IMAGO

Proloog

Typisch...

Dat is de enige woord dat in mijn hoofd  blijft hangen. Weer een nieuw school jaar op Lincoln High, geweldig. Het is elke jaar het zelfde oude liedje. Je loopt binnen, je ziet je oude klasgenoten. Oftewel,  hun zien jou en blijven je aanstaren dan gaan ze weer terug waar ze  bezig waren. We tonen veel liefde op Lincoln High. Proef je de sarcasme.  Mijn ene laatste jaar op Lincoln High. Of je kan wel zeggen dat ik in mijn Junior zit.

Elke jaar weer moeten we altijd dezelfde traditie doen op onze geweldige school. Je komt binnen. Je gaat naar de Aula, dat best wel een grote ruimte is, dus lekker veel hormonale pubers om je heen. Je zoekt daarna een plekje uit. En luistert naar de preek van onze geliefde directeur. Elke jaar dezelfde preek, word er gewoon kots misselijk van. Maar zo is het leven ook. KOTSMISSELIJK.

De moeilijkste 30 minuten (van de preek) van de dag is gelukkig voorbij. Dan worden de klassen verdeeld. Dat is ook niet een leuk gebeuren. Wat er niet leuk aan is, is dat je naam wordt genoemd voor iedereens neus. Dat klinkt niet zo kwalijk. Maar wanneer 'mijn Naam' wordt genoemd, ziet iedereen me aan te staren of ik 2 hoofden heb. Rare mensen.

"Melissa Hale." Zei onze Directeur Brian.

Melissa Hale. Jah, dat is mijn naam.

Laat me iets vertellen over mezelf. Ik ben Melissa Hale. Ik ben pas 17 jaar oud. Ik ben enigs kind, goed ook maar, want ik haat kinderen. Ik heb heel donker haar, het lijkt bijna zwart. Mijn ogen zijn de meest opvallende van me. Ik heb blauw, grijs kleur ogen. En mijn huid is zo wit, ik krijg altijd de vraag of ik ziek ben. En neeh, ik ben niet ziek, trouwens ik word niet snel ziek. Ik word dagelijks gepest. Niet heel erg of zo. Maar dreigementen, uitgescholden en een beetje fysieke contact, bijvoorbeeld duwen of laten struikelen en nog meer van zulke kleine ongein. Positieve puntje, ik ben er gewend van geraakt. Het gebeurt wel zo'n 3 jaar. Maar het gebeurde allemaal door mijn zogenaamde beste vriend. Ace Carter...

Voor jullie informatie wij waren nooit vrienden, sterker nog, we zijn vijanden. Ik kan hem echt niet uitstaan.

Ik stond op van mijn plaats en ging met mijn groepje naar onze klaslokaal. Wat ik eerst opvatte was dat Ace niet aanwezig is. Dat maakt mij dag stukken beter na dat gruwelijk "laten we een goed jaar maken, studenten" preek van mr. Brian. Ik hoef tenminste de lelijke  hoofd van Ace niet te zien. Plus punt voor vandaag.

Ace Carter is 17 jarige jongen, die mijn leven heeft verziekt. Ik ken hem al toen we nog luiers aan hadden. Hoe dat komt dat we elkaar al van zo'n jonge leeftijd elkaar kennen. Geef de schuld aan onze moeders. Onze moeders zijn levenslang Beste vrienden. Maar terug naar Ace. Ace heeft een ouder broer die 2 jaar ouder is dan hem. Cole Carter dat is zijn naam. De twee samen, betekent hel. Maar gelukkig studeert hij. Een demon minder in mijn leven. Ace heeft bruin haar met blauwe ogen. Hij is ook heel lang 1,83 meter. Het irriteert me zo erg. Ik moet hele tijd naar boven kijken, als ik met hem praat. Ik haat mijn lengte. Als jullie willen weten ik ben 1,62 meter. Leven is weer zo eerlijk.

Leukste bezigheid van Ace is om mijn leven zuur te maken. Wat nog dubbel is, ik moet hem regelmatig zien. Niet alleen op school maar ook soms buiten school. Me moeder denkt dat Ace en ik hartsvrienden zijn. Had ze gedacht! Omdat mijn moeder zo'n mooie gedachte heeft moet ik hem regelmatig bezoeken. Of dat gebeurd...

"Hallo, klas weer een nieuw schooljaar. Ik ben jullie nieuwe Scheikunde docent: Mr. Arden." Ik zuchtte heel lang. Wat denken deze docenten wel niet. of het geweldig om naar school te gaan. Vooral om deze lieftallige klasgenoten te begeleiden.

Zoals altijd zit niemand naast mij. Maar dat maakt mij geen ene reet uit. Het is beter dat niemand naast me zit, minder drama voor de dag.

Ik had vroeger wel vrienden. Ik zag ze ook regelmatig en we deden ook dingen wat vrienden doen. Naar de film gaan, samen huiswerk maken, nagels-lakken of logeren. Maar dat was niet voorlang. Ze gebruikte me alleen. Vooral voor school. Ik maakte al hun huiswerk. Opgegeven moment vroegen ze me niet meer om mee uit te gaan, alleen als ze geld van me nodig hadden. Sukkels. Ik vertrouw mensen niet zo snel. Het leven van een loner is veel rustiger dan vrienden zijn met trutten. Heb genoeg aan me hoofd... Typisch.

De docent zat al dingen te vertellen over zijn vakantie. Serieus denk je dat het me boeit wat U in uw vakantie gedaan heeft. Godsamme..

Ik viel bijna inslaap toen hij begon te praten over zijn nieuwe liefde in zijn leven. God, ik begin nu pissig te worden. Voordat een luid geluid kwam van de deur.

Klop, klop, klop.