Dared to Kiss Captain | COMPLETED

Chapter 51

[ W A R N I N G ]
This story contains grammatical and typographical error!

|| F I F T Y - O N E ||

Y A R A 's  P O I N T  O F  V I E W

I was surprised after I knew I am pregnant. Tulad ng sabi ni Ley ay sinamahan niya ako sa hospital together with Bea. Nagbunga yung nangyari sa amin ni Davon doon sa resort. I'm so happy to know that I'm having a baby with the man I love. But at the same time, malungkot dahil doon ko lang naalala na wala na nga pala kami. At kung malaman niya na may bata sa sinapupunan ko, I don't think he'll accept this, our baby. Isa pa, iniisip ko rin ang sasabihin nila mom and dad kapag nalaman nila ang tungkol dito. Natatakot ako sa maaaring mangyari, samaaari nilang gawin.

"So anong plano mo?" Pagkalabas namin ng hospital ay niyaya ko sila sa starbucks para magkape and para na rin magpahangin muna. Malakas kasi ang aircon doon, kidding.

Sumimsim ako sa aking kape saka tumingin sa glasswall kung saan kitang-kita ang labas. Ang daming mga sasakyan at taong dumaraan.

"Would you tell him about it?" I heard Bea and Ley asked pero nanatili akong tahimik. Hindi ko alam kung ano bang dapat kong isagot since hindi ko rin alam kung ano ba ang dapat kong gawin. Wala sa sarili kong hinawakan ang tiyan kong hindi pa naman maumbok. Mapait akong napangiti bago nagbitaw ng malalim na hininga. I glanced at the two of my friends na halata ang lungkot at pag-aalala sa akin.

"I don't know. I'm scared na hindi niya tanggapin ang baby namin." Nagkatinginan silang dalawa saka tumayo at niyakap ako. Out of a sudden, my tears started to fall. Iniisip ko palang ay ayaw nang tanggapin ng sistema ko. I couldn't bear to see my child growing without his father. Lumaki akong buo ang pamilya kaya gusto ko rin na lumaki ang anak ko na may mommy at daddy sa tabi niya.

Ley and Bea panicked nang makita nila akong umiiyak. Ley caressed my back habang inabutan naman ako ni Bea ng panyo. Sinubukan nila akong patahanin ngunit lalo lamang lumakas ang iyak ko. I don't care anymore kung maraming tao ang nakatingin sa akin. Afterall, I'm still beautiful even my face is soaking wet with my tears, duh. Ilang sandali pa ay kumalma na rin naman ako. Ley asked the waitress for a water saka niya iyon ibinigay sa akin. Ininom ko naman agad iyon at inubos.

"Ganito nalang. Kapag hindi niya tinanggap ang bata sa sinapupunan mo, then pabayaan mo. It's his loss kapag itinanggi o itinakwil niya ang anak niyo. We're here, Zayara. Kung natatakot ka na palakihin ang anak mo ng mag-isa, you shouldn't worry. Me and Bea are always here for you, we're bestfriends."

A smile plastered on my lips after I heard those words from Ley. I'm very thankful to God that he gave me these beautiful and kinds friends. Oh ghad, they're the best!

-

KINABUKASAN ay inipon ko lahat ng lakas ng loob ko dahil plano kong sabihin kay Davon ang tungkol sa baby namin. Ni wala pa nga akong sapat na tulog dahil hindi ako makatulog kakaisip kagabi. Masyado akong nag-overthink sa maaaring mangyari ngayong alam kong may buhay na na nasa loob ng aking sinapupunan. Hindi alam ni Chance ang tungkol dito, I didn't tell him kahit na halos ulanin niya ako ng tanong kagabi pag-uwi ko. Ginabi na ako ng uwi kagabi dahil sumama pa ako kay Bea sa bahay nila together with Lesley. We watched movies para kuno libangin muna ako pero hindi rin naman iyon nakatulong sa akin.

Bukas na ang finals namin kaya't heto ako at nakatambay sa library. Of course hindi para mag-review. Psh, I don't care anymore- no scratch that. I don't really care kahit na makakuha ako ng failing grade sa exam. Papasa pa rin naman ako sa tulong ng pera ng mga magulang ko. And besides, bakit kailangan ko pa ng mataas na grades eh nakaplano naman na ang furure ko? Ha! Speaking of, pagkatapos ng finals or graduation ay idadaos naman ang kasal namin ni Chance. Fvcking marriage! Iyon ang dahilan ng lahat kaya ako nasa ganitong sitwasyon ngayon.