Alekos artık gücünün sonuna geldiğinde yığıldı. Neyseki Kreene onu sıkıca tutmuştu. Bütün ruhsal gücü tükenmişti ama kalan son fiziksel gücünü ona geri sarılmaya harcadı. Kreene yavaş yavaş emin adımlarla kamaraya doğru ilerlerken Alekos yarı bilinçliydi. İçeri girdiğinde sıcak hava onu karşıladı. Kreene onu koltuğa oturtmuş, Nefal ise havlu ile saçlarını kurutuyordu. Kreene onun yakasında duran mendilini alıp burnundaki kanı silmek istedi. Ama Alekos onu durdurdu.
"Hayır, değerli."
Kreene başta şaşkınca genç prense baktı ama sonra fark etti. Bu onun işlemeli kraliyet mendiliydi. Üstündeki A harfi ve desen oldukça tanıdıktı.
"Bu-"
Abellone ona kenarda duran mendili verdi ve Nefel'e seslendi.
"Ona kuru kıyafetler çıkar."
Nefal çoktan hazırladığı kıyafetleri uzattı.
"Burada."
Abellone kıyafetlerini değiştirmek için uzanmıştı ki endişeli gözlerle izleyen Kreene onu durdurdu.
"Ben yaparım."
Üstüne atılan kürke sarılmış titreyen Alekos kafasını iki yana salladı.
"Kreene sen de ıslaksın. Git üstüne değiştir."
Kreene ona gülümseyip üstünü değiştirmesine yardım etti. Alekos'un daha fazla karşı çıkacak hali yoktu. Ona uzatılan sıcak çorbayı içmekle meşguldü. Islak ayakkabı ve çorapları da çıkarılınca ayaklarını kendine çekti. Biraz da olsa ısınmıştı. Kreene başını kaldırıp ona sordu.
"İyi misin?"
Alekos olgun bir şekilde gülümsedi.
"Teşekkürler komutanım. Lütfen artık siz de üstünüzdekileri değiştirin."
Kreene kalkıp içeri giderken Alekos onu gözleriyle izlemişti. Sonra elindeki çorbayı heyecanla kenara koydu ve sandıktan bozma koltukta dizlerinin üzerine çıktı. Abellone'nin ellerini tutmuştu.
"Gördün mü? Gördün mü? Sana o çok cesur demiştim. Nasıl da beni gelip kurtardı! Çok güçlüydü. İnanamıyorum!"
Abellone kafasını salladı.
"Haklıymışsın."
"Değil mi?"
Nefal onlara şaşkınca bakan ikiliye dönmüştü. Bunlar Filippos ve Rena'ydı.
"Lütfen bu dedikleri aramızda kalsın. Bir prensin kendi komutanına karşı yüzünü kaybetmesi hoş olmaz."
Alekos karşı çıktı.
"Ya ben onun yüzünü ye-"
Aşekos lafını tamamlayamadan tekrar Abellone'un kollarına bayılmıştı.
Gözlerini açtığında hemen fırladı. Sağına ve soluna baktı. Sonra tekrar sağına baktı. Küçük kamarada yatağının köşesinde oturan genç çocuk ona gülümsüyordu.
"Uyandınız mı prensim?"
Alekos kafasını salladı. Yatakta emekleyerek onun olduğu kenara gitti. Genç kalkmış ona ayakkabılarını getirmişti. Alekos sordu.
"Kreene bayıldım mı ben? En son kamaranın antresindeydik."
Kreene başını salladı.
"Evet prensim ama endişelenmeyin. Bizi çoktan fırtınadan çıkartmıştınız."
Alekos gülümseyerek konuştu.
"Şükürler olsun! Diğerleri nerede?"
"Takası gerçekleştirmeye gittiler. Sizin koşturmanız gereken bir iş kalmadı. İsterseniz bu süreyi dinlenerek geçirebilirsiniz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkinci Hayatlar Krallığı (BL)
Viễn tưởng"Beni dinle! Bazı büyük hatalar ikincisine gerek duymadan koskoca bir ömrü mahvedebilir. Ama çok daha küçük ve önemsizleri, bir domino taşı gibi yüzbinleri felakete sürükler. Biliyorum ilk taşı iten bendim. Ama bu sefer, göreceksin Kreene, el de ben...
