IMAGO

Hoofdstuk 45 - HellHouse

Hoofdstuk 45 – HellHouse

Alex P.O.V

Het is vrijdag 18 dec '15, de laatste dag die op Lincoln High volg. Heel veel vrienden, vooral James, vonden het heel erg, dat ik naar Zuid-Korea ging. Het is ook de ene kant jammer, we kunnen niet samen naar de senior jaar gaan, maar misschien is het beter dat ik iets anders doe, na het gedoe in mijn familie en op school.

Me ouders vonden het idee niet fijn, dat ik wegging. Ze willen dat ons gezin sterk blijft, ondanks wat er maanden geleden is gebeurd. Me zusje, Rosa White, zit sinds dit jaar februari in een psychische instelling. Ze is mishandeld en vele malen verkracht door pooiers. En me ouders wisten van niks, na dat ik actie ondernam.

Ze is nu geconstateerd, met een extreme versie van Borderline, en ze is suïcidaal. Ze heeft nu veel hulp nodig, want zonder de hulpverleners, zou me zus het allang al opgeven hebben...

Letterlijk niemand weet hiervan, alleen James en Ace weten wat erin mijn leven gebeurd. Ik vertel hun alles, maar de laatste tijd blijft Ace me negeren, en ik heb het geaccepteerd dat we de vriendschap die we eerst hadden, nooit meer kunnen krijgen. Het was zijn keuze, niet de mijne.

"Bro, waarom ben altijd zo langzaam!" riep James vanuit de woonkamer. Met een diepe zucht deed ik mijn blazer en verliet mijn kamer. Ik zag James met mijn broer praten, en weer zag ik zijn wangen rood getint, ik weet nooit waar ze het over hebben. Maar ik bemoei me met niks. "Kom gaan dan, loser!" ik gooide een slipper naar zijn richting en raakte zijn rechter been aan. "Alex! Jij bent zo dood, dit was een gloednieuwe broek!"

Ik rende naar mijn auto en beveiligd te zijn, maar ik was vergeten om mijn deuren te dichten. James opende de passagiersdeur en klom erin. James sloeg me keihard op mijn bovenarm. "Shit! James dat doet pijn!"

Hele rit was alleen maar schelden naar elkaar maar met broederliefde. "Ik moest eigenlijk Abigaïl ophalen, maar ja ze heeft ook een auto," zei ik met rollende ogen. James begon te lachen. "Nah ja je hebt tenminste een date, ik ben niet eens gevraagd." En dat geloofde ik niet, er was wat James me niet heeft verteld. Ik weet niet wat het is, en ik vertrouw er wel op dat hij het ooit aan me verteld als hij er klaar voor is.

Voor honderd procent zeker weet ik dat er meiden waren die hem hebben gevraagd, maar hij heeft ze allemaal geweigerd. Ik had het zelf gezien, maar dat weet hij niet. Dus waarom is hij zo loyaal. Maar ik wacht het wel af.

We waren al laat, het winterbal was al uur geleden begonnen.

James en ik liepen de zaal binnen en ik scande de omgeving meteen. Mijn ogen vielen meteen op een van het mooiste meisje die ik ooit heb ontmoet, maar ik negeerde haar meteen, want natuurlijk heeft ze een date.

James had 2 bekers met limonade in zijn handen vast. "Er was punch, maar ik weet dat je dat niet lekker vind, dus ik heb limonade gepakt," zei hij met een glimlach.

Na een half uur raakte ik moe van het kijken, van dansende klasgenoten. Ik wilde net opstaan maar iemand kneep mijn arm. "WTF!" ik keek naar achter en zag een boze Abigaïl achter me te staan. "Alex, hoe durf je me niet op te halen, je liet me voor een uur zitten, klootzak," zei ze heel woest. Haar blauwe ogen waren vol met haat gevuld, een reden waarom ik Abigaïl niet mag, ze is gemaakt van haat en het gaat alleen om de populariteit.

Maar ik verschil niks van der, ik ga met haar om, om mijn imago te verbeteren, ook al is het niet meer nodig, ik ben toch bijna weg uit deze hellhouse.

"Chill Abigaïl, mensen kijken naar je," zei ik in haar oor, ik zag haar meteen veranderen en toen kwam de neppe glimlach op haar lippen creëren. Ah nu pas herken ik haar.

"Dans met me!" eiste ze en forceerde me om te staan. Ik wil niet eens met haar dansen, maar met iemand ander.

Ik zag haar een paar meter verderop dansen, lachen. Ze zag er weer haar oude zelf uit. Ik heb haar glimlach gemist, het is jammer dat ik haar kleine handen niet meer kan vasthouden. Durfde ik maar haar te vragen voor mijn laatste gunst. Maar ik weet dat het geen goed idee was.

Ace zag er ook wat vrolijker uit, hij was de laatste weken heel afgezonderd, maar ik merk dat hij terug is met zijn vrolijke persoonlijkheid. Zijn glimlach heeft hij weer terug, de glimlach die ik gewend was elke dag te zien, is weer terug. En dat heelt en toch breekt mijn hart. Mijn beste maatje is weer zichzelf, de jammer is dat ik nooit de kans kreeg om het mee te maken. Het is voor de best.

Abigaïl is al verdwenen, zeker is ze te zoenen met een ander jongen, niet dat het me uitmaakt, ze doet wat ze wilt. Ik zat alleen, en James de sukkel heeft me in de steek gelaten, omdat hij nodig vond om te dansen.

En ik zag haar alleen zitten. Misschien is dit mijn kans, en met geen enkel twijfel stond ik op van mijn plek en liep recht op haar af. Ze had niet door dat ik naast haar zat. Ik tikte op haar schouder, en ze draaide automatisch om. "Hi Melissa," zei met een glimlach, ik probeerde mijn nerveusheid te verbergen. Ze keek me geshockt aan, maar ze groette me terug.

Dit bedoelde ik, het atmosfeer was zo ongemakkelijk, we hadden elkaar voor zo lang niet gesproken, maar mijn hart verlang naar haar stem. "Ik dacht dat je al weg was," piepte Melissa en ze keek naar haar hakken. Ik keek haar verbaasd aan, "ik was niet op school, omdat ik alle zaken moest regelen, maar dat betekende niet dat ik weg," zei ik heel verrast, van wie had ze die idee. Melissa keek me recht in mijn ogen, en ik zag de glinster in haar ogen. De glinster van spijt.

"Sorry Alex," zei ze met haar pure stem. "Ik dacht dat je weg was, zonder afscheid te nemen." Haar stem klonk een beetje gebroken, maar haar glimlach verborg het. "Melissa, ik zou dat nooit doen!" Ik pakte haar hand vast en gaf haar een zwakke glimlach.

"Wanneer ga je dan weg?" Melissa liet mijn hand los en ze keek naar Jordan die gekke dans uitvoerde. "Morgen Ochtend," zei ik een beetje sip, maar toch kan ik niet wachten om weg te gaan. Ik wil mijn rust vinden.

"Oh." Ze keek me nog steeds niet aan. Ik zuchtte heel diep, ik stond op en pakte haar pols vast. "Kom dansen met mij Melissa, mijn laatste dans voordat ik wegga." De avond was bijna voorbij.

Melissa stond op zonder te zeuren. We danste op de slow song die gedraaid werd. Na een paar minuten stopte de muziek en werd iets aangekondigd. "AYO, Ladies and Gentleman. De stemmen zijn binnen voor de IceKing and IceQueen!"

Iedereen stopte met praten en luisterde geïnteresseerd naar de host. "Dit jaar is ons IceKing... Ace Carter!" wat een verrassing, ik kon niet iemand bedenken. Iedereen applaudisseerde toen Ace de podium op liep.

Ik had een gevoel wie de IceQueen zou zijn, dus ik wachtte rustig af voordat ik feliciteer. "En de IceQueen is onze lieftallige... Abigaïl Nikkelson." Melissa liet mijn hand los en ik voelde haar presentie verdwijnen. "Maak de dansvloer, voor de IceCouple! De tradionele slow dans wordt dit jaar uitgevoerd door Ace en Abigaïl!"

Ik probeerde Melissa te vinden, maar ze was niet meer in de zaal. Ik liep de zaal uit en passeerde de toiletten. Ik hoorde een hele bekende stem. Het was James.

Hij sprak iemand aan de telefoon. "Rosa, hoe gaat het liefje, ik mis je heel erg. Ik heb een afspraak gemaakt, zodat ik je kan bezoeken." Mijn ogen waren zo wijd, heb ik dat echt goed gehoord... Rosa...

Ik liep de toilet binnen met een emotieloze gezicht. Ik pakte zijn telefoon uit zijn handen, en deed wat dat ik nooit heb gedaan. Ik klapte mijn beste vriend in zijn gezicht... "Hoe durf je dit te doen James!"

***

Yoo BRUUURS!

ik vind zo leuk om POV te schrijven XD

Sorry voor de foutjes

ik probeerde het zo lang mogelijk te maken!

Listen to KPOP, it's feels good!

B E D A N K T  voor het L E Z E N

***KRESJMA***