Dışarı çıktıklarında tenha yerlerden Atlas'ın evine yaklaşmışlardı. Arda'nın evi daha uzakta olduğu için burada toplanmaya karar vermişlerdi.
Arda yoldan yürüyecekken Atlas onu uyardı.
"Buradan karşıya geçelim abi. Evim karşıda."
"Ama yolun bu kısmı daha korunaklı."
"Karşısı daha uygun abi." dedi ve cevap beklemeden oraya yöneldi. Karya da peşinden gitmişti.
Eski otobüs garajına vardıklarında, artık olmayan dış seferleri kullanacak yolcular için yapılmış binaya geldiler. Atlas onları durdurup garajın trabzanlarına çekti.
Arda sordu.
"Biri mi var?"
Atlas boyası dökülmüş soluk nane yeşili ve sarı renkteki terkedilmiş pansiyonu gösterdi. İki adam camları kırılmış, eskiden resepsiyon olan dükkanın içindelerdi. Arda konuştu.
"Ne yapacağız şimdi?"
Atlas'ın evi pansiyonun arkasındaydı. Saatine bakıp abisine cevap verdi.
"Biraz bekleyeceğiz."
"Neyi?"
Soruyu sorar sormaz telli çalgı sesleri havayı doldurdu. Sesler oldukça çiğken bir yandan da çok davetlardı. Reflüsü azmış bir müzisyenin çaldığı notalar ile suyun üstünde dans eden bir çingeneyi aklına getiriyordu Atlas'ın.
"Bu ses nereden geliyor?"
Tek merak eden o değildi. Pansiyonun önünde duran iki adamda sesleri duymuş o tarafa yönelmişti. Yolun karşısına geldiklerinde Atlas yanındaki ikiliyi çekti. Pansiyonu arkadan geçip pansiyonu ve evi ayıran çitten atladılar. Apartmanın arkasında bodruma direkt inen kapıya yönelecekken Arda onu dürttü.
"Ne mırıldanıyorsun?"
Atlas ona döndü.
"Bir şey söylemedim."
Arda sordu.
"Bu ses senden gelmiyor mu?"
İkili durup dinleyecekken Atlas onları kollarından çekti.
"Hadi önce eve ulaşalım."
Üçüncü kata geldiklerinde üçü de kendini eski sarı koltuklara atmışlardı. Sesler duyulmaya başladığından beri Karya, Atlas'tan gözünü ayırmamıştı. Atlas onun bu konuda konuşmak istediğinin farkındaydı.
Arda hızlı soluk alıp vermeyi durdurdu ve seslere odaklandı.
"Senin sesine benzettim ama kesinlikle daha küçük birine ait. Nece bu?"
Arda otırduğu yerden kalktı tam balkon perdelerini çekecekti ki Atlas onu durdurdu.
"Açma."
"Neden? Bu yoksa-"
Atlas konuştu.
"Sadece açma abi."
Arda bir şey demedi. Atlas da cevap beklememişti. Yan odadaki çekyatları açtı. Abisi ve Karya'yı çağırdı.
"Burada yatabilirsiniz."
Arda ona yargılayan gözlerle baktı.
"Gerçekten bu sesler hemen perdenin arkasından gelmeye devam ederken uyuyabileceğimizi mi sanıyorsun?
Eliyle koridoru gösterdi.
"Ses yatak odasına gelmiyor. Sana orayı hazırlayayım mı?"
Abisi bir süre sessiz kaldı. Sonra dudaklarını büzüp konuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkinci Hayatlar Krallığı (BL)
Fantasi"Beni dinle! Bazı büyük hatalar ikincisine gerek duymadan koskoca bir ömrü mahvedebilir. Ama çok daha küçük ve önemsizleri, bir domino taşı gibi yüzbinleri felakete sürükler. Biliyorum ilk taşı iten bendim. Ama bu sefer, göreceksin Kreene, el de ben...
