IMAGO

Hoofdstuk 28 - Mrs. Snuffie

Hoofdstuk 28 – Mrs. Snuffie

 

 

            Waarom is het zo warm hier. Ik had nog steeds mijn ogen dicht, maar ik wilde niet opstaan. Mijn bed is zo lekker zacht, dat het zonde is om op te staan. Ik voelde de licht van de zon in mijn ogen schijnen waardoor ik mijn ogen nog harder ging dichtknijpen.

            “Melissa, baby.” Zei een behoorlijke lage mannenstem naast me. Ik mompelde een ‘nee’ en begon weer weg te dromen. “Word wakker.”

            “Mellie, we komen nog zo laat,” zei de persoon die gevaarlijk dichtbij in mijn oor de woorden sprak. Ik voelde de warmen lippen net mijn oor aanraken. Ik kreeg het veel warmer. Mijn ogen vlogen gelijk open. “God! Ace doe dat nooit meer!”

            “Waarom niet, het is schattig als je gezicht zo roze is,” zei Ace die meteen ging lachen. Ik kreeg het veel warmer, waardoor mijn wangen nog roder werden dan eerst.

            Ik sprong van mijn bed en gaf Ace een kleine duw en liep zo snel mogelijk naar badkamer. “Je bent echt een sukkel, Ace!” schreeuwde ik vanuit mijn badkamer. Als antwoord kreeg ik alleen maar gelach van de Oen die me nu elke dag een lift geeft naar school.

            Na mijn korte douch ging ik me gelijk omkleden, want ik weet dat Ace nooit kan wachten. Dus ik moest opschieten. Ik hoorde geklop op mijn badkamerdeur. “Mellie, de eerste les gaat over 10 minuten beginnen.”

            “WAT!” Ik keek naar de reflectie van mijn zelf in de spiegel. Mijn ogen waren zo wijd. God dit meen je niet, daar gaat mijn perfecte aanwezigheid. Bruh…

 

            “Uhm, we hebben over 10 minu–” ik kraakte Ace meteen af. “JA! Dat weet ik nu wel!” schreeuwde ik met alle frustratie in mij. “Waarom zei je niet dat we al te laat waren!” Ik liep naar mijn badkamerdeur om het te openen.

            Ik zag Ace voor de deur staan met mijn rugtas in zijn handen en hij had een brede glimlach op zijn lippen.

            Ik negeerde hem en pakte mijn rugtas uit zijn handen en liep meteen uit mijn kamer. “Mellie waarom ben je nu boos?” vroeg Ace, die achter me stond. Ik voelde gewoon dat zijn glimlach alleen maar ging groeien. “Jij was de gene die lang over doet om op te staan.”

            “Hou je mond Ace. Jij helpt ook vandaag niet,” zei ik zuchtend en probeerde me zelf geen facepalm te geven. “Kunnen we nu gaan?” ik liep al naar beneden om mijn schoenen te pakken.

            “Tuurlijk, Mellie.” Ace liep de trap af met een enorme grijns op zijn lippen, die ik zo graag wil weg slaan.

            Ace hield voor mij de voordeur open. “Gaat U maar voor, Prinses,” zei Ace op een bekakte manier, waardoor mijn mondhoeken omhoog ging. Ik probeerde een neutraal gezicht te houden. Maar het lukt niet helemaal als Ace alleen maar gekke bekken zit te trekken.