Hayali Sevgiliye Mektuplar

-Müziğin Söylediği-

Müziğin söylediği

"Ruhsuz bir canavar mıyım sence Ryan?", derken soran gözlerle bakıyor, umutsuzca tutunacak birini arıyordu. Kitabı bir kenarı atıp Ona doğru yürüdüm. Piyanoyu bırakıp kollarıma atıldı. Sarıldık ve ona tüm bunların saçmalık olduğunu anlatmaya karar verdiğimde hareketlendi. Kitaba çılgınca bir hızla ulaştı. Açıp okudu:

"Aklından çıkmayan bir şeyler vardı. Ne çeşit bir dünyaydı bu ki canavarlar, fark edilmeden etrafta dolaşıyordu. İpek elbiseyi çıkartıp mayosunu ve bornozunu giyerken, yaz gecesinin güzelliğini bile düşünemiyordu. Tek düşündüğü kendisinin bir canavar olduğu idi. Ve bunun görünen sebebi şu ipek elbise olmalıydı.

İpek elbiseyi alalı, bir iki gün geçmişti ve bu onu sarıp sarmalayan ince kumaş, katil olduğu duygusunu veren en önemli şey olmalıydı. Öyleyse ne diye o elbiseyi almıştı ki", diyerek üstündekine bakmamı sağladı. Elbise üstündeki olmalıydı. Ama bu bir kanıt olamazdı:

"Bu çok saçma! Buna inanıyor musun? Lütfen kendine gel", dediğimde elindeki günlüğü gösteriyordu.

"Comet her an burada olabilir, ya da diğerleri, buradan kaçmalısın...", yüzündeki endişe ve korku ifadesi beni gerçekten üzüyordu.

"Romy lütfen bırak bu kitabı, beraber gidelim buradan, bir daha dönmeyiz bile", elimi Ona uzattım.

"Şunu dinle ", dedi ve donuk bir ses tonu ile okudu:

"Anlattığı öykü gerçek olmalıydı, canavar olmayan bir canavardı. Ve o bir vampirdi. Yüzyıllardır bu dünyayı dolaşmıştı. Adının Comet olduğunu söylediğinde, Rose'un anlamını anlaması için, birkaç gün geçip, o geceki gösteriyi görmesi gerekiyordu."

"Bu Comet de kim? Eminim bunların planlayıcısı O'dur. Şimdi ortaya çık seni...", diye bağırmaya başladım.

"Sonra şu kısma bak, faydası yok Ryan müziği duyabiliyorum, işte güneş doğuyor ve ben güneş ışığında müziği duyuyorum...", dedi ve okudu:

Müzik: Brooke Fraser –mystery https://www.youtube.com/watch?v=J5kWF2JM8Pg

"-Müzik-

Comet'in sırları vardı, orası kesindi ve zaman içinde bunları öğrenen ilk kişi, Rose olacak mıydı? Beraber meteor yağmurunu seyretmeye devam ettiler. Ve işte Comet sırrını fısıldıyordu:

"Vampirlerin dünyasında müzikler, şarkılar seçersin Rose..." dedikten sonra mırıldanacaktı, seçtiği şarkıyı daha önce duymamıştı ve soran gözlerle bakacaktı genç kız.

"İsmi yok yeni, bu sensin Rose senin adını duyuruyorum, senin müziğinin ilk notalarını," derken Comet tüm ciddiyeti ile Rose'a aklındakini söyleyecekti. Rose, vampir olmak için hazır olup olmadığını biliyor gibiydi ve bu gerçekleşecekti.

Müziği damarlarının içinde hissetmeye başladığında Comet'e teslim olmuştu. Küçük bir ısırık, boynundan tüm vücuda yayılan müzik... Adını bilmiyordu ki bunu öğreneceği zaman gelecekti. Dakikalar sonra uykuya dalacaktı. Ve uyandığında gündüz ve yalnızdı. Bir vampirin gündüz gün ışığında dolaşabileceğini bilmiyordu. Yoksa henüz vampir olmamış mıydı?

Hayır, artık bir canavardı, çok hızlı hareket edebiliyordu. Anında havuzun başından içerdeki merdivenlere ve balkona ulaşacaktı. Bu kanıt yeterliydi. Peki, ama gündüzden sakınması gerekiyor muydu? Fark edecekti müzik sesi güneş ile vücudu temas ettiğinde yükseliyor notalar karanlık bir hal almaya başlıyordu. Bu onların laneti olmalıydı. Ve hemen perdeleri kapattı. Müzik kesildi, yorgun hissetti öylece yatağa uzandı ve uykuya daldı."

Okumayı bitirdiğinde artık ağlıyordu, gün doğmuştu ve güneş ile temas eden Romy müziği duyduğunu söylüyordu. Okuduklarında bir kanıt daha vardı, çok hızlı hareket etmesi; acaba tüm bunları bitirecek ipucu bu olabilir miydi?

"Romy beni dinle, Romy lütfen beni duyabiliyorsun değil mi?", duymuyor gibiydi, duyduğunu söylediği müzik tüm benliğini ele geçirmiş gibiydi. Perdeye koştum. Bunu neden yaptığımı bilmiyordum bile. Ve gölgede istediğimi duydu:

"Hızlı hareket etmen gerekiyor." ,derken bütün bunların bitmesini bekliyordum. "Zaten öyle...", derken yanımda belirmişti bile. İşte o anda, o anda kaybetmekten korktum. Onu sonsuza kadar kaybedebilirdim:

"Sen? Benim Romy'im."

Yanaklarından süzülen yaşlarla yanıtladı: "Üç öykünün Romy'si."