𝚙𝚊𝚒𝚗 𝚘𝚏 𝚕𝚘𝚟𝚎

part 41

هاشوان صورتش را به طرف گردن جیانگ متمایل کرد. چشمانش را روی هم گذاشت و بوسه ی آرامی روی پوست سفید رنگ جیانگ کاشت. لبخند شیرینی روی لب های جیانگ ظاهر شد.
"هاشوان"

هاشوان لبخند محوی زد و چشمانش را به شانه ی جیانگ تکیه داد.
"جیانگ..."

جیانگ جواب داد.
"هوم؟"
هاشوان زمزمه کرد.
"ممنون"

سرش را کمی به پایین متمایل کرد. جیانگ با تعجب گفت.
"این برای چی بود الان؟"

هاشوان آرام گفت.
"همینجوری..."
جیانگ سرش را کمی به طرف هاشوان متمایل کرد.
"حالت خوبه؟"

هاشوان زمزمه کرد.
"هوم"
با بلند شدن صدای زنگ جیانگ با تعجب به در ورودی نگاه کرد. هاشوان از جیانگ جدا شد و زمزمه کرد.
"کسی رو دعوت کردی؟"

جیانگ نگاه متعجبش را به چشمان هاشوان دوخت.
"نه"
زنگ در دوباره زده شد که هاشوان گفت.
"من برم باز کنم؟"

جیانگ سرش را به طرفین تکان داد.
"خودم می رم"

به طرف در رفت و از آیفون  به کسی که پشت در بود نگاه کرد که چشمانش از تعجب گرد شد.
"هوجیان!"

اخمی روی ابروهایش نشاند، به سرعت  در را باز کرد و قبل از اینکه هوجیان بتواند حرفی بزند به طرفش رفت.
"هوجیان! این جا چیکار می کنی؟"

هوجیان با تعجب گفت.
"جیانگ گه...این چه رفتاریه که با داداش کوچیکترت داری؟ اومدم ببینمت...می دونی چقدر از آخرین باری که همو دیدیم می گذره؟"

جیانگ با کلافگی گفت.
"هوجیان! مامان خبر داره اومدی؟"
هوجیان لبانش را پایین کشید.
"نه"

جیانگ اخمی کرد.
"ببین...نمی تونم بزارم بیای تو...بهتره برگردی...اصلا زمان خوبی نیست"

هوجیان با ناراحتی گفت.
"ولی...چرا نمی زاری ب..."
با شنیدن صدای هاشوان حرفش قطع شد.
"جیانگ! کیه؟ چرا نمیای؟"

جیانگ زیر لب لعنتی فرستاد و رو به هوجیان گفت.
"برو"
وارد خانه شد که هوجیان پایش را لای در گذاشت.
"نمی رم"

جیانگ با درماندگی نگاهش کرد.
"هوجیان!"
هوجیان با لجبازی گفت.
"بزار بیام تو...زیاد نمی مونم"

جیانگ با شنیدن صدای هاشوان از پشت سرش از جا پرید.
"کیه؟"

هوجیان با تعجب نگاهش را به هاشوان دوخت.
"جیانگ گه! این پسره کیه؟"

هاشوان نگاهش را بین جیانگ و هوجیان چرخاند. جیانگ گفت.
"هوجیان...لطفا برو...بعدا می تونیم همو ببینیم...الان نه"

هاشوان با تعجب سرش را کج کرد و به هوجیان خیره شد.
"اون کیه؟"

هوجیان گفت.
"داداششم"
جیانگ با کلافگی هوجیان را خطاب قرار داد.
"هوجیان!"