"Atlas yemin ederim o artı dördü Karya'ya atmazsan seninle bir daha konuşmam."
Sekizbuçuk festivali hakkında konuşmaları bitmişti. Birçok kişi, Atlas'ın çevresindeki insanların aksine, bu festival için hazırlık yapıyorlardı.
Atlas itiraz etti.
"Ama abi-"
"Hayır. Tatlılık yapmaya çalışma. Ya o, ya ben."
Atlas bunu duyar duymaz elindeki başka bir kartı atacakken abisi elini tuttu ve atmasını engelledi.
"Bak Atlas'ım canım tatlı kardeşim benim. O sümsük Caner sana kavgada yenilmiş olabilir ama ben ona benzemem. Hemen o artı dördü atıyorsun."
Atlas tam tekrar itiraz edecekti ki Karya elindeki desteden artı dördü alıp Atlas'ın yerine en üste koydu. Bunu gören abisi onunla savaşmayı bırakıp durumdan hoşnut gülümsedi.
Karya konuştu.
"Ne renk?"
Oyunda kural vardı. Artı dört üzerine rengi aynı olan artı iki atabiliyordun. Acaba Karya'da artı iki mi vardı? Bu olasılık Atlas'ı heyecanlandırdı. Ne renkti ki?
"Kırmızı olsun." dedi ve Karya'ya döndü. Karya gülümseyerek kafasını salladı ve kırmız artı iki attı. Sıra Yavuz'a gelmişti. Önce Atlas'a atılan Arda şimdi Yavuz'un tepesindeydi. Görünüşe göre onda da artı iki kartı vardı. Kurallara göre o kartı atarsa Arda sekiz kart çekecekti.
"Arkadaşlığımız biter, çok ciddiyim. Beni şu iki köpeğin maskarası yapma. Yavuz lütfen." Vazgeçiremediğini görünce taktik değiştirdi. Annesinin küçükken ona ve Atlas'a öğrettiği küçük taktiği devreye koydu.
"Ya o kart ya da canın."
Ama bu numara onda etkisini yitirmişti. Yavuz soğukkanlı bir şekilde kartı atarken konuştu.
"Canımı seçiyorum tatlım." dedi ve kartı atarak bitti. Arda kendini iki kere yenilmiş gibi hissediyordu.
Yavuz elini omzuna koydu.
"Üzülme ya. Bunda da kaybettin diğer şeylerde yenersin." Aralarında bir şaka olmalıydı. Atlas gülümseyerek onları izledi. Sonra abisinin sorusuyla kaşlarını çatarak cevap verdi.
"Basket topum var. Yatağın altında."
Yavuz itiraz etti.
"Ama oynamak için gitsek bile Karya oynayamaz."
Atlas konuştu.
"Ben onunla otururum hadi gidelim." Sonra Karya'ya döndü.
"Sana da uyar mı?"
Karya kafasını salladı.
Yarım saat sonra okulun basket sahasındalardı. Güzel bir Ekim günüydü. Atlas, bir yandan Karya'ya down sendromlu hayvanlar dosyasını gösterirken diğer yandan çekirdek çitliyordu.
Resimlerin hepsine bakan Karya, Atlas'a telefonu geri uzattı. Sonra da telefonu cebine koyan çocuğun dizlerine uzandı. Atlas ona eğildi.
"Yerin rahat galiba."
Karya geri oturur pozisyona geldi. Vucüdunu ona doğru eğdi. Çok yakın diye düşündü Atlas. Gerçekten çok yakındı.
"Atlas, ben-" diyebilmişti, abilerinin oynadığı top ikilinin üstüne son hız geldiğinde. Atlas eliyle siper yapıp topu Karya'ya ve kendisine çarpmadan yakaladı.
Karya yüzünü astı. Atlas ona dönüp gülümsedikten sonra abisinin sesiyle kalktı.
"Salla oradan bir üçlük."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkinci Hayatlar Krallığı (BL)
Fantastik"Beni dinle! Bazı büyük hatalar ikincisine gerek duymadan koskoca bir ömrü mahvedebilir. Ama çok daha küçük ve önemsizleri, bir domino taşı gibi yüzbinleri felakete sürükler. Biliyorum ilk taşı iten bendim. Ama bu sefer, göreceksin Kreene, el de ben...
