Dared to Kiss Captain | COMPLETED

Chapter 42

[ W A R N I N G ]
This story contains grammatical and typographical error!

|| F O R T Y - T W O ||

Y A R A 's P O I N T O F V I E W

"Saan ka ba nanggaling? Alam mo bang pinag-alala mo 'ko? I tried to call you and text you pero hindi ka naman nagri-response."

I faced Davon pagkaraan ng ilang minutong pagyayakapan namin dito sa rooftop. Gosh, for fvck sake, para akong binunutan ng daang-daang palaso sa dibdib nang sa wajas ay heto na siya sa tabi ko pagkatapos ng ilang araw na pagkawala niya. Sa wakas ay narito na siya. Oh ghad, saan ba siya nanggaling?

Nang salubungin ko ang mga mata niya ay kinulong niya akong muli sa bisig niya. Saka ay nilabanan niya ang mga titig ko. Pinipigilan ko ang pagbagsak ng aking mga luha lalo na nang masilayan ko ang kabuoan niya. He looks so tired and sad at the same time. Kung titingnan ko siya ngayon ay para siyang mayroong pinoproblema.

"Alam mo ba yung feeling na halos... halos mabaliw na 'ko kakaisip kung nasaan ka? Kung bakit hindi mo sinasagot yung tawag ko? Alam mo ba kung i-" I was froze when he grabbed my waist and pulled me closer to him. And after that,he kissed me. Ramdam na ramdam ko roon ang pangungulila at pagmamahal niya sa akin. It's like ilang taon kaming hindi nagkita. After a few seconds na ninanamnam ko lamang ang bawat halik niya ay buong puso ko iyong tinugunan. Sinabayan ko ang bawat ritmo ng galaw ng kaniyang labi. Hanggang sa pareho kaming naubusan ng hangin at lumayo sa isa't isa.

"I'm sorry...So sorry,babe," he said while caressing my cheek.

"Saan ka ba nagpunta?"

Wala na akong pakealam kung mukha akong isang batang paslit na umiiyak sa harapan niya.What for?Maganda pa rin naman ako kahit may tumutulong sipon sa ilong ko. Syempre biro lang ano.

"Somewhere," iyon lamang ang kaniyang sagot sa akin. Napanguso ako, bakit hindi nalang sabihin kung saan? O baka naman nangbabae ang isang 'to? Naku subukan niya lamang at ibabalik ko talaga siya sa sinapupunan ng ina niya.

"Saan ba yung somewhere.Pwede ba deretsuhin mo 'ko, Conner?" I said in a warning voice. Hindi naman sa galit, tinatakot ko lang para magsabi siya ng totoo.

"Basta, huwag ka ngang tsismosa." Napaawang ang bibig ko sa kaniyang sinabi. Anak ng tokneneng, tsismosa? Aba at gagv 'to ah, tawagin ba naman akong tsismosa. Yung totoo, boyfriend ko ba talaga 'to?

Inirapan ko siya at tinalikuran dahil sa kaniyang sinabi. Akala niya, bahala siya diyan. Magtatampo ako, syempre dapat suyuin niya ako ano. Sumimangot ako at pinagkrus ang mga braso sa dibdib. Nasa bewang ko pa rin ang mga kamay niya. Narinig kong naoatawa siya ng mahina, mukhang hindi tumalab ang tampo ko. Kaya para mas effective, inalis ko yung kamay niya sa bewang ko saka ako umusog pagilid, palayo sa kaniya. Narinig ko ang pagsinghap niya, tila hindi makapaniwala sa inasal ko.

Hmp, balakajan, suyuin mo ko! Ilang araw kang hindi nagparamdam sakin tapos nung bumalik ka na, tinawag mo pa 'kong tsismosa? Aba, balakajan oy!

"Ano, hindi mo 'ko susuyuin?"

Ilang minuto na akong nakatayo malayo sa kaniya at pinakikiramdaman siya. Akala ko ay lalapitan niya ako para suyuin ngunit nanatili lamang siya roon sa kaniyang pwesto habang nakatitig sa'kin. Tsk, alam kong maganda ako at baliw na baliw siya sa'kin pero mukha siyang gwapo. Arg, kahit mukha siyang stress o ano, ang gwapo pa rin niya. O mainggit na kayo dahil may gwapo akong boyfriend.

"What? What did I do?" inosenteng tanong niya. Hindi pa rin siya lumapit sa akin. Bagkus ay pinagkrus niya ang kaniyang mga braso sa dibdib at sumandal sa railings habang nakatingin sa akin. Tila ba hindi malingat ang mga mata niya sa akin. Masyado ka namang gandang-ganda sa akin brad.

Napanguso ako at inis siyang tiningnan pero walang epekto dahil tinawanan niya lamang ako. Anak ng tupa, ano wala talaga siyang balak na suyuin ako? Inirapan ko siya kapagkuwan at tumalikod sa gawi niya. Ayaw mo? Edi don't, hmp!

Nagmatigasan takaga ako at pinilit na huwag siyang lingunin. Kumapit ako sa railings at sinilip ang view ng buong school. Not bad, maganda naman talaga ang school namin. Ilang minuto pa ang lumipas ay naoanguso ako, wala talagang balak manuyo ang pvtcha!

So ayun nga, after a couple of minutes, nawalan na ako ng pag-asa na susuyuin niya ako. Hayp talagang lalaki 'to. Aktong aalis na ako doon sa pwesto ko ng maramdaman ko ang pagpulupot ng mga braso sa aking bewang. Ngumuso ako upang itago ang ngiti sa labi, Victory! Nagtagumpay ako, ako ang nanalo. O diba, hindi niya talaga ako kayang tiisin.

"I love you, I love you so much."

Napakagat ako sa ibabang labi upang pigilan ang pagtili nang bigla na lamang niyang isiksik ang mukha niya sa aking leeg. Halos himatayin na ako sa kilig nang bigla niyang halikan ang leeg ko saka umakyat ang labi niya patungo sa likod ng tenga ko. At doon ay ibinulong niya muli ang nga salitang,

" I loved you, I love you, and I will love you 'til death do us part."

"ANG sweet mo masyado, bumabawi ka ba dahil ilang araw kang hindi nagparamdam sakin?" Pinasingkit ko ang aking mga mata habang inilalatag niya sa damuhan ang kaniyang coat. Nauna siya roong maupo saka hinila bahgya ang kamay ko para paupuin naman ako sa tabi niya. Nasa park kami ngayon at imbes na maupo sa bench a pinili niyang maupo sa bermuda grass. Mas bet ko rin naman talaga rito, parang nagpi-picnic lang.

Medyo marami-rami rin ang mga tao dito na namamasyal lalo na at may banda na gaganapin. Hindi ko alam kung anong event mayroon at may pa-banda sila pero infairness, ang cool ha. May nakita oa nga akong gwapong guitarist, ehe. Syempre hindi ko pinahalata, secret lamang iyon lalo na at may boyfriend akng seloso. Isa pa ay mas gwapo naman itong kasama ko kesa roon ano.

"Sinusulit ko lang yung mga oras na magkasama tayo." Hindi siya nakatingin sa akin nang sabihin niya ang mga salitang iyon. Pero ramdam na ramdam ko ang bigat sa dibdib niya nang bitiwan niya ang mga salitang iyon. Naoakunit ang aking noo sa aking narinig. Anong ibig niyang sabihin? Bakit, niya ba sinasabi ang mga salitang iyon?

"Babe, what's wrong? Anong ibig mong sabihin? May problema ba?" I asked him. Ilang segundo siyang hindi kumibo at ilang saglit pa ay pumihit siya para harapin ako. Kasunod noon ay nagsimulang tumugtog ang banda hindi kalayuan sa pwesto namin. The song they're performing right now is entitled 'Enchanted'. The girl who's in front and singing is pretty though. Pero mas maganda ako sa kaniya syempre.

I looked at Davon's eyes as he grabbed my hands and hold it tighter. Tila ba ayaw na niya iyong pakawalan. Nilabanan niya ang titig ko sa kaniya at tumagal iyon ng halos isang minuto bago niya naisipang magsalita.

"Sinusulit ko na kase I know soon or later, hindi na natin pwedeng gawin 'to. And I know soon or later, kahit ayokong mangyari, I know dadating tayo sa point na kailangan na nating ma-" Bago pa man niya matapos ang kaniyang sasabihin ay mabilis kong idinampi ang labi ko sa kaniya. I know what he is going to say. So it's about that fvcking marriage again.

Mabilis at paulit-ulit akong umiling sa kaniya nang pakawalan ko ang labi niya. No way, ni way in he1l I would lose him, ayoko!

"No, we're not breaking up, no babe. Ayoko, hindi mangyayari yun,"I said as I shook my head. But instead, he sighed deeply at mas lalong hinigpitan ang hawak sa kamay ko. Sari-saring emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya habang nakatingin ako roon. Oh ghad, I don't want that to happen. I'm scared to lose him.

"I know, I don't want that to happen either, babe. Kung ako ang masusunod, I would rather take you away from your parents. Itatanan kita, lalayo tayo sa gulong 'to. But still, I respect your decision. I love you so, Zayara."

[ U N E D I T E D ]
©MajesticPrinces