IMAGO

Hoofdstuk 32 - Hypocriet

@MarinKleinKiskamp omdat je zo graag wilde dat ik ging updaten!

veel leesplezier...

***

Hoofdstuk 32 – Hypocriet

Mijn hart klopte zo hard tegen mijn borstkas. En mijn ogen waren nog nooit zo wijd geweest. En het leek net of ik mijn adem in hield, want ik voelde me zo benauwd. Ik kon mijn ogen gewoon niet geloven. Ik had nog nooit zo'n kant van Ace gezien, en het maakt me gewoon bang.

"Blijf uit haar fucking buurt!" schreeuwde Ace in Alex' gezicht. Alex zag er verrast uit, maar hij probeerde een neutraal gezicht te houden. Ace hield Alex bij de kraag van zijn shirt.

Je kon echt goed zien dat Ace echt woedend was, want hij is helemaal rood van al de ingekropen boosheid in hem. Zijn gebalde handen die Alex vasthield waren helemaal spierwit. En zijn ogen, ik ken die ogen. Dat was dezelfde vuur die in zijn ogen danste toen Kevin in zijn kamer kwam, maar deze keer waren zijn ogen donkerder dan ooit.

Alex probeerde uit Ace greep te komen, maar het lukte bepaald niet. "What the Fuck! Ace laat me los," zei Alex op een intimiderende toon. "Wat is je freaking probleem!" zei Alex nadat hij zijn vieze blik aan Ace gaf.

Ik stond op van mijn plek om in actie te komen. Ik wilde de ruzie stoppen, want het kan uit de hand lopen, en dat wil ik natuurlijk niet.

"Weet je wat mijn fucking probleem is, mijn probleem is dat jij –" Voordat ik een stap naar voren nam werd Ace volop op zijn neus geslagen, hij kon amper zijn zin afmaken. Ace liet meteen Alex los en hield een hand voor zijn neus.

Ace's hand werd na een paar seconden zo rood door de bloed die uit zijn neus stroomde. Ik was zo geschokt dat het leek dat mijn hart niet meer wilde kloppen van de impact.

"Of je bent gewoon Jaloe–" Alex kon zijn zin niet afmaken, want Ace sloeg met zijn gebalde hand recht in Alex linkeroog. Alex viel bijna naar achteren en hij liet een grom van pijn. Ace had een grijns op zijn gezicht, en stroomde nog steeds bloed uit zijn neus. Ik maakte me zorgen of Ace veel pijn had.

Ik weet niet waarom ik niks deed, het leek of mijn voeten vastgebonden waren op de grond waar ik opstond. Was ik nou zo geschokt?!

Mijn ogen verliet de jongens niet zoals de koolstofdioxide, die mijn longen niet verliet. Ik weet niet hoelang het duurde voordat de jongens uit elkaar gehaald werden, maar ik had letterlijk elk detail gezien. Elke vuist, elk schop, snakte ik naar adem.

James haalde Ace en Alex uit elkaar. "Zijn jullie helemaal gek geworden!" schreeuwde James heel hard zodat hun aandacht naar hem ging. "Idioten," zuchtte James op het laatst.

En voor het eerst kon ik weer mijn benen beheersen. Ik liep meteen naar de jongens. Ik kon ogen niet vegen van Alex en Ace's gezichten. Alex's linkeroog was helemaal blauw- paars. Zijn lip was opengebarsten. En Ace gezicht zat vol met opgedroogd bloed, alleen zijn neus stopte gewoon niet met bloeden. Ze zagen er niet uit.

Ace en Alex bleef met woeste blikken naar elkaar staren. Als hun staar dodelijk was, dan waren ze allebei dood. Even serieus, ik voel me geïntimideerd door hun blik en het is niet eens naar mij gericht.

"Het is beter dat jullie naar huis gaan, voor jij Ace, want je bent helemaal dronken," zei James na zijn preek. James trok Alex met zich mee naar binnen. Alex ogen flitste even naar mij en ik zag een of ander emotie in, die ik niet snel kon ontcijferen, want hij draaide meteen weg richting de voordeur van James huis. Net als sneeuw voor de zon verdween James en Alex weg van mijn zicht.