Atlas, Karya'nın yüzüne bakarken ciddi olmaya çalışıyordu. Ama ısrarla ona bakmayan çocuk çok tatlıydı. Atlas gülmeye başladı.
"Hayır, hayır. O sümüklüyle iki bin yıl geçse bile sevgili olmam."
Karya gözlerini şaşkınca açmıştı. Atlas tekrar gülmeye başladı.
"Öyle bakma bana. Benim yerimde olsan sen de aynısı düşünürdün. Biz küçüklükten beri komşuyuz. Apartmanlarımız yanyana. Beni büyüten teyze evde annesi yokken Neslihan'a da bakardı. Ama kendisi çok yaşlıydı. O yüzden gürültü yapmayalım diye bizi dışarı atıyordu. Gün boyu Neslihan'la ben uğraşıyordum. Kaybettiği ceketi buluyordum. Onu elinden tutup okula götürüyordum. Ağladığında sümüklerini bile ben siliyordum. Bunun sonucunda bütün güzellik algılarımı yok etti. O uzun, şeftali saçlı kız benim için ağlak bir velet."
Karya kahkaha atmaya başladı. Onu ilk kez böyle gülerken gören Atlas çok şaşırmıştı. Karya ancak Atlas'ın apartmanının önüne gelince gözyaşlarını silecek kadar sakinleşmişti.
Tekrar bakışlarını kaçırıp konuştu.
"İyi akşamlar sana."
Hızlıca gidecekken buna hazırlıklı Atlas koluna atlamıştı.
"Hayır bu sefer hiçbir yere gitmiyorsun. Senin için yemek yapacağımı söyledim. Artık beni bu kadar reddetmen kabalık."
Karya biraz durdu. Sanki kafasında şıklarını tartıyordu sonra keyifsiz bir şekilde omuz silkti.
"Bu seferlik."
Atlas mutlulukla konuştu.
"Tamamdır. Bu seferlik."
Onu üçüncü kattaki evine çıkarttı. Neslihan'ın annesinin bıraktığı et kapıya asılıydı. Eti aldı ve anahtarı çıkartıp içeri girdi. Karya arkasından duraksamıştı.
"Anne, baban evde mi? Haber vermeden gelmem sorun olmayacak mı?"
Atlas şaşkınca sordu.
"Anne, babam mı? Benim anne babam yok ki. Sana dedim ya, yaşlı bir teyze bana bakıyordu diye. O da bundan birkaç yıl önce vefat etti."
Kaşlarını çatıp konuşmaya devam etti.
"Aslında düşününce beş yıl olmuş."
"Bilmiyordum."
"Önemli değil Karya." Ona portmantoda duran terliklerden bir çift verdi ve giyince sağlam kolundan içeri çekti.
"Atlas krallığına hoşgeldiniz. Burası yatak odası."
Girişin hemen solundaydı. Çift kişilik bir yatak ve bir dolabın olduğu basit bir odaydı. Birlikte koridorda ilerlediler. Mutfağa gelmişlerdi.
Küçük mutfak oturma odasından duvar yerine boydan boya iki taraflı dolaplarla ayrılmıştı. Dolapların arasında kare bir açıklık vardı. Atlas buraya yoğurt kaplarını yığmıştı. Kapların arasından oturma odasına bakmaya çalışan Karya'ya güldü ve onu alıp mutfak girişinin yanındaki kapıdan soktu.
"Burası oturma odası. Balkona açılıyor."
Karya bunu çoktan farketmiş, cam kapıların ardındaki balkondan dışarı bakıyordu.
Atlas cam kapıyı açıp balkona geçmesine izin verdi. Burada balkon salıncağı ve önünde masa diğer tarafında da sandalyeler vardı. Atlas'ın da evinin favori kısmı burasıydı.
Salıncağa oturan Karya'ya gülümsedi.
"Ben içeride yemeği hazırlamaya başlayacağım." Oturma odasından yastık getirip salıncağa koydu.
"Ben hazırlarken sen neden biraz dinlenmiyorsun?" Yastığın üstünü işaret etti. "Elini buraya koy. Unutma doktor yukarıda kalsın demişti." Sözlerini bitirir bitirmez içeri yöneldi ama Karya onu hiç dinlememiş gibi ayağa kalkıp peşinden gelmeye başlamıştı.
Atlas ona döndü.
"Ne oldu? Bir şey mi istiyorsun?"
Karya kafasını iki yana salladı.
"Yardım edeceğim."
"Neye? Kolay bir şey yapacağım. Et sote ve pilav sever misin?"
"Yapabilir misin?"
Atlas onun şaşkın ifadesine tekrar gülmek istemişti ama onun yerine anlayışlı bir şekilde konuştu.
"Tabiki de. Yapması çok basit."
"Yaparken seni izleyebilir miyim?"
"Olur. Gel hadi"
Bir saat sonra hem et sote hem de salata hazırdı. Atlas yanına yoğurt da çıkartmıştı. Batan güneşin kızıllığı altında ikili balkonda akşam yemeklerini yediler.
...10.bölümün sonu...
Kim hangi türkçe şarkı?
👫FIRENSHİP İKİLİSİ/Ceren: Mazeretim Var Asabiyim Ben
👩❤️👨FIRENSHİP İKİLİSİ/Fırat: Ne Kavgam Bitti Ne Sevdam
🐸Yeşil gözlü Atlas kurbağası: Kara Gözlü Çingenem
🐟Mavi gözlü Karya Levreği: Atın Beni Denizlere
🏹Çakma Katniss Derin Everdeen: 15 kişiye saldırdım
🍑Bir içim şeftali suyu Neslihan: 5 hours elevator music
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkinci Hayatlar Krallığı (BL)
Fantasy"Beni dinle! Bazı büyük hatalar ikincisine gerek duymadan koskoca bir ömrü mahvedebilir. Ama çok daha küçük ve önemsizleri, bir domino taşı gibi yüzbinleri felakete sürükler. Biliyorum ilk taşı iten bendim. Ama bu sefer, göreceksin Kreene, el de ben...
