"Beni dinle! Bazı büyük hatalar ikincisine gerek duymadan koskoca bir ömrü mahvedebilir. Ama çok daha küçük ve önemsizleri, bir domino taşı gibi yüzbinleri felakete sürükler. Biliyorum ilk taşı iten bendim. Ama bu sefer, göreceksin Kreene, el de ben...
Atlas gülümsedi. Bir eliyle dizinden destek alacak şekilde, yerde oturan çocuğun boyadığı kısma doğru eğildi. Diğer eli hala şemsiyeyi tutuyordu.
"Anladım ama şöyle iki sorun var. Bir, ben kız değilim. İki, yardım etmeye gelmedim."
Karya kafasını kaldırıp ona bakmıştı. Atlas gülümsedi ve yanına oturdu. Kahverengi saçlı çocuk onun her hareketini gözünü kırpmadan izliyordu.
Atlas yerleşince cebinden iki içecek kutusu çıkardı. Birini Karya'ya uzatırken konuşmaya başladı.
"Güzel yapıyorsun ama şurası taşmış, biraz daha özenli olduğunda senin yapamayacağın iş değil."
Karya kafasını sallayıp teneke kutuyu başına dikti. Son damlasına kadar içtikten sonra konuştu.
"Teşekkür ederim."
Kafasını dizine yaslayan Atlas başını iki yana salladı.
"Önemli değil."
Bu noktadan sonra Karya resme odaklanmıştı. Cidden daha özenli yapıyordu. Diğer bitirdiği noktalarla şu an yaptıkları arasında büyük fark vardı. Atlas eli alıştı herhalde diye çıkarımda bulundu.
Boyadığı resimde farklı bir renkle kenarlara çizgi çekilmesi gerekiyordu. Karya küçük fırçaya uzanınca Atlas onu durdurdu. Geniş fırçanın küçük kenarını gösterdi.
"Bununla yaparsan daha stabil olur."
Karya başını sallayıp Atlas'ın elinden fırçayı aldı. Boyaya batırıp küçük kenarı ile çizgilerin üstünden geçmeye başladı. Şekilli kaşlarını hafifçe çatmıştı. Atlas şimdi bu kadar yakından bakınca kirpiklerinin de ne kadar uzun olduğunu görmüş oldu.
Koyu kahverengi saçlı çocuk durup ona döndü.
"Bana bakarken yapamıyorum."
Atlas gevşek gevşek omuz silkip konuştu.
"Sana bakmıyorum. Kaşlarına bakıyorum."
Karya şaşkınca sordu.
"Bir şey mi var kaşlarımda?"
"Hayır kaşların çok güzel. Kalemle çizilmiş gibi. Ama eminim zaten herkes bunu sana söylüyordur."
Karya biraz duraksadı. Sonra kafasını iki yana salladı.
"Hayır...hayır daha önce kimse söylememişti."
Atlas'a bakmayı bırakıp resme geri döndü. Atlas da onu konuşarak rahatsız etmek istemedi. Bu yüzden cevap vermemişti.
Yarım saat sonra ayağa kalktı. Hala oturan Atlas'a elini uzattı. Zahmetsizce onu oturduğu yerden kaldırdı. Sonra eğilip boyaları aldı.
Atlas kalan boyaları alırken önünde yürüyen çocuğa koşar adımlarla yetişmişti.
Malzemeleri temizleyip yerlerine yerleştirdikten sonra ikili okuldan çıktı. Güneş hala pes etmeden dikilmekteydi ve Atlas sessiz bir ıslık tutturmuş, yürüyordu.
Evinin bulunduğu apartmanın önüne gelince durdu. Eliyle yukarıyı gösterdi.
"Bir şeyler içmeye gelmek ister misin?"
Karya hayır anlamında başını sallamıştı.
"Bugün için teşekkürler."
Daha Atlas cevap veremeden Karya hızlıca uzaklaşmıştı.
Atlas sonraki gün okula gittiğinde önünde küçük bir bal kavanozu duruyordu.
"Gerçekten mi?" dedi B sınıfına girerken. Sırasında masumca oturan Neslihan'a yaklaştı.
"Nerede o? Saklanıyor değil mi? Sırası neresi?"
"Kim?"
Atlas etrafına bakarken sitemle konuştu.
"Kim olacak Neslihan? Karya tabiki. Manyak çocuk, sabah gelip sırama bal bırakmış. Yeter ya."
"Bal kovanlarıyla ilgileniyor. Muhtemelen jest yapmak istedi. Bence çok hoş."
"Neslihan olaya kendini vermiyorsun. Konu hoş olup olmaması değil. Bak seni uyarıyorum. Bunu Karya gelince ona da söyle. Ben jestini karşılıksız bırakmam. Üç ay sonra kendimizi nikah masasında buluveririz."
Neslihan gülerken konuştu.
"Söyleyeceğimi sanmıyorum."
Atlas dudak büküp kendi sınıfına doğru gitti.
...5.bölüm sonu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
