Alekos uyandığında başta nerede olduğunu anlayamadı. Karanlık odada döşeğin üstünde yatıyordu. Yanında birinin durduğunu fark edince alarma geçti.
Fakat ona bakan çocuğu görünce tüm vucüduyla onun üstüne atladı.
"Kreene, Kreene."
O kadar kararlı tutuyordu ki boynuna doladığı kollarını sadece karşısındakine zarar verme endişesi ile birazcık gevşetebildi.
Bundan fırsat bilip geri çekilen Kreene onun gözlerine dikkatle baktı. Bakışları endişeli gözüküyordu.
"...iyi misin?"
Alekos düşündü. Tabiki de iyi değildi. Kreene'nin ona yaptıklarından sonra nasıl iyi olabilirdi? Ayağında hissettiği acıyla yüzünü buruşturdu...Ah doğru dün süt tenceresi ayağını yakmıştı. Sonra şaşkınca düşündü. Alekos'un süt tenceresiyle ne işi olabilirdi ki?
Sanırım...yoğurt yapıyordu. Sonra bu onu daha da şaşkınlığa itti. Ta ki bütün kasaba anılarıyla aklında canlanana kadar.
Atlas dün, kendini birden geçmişte bulmadan önce elinde süt tenceresi vardı. Ama bayılınca süt ayağına dökülmüş, o da transtan çıktığında hastanenin aciline gelmişti. Telefonuna da süt geldiği için kimseye haber verememişti.
Kreene'ye döndü ve ancak şimdi onun tam olarak kim olduğunu anlayacak kadar olayların farkına varmıştı.
El parmaklarını kendi parmaklarından geçirdi ve endişeyle ona bakmadan konuştu.
"Karya, beni buldun."
"Daha çabuk gelmeliydim."
Atlas kafasını iki yana salladı. Sonra yüzünü yavaşça yaklaştığı Karya'nın göğsüne gömdü ve konuşmaya başladı.
"Ben bu dünyadaki her şeyin geçmişte de çok benzer olduğunu fark ettim. İlişkiler ve olaylar da dahil olmak üzere. O yüzden seni bir daha göremeyeceğime emindim."
Başını Karya'nın göğsünden kaldırdı.
"Ben çok korktum."
"Ben de" dedi Karya. Atlas nedeni anlayamamıştı. Endişeyle sordu.
"Neden?"
"Bana öfkeli olacağını sanmıştım."
Atlas gülmeye başladı.
"Karya, ben sana hiç kızdım mı ki?"
"Geçmişte...beni babanın zindana atmasına göz yummadın mı?"
Atlas şaşkınca sordu.
"Ama hepsi rol icabıydı. Sonrasında gizlice krallığına dönmeni sağladım ya."
"Krallığıma mı döndüm?"
"Evet, ikinci büyük savaş öncesi."
Karya'nın simetrik kaşları kalktı.
"İkinci Büyük Savaş mı?"
"Karya, sen olanları ne zamana kadar gördün?"
"Senin... tahta geçtiğin zamana kadar. Herkes o kadar gördü."
Atlas geri çekilip arkasına yaslandı. O onların aksine bütün hayatını hatırlıyordu. Tavana bakmaya başladı.
"Belki böylesi daha iyidir."
Hala bir eliyle elini tuttuğu Karya'ya baktı. Güldü ama gözleri kederliydi.
"Bir yere kaybolma tamam mı? Gitmek istersen beni de al."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkinci Hayatlar Krallığı (BL)
Fantasy"Beni dinle! Bazı büyük hatalar ikincisine gerek duymadan koskoca bir ömrü mahvedebilir. Ama çok daha küçük ve önemsizleri, bir domino taşı gibi yüzbinleri felakete sürükler. Biliyorum ilk taşı iten bendim. Ama bu sefer, göreceksin Kreene, el de ben...
