevgiliye Mektuplar

-Özgürlük-

Özgürlük

Okudukları, onun için bilinmez bir dünya idi. Özgürlüğü asla hissedememişti. Ve şimdi elinde tutuğu defterde yazılanlar, ona böyle bir yaşam yaşayan birinin varlığından söz ediyordu. Belki hiç tanıyamayacağı, adının bile sahte olarak yazıldığı, bohem hayat süren birinin karalamalarından fazlası değildi.

Her ne olursa olsun, artık yol arkadaşı Fleming idi. Günlerce sürecek seyahatin başka türlü çekilir yanı olamazdı. İçinde duyduğu nefreti, bir şekilde bu defter yok etmeye çalışıyor gibiydi. Gün sona ermek üzere iken, atları değiştirmek için durdukları yerlerden birinde muhafızların komutanı, Constance'a her zamanki gibi nazikçe davranarak arabadan inmeden önce bilgi verecekti.

"Leydim, dinlenmek için birkaç dakikamız olacak."

Ve Constance her zamanki gibi: "Elbette yüzbaşı, teşekkür ederim." Ancak kitabı her seferinde, arabada bırakmayı tercih ediyordu. Kimselerin görmesini istemediği belli idi.

Ertesi gün güneş oyunları, defterin sayfalarında yeniden yerini alacaktı. Maskeler hala takılı, Fleming'in kim olduğu bilinmez iken. İşte kırlarda yazıldığı belli olan satırlar:

"17 Mayıs 1770:

Yeni bir yaşam

Elimde değil heyecanlanıyorum. Bir yaşam daha sunulmuş gibi. Sanki hiç sona ermeyecek bir günde o baş döndüren ilkbahar bahçesinde dolaşacakmışız gibi.

Mutluluk damarlarımda dolaşıyor, zehirlerin en güzeli beni yeni yaşamımda karşılıyor. Fazla düşünmeye gerek yok kelimeler dökülüyor müzik yardımcı oluyor.

Zehir sizin elinizden mi? Bilmeliydim. Ne mükemmel bir hayat bu, bir sonrakini düşünmeden onun için tasalanmadan. Bıraktım artık geçmişteki yaraları, ne de olsa zehir sizin elinizden.

Bizim için çalıyor olmalılar, yoksa bu kadar kesin olmazdı notalar; istediğim gibi tekrar tekrar. Şimdi yürüyelim beraber gölün etrafında; kuğular süzülürken, müzik eşlik ederken, bin bir çiçek güneşe gülümserken, beraber yürüyelim yeni bir yaşama."