Mahkum (gxg)

Velet

•İyi okumalaar!
Medyadaki çizimi pinterestten buldum fakat bana acayip derecede Mila x Tomris çiftini hatırlattı :)

Almila'dan
Sabah gözümü keskin baş ağrımla açtım. Gözlerimi açamazken kafamı rutubet kokan yastığa bastırdım,yastıktan yayılan kötü koku yoğunlaştığında bundan vazgeçip yatakta sırtüstü döndüm.

Şakaklarımı ovarken bir yandan da dünü hatırlamaya çalışıyordum.
İçtik,baya.
Pelin'in söylediği her şey çok komikti.
Pelin kıvırcık kızlardan hoşlanıyor.
Tomris'i öptüm.
Çikolatalarım nerede?

Ne?
Tomris'i öptüm.
Siktir.

Gözlerim hızla açılırken aynı anda yataktan doğruldum, "Sikeyim." fısıltıyla ettiğim küfürden sonra ne halt yiyeceğimi düşündüm.
En çok içen bizdik,yani kızların hepsi Tomris'in dudağına yalağa yapışan inek gibi yapıştığımı biliyordu.
"Ağlayacağım."

<•>•<•>•<•>
Sayım anonsu yapılmasına rağmen odadan çıkmaya yeni tenezzül etmiştim. 30 dakika boyunca tutuşan götümle ne bok yiyeceğimi düşünmüştüm çünkü.
Sonunda sadece gidip "Fazlasıyla sarhoştum,ne yaptığımı sorgulamıyordum bile. Eğer kafam o kadar gidik olmasa asla öyle bir saçmalık yapmazdım." demeye karar verdim.

Belki de yapardım ?
Saçmalama amına koyayım!

Kapıyı açıp direkt olarak sayım sırasına girdim,çünkü gardiyanlar çoktan gelmişti.
"38"
"39"
"40"

Sayım bittikten sonra daha fazla kaçmamaya karar verip kızların yerleştiği masaya ilerledim,tek dileğim Pelin'in hatırlamamasıydı.

"Günaydın minik."
Gözlerim Su ile buluştuğunda gerginliğimi gizlemek adına en gerçekçi gülümsememi verdim; "Günaydın."

Sonra kimse konuşmadı,garip sessizlik sürerken herkesin hatırladığından emin oldum. Yeliz Tomris'e bir bakış atıp boğazını temizledi, "Şu Türkan'a da kuma gelmiş diyorlardı." dediğinde Nermin hemen "Zaten buraya girdin mi kuma garanti be." dedi. Kahvaltı anonsu geldiğinde masada hiç cırtlak sesler duymadığımdan gözlerim kıvırcığı aradı, bulamayınca "Pelin nerede?"
"İçti mi öğlene kadar uyur o."
"Hm."

Hâlâ gergindim çünkü hatırlayıp hatırlamadıklarını anlayamıyordum.
"Hadi,kahvaltıya."
Tomris'in sözüyle herkes masadan kalktı,Su kolunu omzuma atıp abim gibi davranırken diğerleri de arkamızdan yürüyordu.

\•\•\•\•\
Yemekleri doldurup masamadaki yerime geçtim,kızlar da yanımda sıralanırken Tomris çoktan karşıma yerleşmişti.
Göz göze geldiğimizde bakışlarını bir süre sorguladım,tanrım buradan da anlayamıyorum!

Gözümü tabağımdaki salatalığa çevirip susmayı tercih ettim.
Kızlar yine her zamanki gibi konuşurken "hatırlamıyor olabilirler" dedim kendime,bu çok çok iyi olurdu.

\•\•\•\•\

Zerrin'in havalandırma saatindeki hiçbirimizin ciddiye almadığı tehditlerinden sonra akşam yemeği yemiş,uzun süredir de eğlendiğim bir sohbetin ortasındaydık.
Öpüşme iması içeren herhangi bir söz,bakış veya hareket yok,Pelin'den bile.
Sanırım hayatımın en büyük şansı kimsenin olayı hatırlamamasıydı,ne açıklama yapardım bilmiyorum,özellikle Tomris'e.

"Kız sen yine iyisin,öldürdüğünden emin girmişsin içeri,benimkisi hortlak;hâlâ dışarıdan tehdit mektupları yolluyor."
Yeliz'in Nermin'e söylediği şeye herkes kahkaha atarken kıkırdadım.
"Ay aman yollasın,hele bir 34 senen geçsin sen çık da o yaşıyor olmaz herhalde." Yeliz abla kahkaha attığında tekrar güldük.

Bitmiş kahvemin karton bardağını elimde buruşturdum, "Ben kitap okuyup yatacağım,size iyi eğlenceler."
İyi geceler dileklerine karşılık verip masadan kalktım.

\•\•\•\•\
Hücreme girdiğimde arkamdan kapıyı çektim,çalışma masamın üzerindeki Fareler ve İnsanlar kitabını alıp kendimi taştan gibi hissettiren yatağa attım.
Doğrulup kütüphaneden yeni aldığım kitabın ilk sayfasını açtım.

Biraz okuduktan sonra gözüme takılan cümle hoşuma gitmişti; "Şey... Gitti işte,herkesin gittiği gibi."

\•\•\•\•\

Kapımın gıcırtısı daldığım kitaptan başımı kaldırmama sebep oldu,"Müsait misin?"
"Evet evet,gel."
Tomris arkasından kapıyı kaparken kitabın kaldığım sayfasına ayracı koyup kitabı battaniyenin altında kalmış kucağıma koydum.

"Kitaplara sardın." Yatağıma otururken söylediği şeyle gülümsedim "Yapacak daha iyi bir işim yok."
"Su'ya söylerim sana tavla öğretir."
Söylediği şeye kıkırdadım,ardından "Kitap okuma alışkanlığı iyidir." dedim.
"Tamam öyleyse."

Birkaç saniyelik sessizlikten sonra "Buraya da alıştın iyice." dedi. Söylediğiyle yüzümde asılı olan gülümseme burkuldu. Buraya alışmak bir anlamda kabullenmekti,kabullenirsem buradan çıkabilir miydim bilmiyorum.

Benim cevap vermeme kalmadan "Uyum sağla,depresyona girersen kurtulamazsın burada." diye ekledi. Düşmüş bakışlarım tekrar yüzüne yükseldiğinde birkaç saniye yüzünü inceledim.
Aklıma dün gece gelirken gözlerimi geri indirdim, "Öyle yapacağım." dedim ardından,neredeyse cevap vermeyi unutuyordum.

Tekrar bir sessizlik oldu,ardından söylediği şey bugün hakkındaki tüm düşüncelerimi bitirmeye yetti; "Gerçekten yaptığın şeyi hatırlamadığımı mı düşünüyorsun velet?"

___________
•Selamlaar!
Öncelikle arayı bu kadar uzun tuttuğum için özür dilerim,korona oldum be!
Neyse,neyse şu an iyiyim,umarım bir daha ara bu kadar uzamaz.

•Siz Almila'nın ekiple arasının nasıl olduğunu düşünüyorsunuz? Su ile mesela? Pelin?
Size bunu sormamın sebebi ilişkileri gerektiği kadar yansıtabildiğimden emin olmak.

•Oy ve yorumları unutmayın💗