Önlerinde iki motorsiklet duruyordu. Atlas eski fotoğraflarından tanımıştı. Kaskı çıkartan iki kişi, anne ve babasıydı. Babası ona doğru yürüdü. Deri ceketi ve aynalı gözlüklerinin ardından konuştu.
"Sana zarar vermeye gelmedik."
Atlas bir kaç adım geri gitti. Babasına bakarak sarışın kırmızı deri ceketli kadını işaret etti.
"Söyle ona gitsin."
"Anneni affettiğini sanıyordum."
Babasına çattığı kaşlarla baktı.
"Birini affetmekle hayatını bağışlamak aynı şeyler değil."
"O zaman kendinde olmadığını biliyorsun."
Atlas güldü.
"Kimin yüzünden acaba?"
"Alekos, eski dargınlıkları bir kenara bırakalım. Seninle konuşmamız gereken çok önemli bir konu var."
"Benimle konuşmanız gereken önemli bir konu yok. Benden yardımımı istediğiniz, sizin için önemli bir konu var. Ama bundan önce en azından zahmet edip adımı öğrensen ya? Ben Atlas."
Babasının motosikletinin yanında Atlas'ın tanımadığı esmer bir kadın vardı. Tekinsiz bir ifadeyle gülümsedi.
"Laflara bak." Sarışın kadına dönüp konuştu. "Buna çingene kanı bulaşmış, yazık, tam bir gen israfı."
Atlas gülerek konuştu.
"Heraya teşekkürler. O birkaç damla kan beni sizin gibi birer canavar olmaktan kurtarıyor."
Kalabalığın içinde olan ikizler ve Fırat'a döndü.
"Buradaki herkesi dağıtın."
Sonra Karya'ya baktı.
"Ne dersin? Onlarla konuşalım mı?"
Karya istemeye istemeye başını salladı.
"Belki önemlidir."
"Doğru söylüyorsun."
Kalabalığı dağıtmayı başardıktan sonra Fırat'a döndü.
"Teşekkürler."
"Ne demek. Atlas onlarla konuşacaksan ben de geleyim mi?"
Atlas başını iki yana salladı.
"Sağol kanka. Önemli değil ben hallederim."
"Tamam o zaman. Ben gidiyorum. Bir şey olursa direkt ara bizi, tamam mı?"
Atlas gülümsedi.
"Tamamdır."
Onlar gittikten sonra Karya, Atlas'ı dürttü.
"Aşk kalesinde beklesinler. Gidip kurbağayı alalım."
Atlas tek kaşını kaldırdı. "Öyle mi yapalım? Tamam o zaman." Anne babasına döndü. "Karya'nın evini biliyorsunuz. Önden gidip bizi orada bekleyin."
Esmer kadın itiraz etti.
"Aşk kalesi ne be? O apartmanın ismi Aysu."
Atlas ona bakıp gülümseyerek konuştu.
"Hayır aşk kalesi. Ben öyle değiştirdim. Ne yapacaksın? Ailemi falan mı zehirleyeceksin?"
"Demek benim kim olduğumu anladın."
Kalabalık dağılmış, sadece onlar kalmıştı. Atlas başını salladı.
"Bu kaşları yüz metre öteden tanırım halacığım ama sende oğlunun yüzde biri kadar bile güzel durmuyor."
Karya gülümserken Atlas'ın babası kadına motorsiklete binmesini söyledi. Önden gittiler. Onlar gittikten sonra Karya, Atlas'a döndü.
"Hiçbir şey yeme. Sadece paketli ürün tüket tamam mı? Ayrı-"
Atlas o konuşurken ona yaklaşmıştı. İyice dibine girdi.
"Dinliyorum." dedi. "Ayrıca ne?"
Birden Karya gözlerini kaçırıp birkaç adım geri gitmeye niyetlendi ama uzaklaşamadan Atlas onu tuttu.
"Hadi gidelim Karya. O manyakları bekletirsek birbirlerini yerler ve bunu lafın gelişi söylemiyorum."
Kolundan tutup onu çekerken konuşmaya devam etti
"Benim hala zehirlere karşı doğal bağışıklığım var. Eskiden bunun nedeninin anneninde söylediği gibi çingene kanım olduğunu sanıyordum ama sanırım Hera'nın geçmiş hayatımdan bana hediye olarak bıraktığı bir özellik."
Karya tek kaşını kaldırarak sordu.
"Bunu nasıl anladın?"
"Ortaokulda iki kere zehirlenme vakası oldu. Bozuk yemekten yiyip hasta olmayan tek kişi bendim."
"Neden daha önce söylemedin?"
"Çünkü insanlar inanmıyor ve beni böyle bir şey imkansız diye darlıyorlardı."
"Anladım." dedi. Atlas'ın elini tutup ekledi. "Ben darlamam. Bana söyle tamam mı?"
Atlas başını salladı ve parmaklarını Karya'nın parmaklarından geçirdi.
"Tamamdır. Bu arada çıkışta ikizlerle tartıştığınız şey neydi? Ben özür dilerim, gerçekten o an için her şey çok üstüme geldi. Tek bir olayı daha kaldırabilecek durumda değildim."
"İstemiyorsan onlarla buluşmak zorunda değiliz. Gitmeyebiliriz."
Atlas kafasını iki yana salladı.
"Hayır şimdi iyiyim. Kendime geldim. Anlatsana ne oldu."
"Caner ve Cansu'nun dediklerini duyunca onları seninle düzgün konuşmaları için uyarmaya geldim. Özür dilerim. Sen kendin halledebilirdin."
Atlas kafasını iki yana salladı.
"Benim arkamı kolladığın için teşekkür ederim. Lütfen bu şekilde devam et."
Karya gözlerini kaçırıp gülümsedi. Sonra anlatmaya devam etti.
"Caner ben istediğim gibi konuşurum iki bin yıldır ona karşı duygularım var dedi. Ben de ondan daha önce seni tanıyıp sevdiğimi iddia ettim ve kavga etmeye başladık. Ceren ne dediğimi duymuş. Ondan seni çekip uzaklaştırmaya çalıştı."
Atlas eliyle yüzüne vurdu.
"Bu kızlar neden böyle ya-" sustu. Sonra tekrar konuştu. "Cansu değil mi? Yanlış söyledin değil mi? Cansu benden iki bin yıldır hoşlanıyor Caner değil?"
Karya başını iki yana salladı.
"Caner'den bahsediyorum. O geçmişte onu kurtardığından beri senden hoşlanıyormuş. Gelecekte de...o gün Cansu sana açıldığında yanlış anlamışsın. Kendi için değil kardeşi için konuşuyormuş."
Atlas kahkaha attı.
"Hadi canım. Karya bak çok sevenim var, dikkatli ol."
Karya onu yakına çekti. Çenesini tutup hafifçe kaldırdı. Dudakları arasındaki birkaç santim kalmıştı. Başta tereddütle dursa da sonra arayı kapattı ve Atlas'ı yavaşça öpüp geri çekildi.
"Tamam, olurum."
Atlas sadece başını oynatabilmişti. Karya memnun bir şekilde Atlas'a karşılarındaki evi işaret etti.
"Bir şey gerekiyorsa bana söyle. Yukarıdan alıp geleceğim."
Atlas yere çömeldi ve hareket etmedi. Karya onu bu şekilde görünce yanına çömeldi ve sordu.
"Ne oldu? Özür dilerim. Hoşuna gitmedi mi?"
Atlas başını iki yana salladı.
"Hayır sadece-" Karya kalkıp elini uzattı. Atlas tutarken gülümsüyordu. "Beni çok mutlu ediyorsun. Nasıl tepki vereceğimi bilmiyorum. Lütfen saçma laflarımı görmezden gel. Benim gözüm senden başkasını görmez."
"Ben şaka olduğunu anlarım. Çekinme."
Atlas bu sözleri üstüne Karya'ya baktı. İnsanlarla anlaşmak için iki bin yıldır ördüğü duvarlar yavaş yavaş yıkılırken o son sürat bu çocuğa düşüyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkinci Hayatlar Krallığı (BL)
Fantasia"Beni dinle! Bazı büyük hatalar ikincisine gerek duymadan koskoca bir ömrü mahvedebilir. Ama çok daha küçük ve önemsizleri, bir domino taşı gibi yüzbinleri felakete sürükler. Biliyorum ilk taşı iten bendim. Ama bu sefer, göreceksin Kreene, el de ben...
