Bazı şeylerin affı olmaz, ailemin bana yaptığı hiçbir şeyin affı yok.
Aran gittikten hemen sonra ağrı kesici alıp salona doğru geri döndüm. Salona girer girmez üstüme dönen bakışların karşısında ileriye doğru yürüyüp koltuğa oturdum. Bacak bacak üstüne atmadan hemen önce ablam, "Koca meraklısı olduğunu bilmiyordum." dedi. Gülerek çantamdan sigara da çıkardım. Sigaramı yaktığımda ailemin şaşkınlığını umursamadım.
Babam, "Sen sigara mı içiyorsun?" diye sorduğunda gülüşüm kahkahaya dönüştü. Onlara yeniden baktığımda gülüşümü yüzümden sildim.
"İki yıldır kullanıyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güler gibi ama fazlasıyla alaylı bir ses çıkararak, "Erken fark ettiniz." diyerek iğneledim babamı.
"Şura!"
Annemin bağırışı kulaklarıma yankı yaptı, hiç duymak istemediğim sesi fazla tizdi.
"Evet?"
Sigaramdan yeni bir nefes aldığımda Gökhan yanıma doğru yürüyerek tam karşımda durdu.
"Sen aptal mısın?"
Alttan bakarak öfkeli irislerine hissizce bakmaya başladım, ona karşı hissettiğim son sevgi kırıntısı rüzgara yenik düşüp savruldu.
"Biriyle evleneceğin zaman sana arkadaşımı getirip 'onunla evlen' dediğimde bu soruyu yeniden sor."
Soktuğum lafın altından bir anlığına kalkamadı, anlamadığı içindi. Asıl aptal olanın kendisi olduğunu söylemeye çalıştığımı anlayınca ise onu önemsemeden diğerlerine baktım.
"Yarın ki yemekte en ufak bir hatanız olursa Aran'la yapacağınız anlaşmayı bozulmuş bilin."
Sigaramdan son bir nefes çektiğimde izmariti annemin en sevdiği fincanlarından birinin içinde söndürdüm. Gözlerinin irice açıldığını gördüğümde sırıtarak yerimden kalktım, her sözüme böyle tepki vermeleri gururumu okşuyordu.
Beni tanımadıkları gün gibi ortada.
"Seni tanıyamıyorum Şura."
Birkaç hafta önce kahvaltı hazırlayıp, onlara sürekli gülümseyen benden eser yoktu. Onlara gösterdiğim oydu sadece, bu halimden tabii ki haberleri yoktu. Çünkü görmüyorlardı. Öylesine körlerdi ki sigara içtiğimi dahi yeni öğreniyorlardı.
"Ne olacak anne ya! Zengin koca buldu diye götü kalktı."
Ablama sülüğe bakarmış gibi baktım. Sülüklerden nefret eder, iğrenirim.
"Zengin kocaya ihtiyacım olduğunu sana düşündüren ne?"
'Hah' diye bir ses çıkarttı. Az önce Aran'la konuşurken fazlasıyla kibar olan halini halının altına süpürmüş, tüm çirkefliğiyle karşımdaydı. Bu hâline fazlasıyla alışkındım ama onu dışarıdan tanıyan bir başkası bu görüntüye şahit olsa inanamazdı.
