Mahkum (gxg)

Sevgi

•Oy ve yorumları unutmayın,iyi okumalar!🖤

O kadar ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yoktu ki Tomris'in kapısını tıklatmayı bile unuttum; kapıyı açtıktan sonra aklıma gelen bu şeyi artık yapamazdım.

Tam pişman olmuşken gözgöze geldiğim Tomris yatakta sırtüstü uzanıyordu. Başını yatak başlığına yaslamış elindeki sünger topu sıkıp bırakan kadının odalara dağılmamızdan tam 40 dakika sonra bile neden uyanık olduğunu anlamamıştım.

Bana öylece bakan mavilere baktım,söyleyecek herhangi bir şeyim yoktu.
Açıklama mı yapacaktım,ne hakkında ki?
Ben ona nasıl bakıyordum bilmiyorum ama o geldiğime hiç şaşırmış görünmüyordu. Sıradan bir anmış gibi "Uyumamışsın." dedi uzun süreli bakışmamızın ardından.

Aptalca ve sahte bir şekilde gülümsedim, "Hmhm."
Mırıldanmamla tekrar sessizleştik. Neden geldiğimi sormaması bana yaptığı bir iyilik sayılabilirdi.

Ben onun sadece mavilerine,arada sırada da gerildiğimden hücresinin duvarlarına bakarken o ise benim tüm yüzümü hatta gerginlikten tırnağımla etini soyuyor olduğum baş parmağıma kadar beni inceliyordu.

Sonunda bir şey söylemeyeceğimi anlamış olacak ki doğruldu. Bir bacağını yataktan sarkıtırken "Gelsene." dedi.
Sonunda yapacağım bir şey bulduğuma sevinerek gidip yatağa oturdum.

Oturduğumda gözlerine baktığım kadından zaman geçtikçe gözlerimi kaçırmaya başlamıştım,yine aynı sessizlik.
Onun da söyleyecek bir şey bulamadığını anlayabiliyordum,ikimiz de gerilmiştik ve ikimiz de konuşmadık.

Tamamen aptal bir sessizlik içerisinde 4 dakikadan sonra yine Tomris bu sessizliği bozmaya yeltendi.
"Benden rahatsız mı oluyorsun?"

Sorduğu soruyla gözlerimi zeminden çekip onun mavilerine sabitledim. "Ne?"
Ağzımdan çıkan soruya hızlı karşılık verdi; "Duydun işte."

Ses tonu annesi tarafından azarlanmış bir çocuğu andırırken bunun çok tatlı olduğunu düşündüm. Mimikleri de tam olarak öyleydi,bir süre yüzünü inceledikten sonra gözlerine geri döndüm.
"Hayır."
"O zaman neden benden kaçıyorsun?"

Sessizleştim. Bir süre bekledikten sonra devam etti; "Aptalca davrandım. Sen sarhoştun ve ne yaptığını sorgulamıyordun ama ben bunu bilinçli yaptığını düşündüm. Üzgünüm,sana sormadan seni öpmemeliydim."

Resmen tek nefeste söylediği tüm bu şeyler karşısında birkaç saniye sessizlikten sonra "Rahatsız olmadım." dedim. Söylediğim cümleyle yere inmiş bakışları tekrar bana dönmüştü.

"Beni öpmenden rahatsız olmadım."
İşte şimdi şaşırmış görünüyordu,kaşları havaya kalkarken ondan ses çıkmayınca devam ettim; "Senden kaçtım çünkü beni öpmenden hoşlandım ve bu beni utandırdı."

Kendime de ilk defa itiraf ettiğim şeylerden sonra rahatladığımı hissedip derin bir nefes verdim, "Çünkü sana öylece bundan hoşlandığımı söylemek için fazla utangacım." dedim daha kısık bir sesle.

Sessizlik.
Bakışlarım kafamla beraber yere yöneldi,ondan bir ses çıkana kadar böyle durmaya kararlıydım.

Ama Tomris'ten bir ses çıkmadı. Onun yerine dudaklarımda hâlâ alışamadığım o tatlı sıcaklığı hissettim.
Yine öylece duruyordu,bu seferki bir önceki kadar özgüvenli değil,daha çok kararsız bir öpücüktü. Bu yüzden ben hareket ettim.
Alt dudağını dudaklarımın arasına aldığımda o da hareketlenmişti.
Ben onun alt dudağını emerken o ise benim üst dudağıma aynısını yapıyordu.

Saçlarımda hissettiğim sıcak el nazikçe başımı okşarken mayıştığımı hissettim.
Geri çekilen ilk kişi oydu.
Alnını alnıma yasladığında birkaç saniye ikimiz de sadece nefes aldık.
Sebepsizce gelen gülme isteğiyle güldüğümde Tomris'in de gülümsediğini gördüm.

İnsanların "Kaptan" olarak adlandırdığı,ters düşmekten korktukları o kızın mavilerindeki şefkati gördüğümde gülmem tebessüme dönüştü,bir süre sadece gözlerindeki sevgiyi izledim.