IMAGO

Hoofdstuk 47 - Jordan

Even jullie geheugen verfrissen:

//Melissa had Alex gevonden bij het vliegveld om uiteindelijk afscheid te nemen.  Alex verklaarde zijn liefde aan haar en vroeg haar om voor hem te wachten als hij weer terug is\\

❦

Hoofdstuk 47 – Jordan

Ze zeggen toch altijd dat je nooit de eerste sneeuwval van het jaar vergeet. Het eerste sneeuwvlokje dat op de bebloede grond viel had mijn aandacht. De enige wat ik kon horen waren de sirenes die mij omringde. De zwaailichten beroofde mijn zicht, wat ik haast kon doen was toekijken naar achter gelaten sporen. Met trillende handen raapte ik het envelop met bloedvlekken op van de grond en las het hard op wat erop stond: Voor – Melissa.

❦

Authors P.O.V.

Melissa luisterde naar haar muziek en liep de gangen van haar school door, ze kreeg een bericht van Jordan, waar hij in vertelde dat hij vandaag niet naar school zou komen, omdat hij buikgriep had gekregen. Melissa voelde zich ongerust en wilde Jordan een bericht terugsturen, maar ze botste tegen iemand aan. "Kan je godverdom- JIJ WEER?!" Melissa was heel verrast van zijn reactie, maar haar gezichtsuitdrukking verzuurde ook meteen nadat ze hem herkende. "Zeg me nou niet dat jij op deze school zit," zei Melissa op een zeurend toon. Melissa bleef naar de Aziatische jongen kijken, die ze paar weken geleden had ontmoet bij het vliegveld, wachtend voor een antwoord, maar de arrogante jongen liep weg zonder nog wat tegen Melissa te zeggen.

De handjes van Melissa was verstopt in haar lange mouwen. Ze keek naar haar trui die ze van haar moeder kreeg voor kerst, het was niet haar style van kleding, maar er zit waarde voor haar in. Melissa voelde zich nog steeds ongerust over het idee dat Jordan nog steeds ziek is. Heel de vakantie heeft Jordan Melissa ontwijkt. Ze merkte dat er iets in Jordan leven uithangt, maar ze respecteerde dat Jordan ruimte nodig heeft, maar ze mist haar beste vriend, die altijd voor haar klaar stond. Ze kon het niet meer laten en stuurde eindelijk een bericht.

Melissa: Hey Jordan! Vind je het goed als ik na schooltijd langskom?

Melissa voelde zich wanhopige nadat ze het bericht had verstuurd, ze was heel haar vakantie eenzaam thuisgebleven. De enige mensen waarvan ze haar hart kan luchten, hadden hun eigen problemen. Ze heeft Ace 2 weken niet gezien en van gehoord, ze durfde hem niet te bellen. Hij was naar London gegaan om kerst te vieren. Het was het eerste jaar dat ze het niet samen hebben gevierd.

Dat was precies wat er ook met Jordan was, de Jordan waar ze 2 weken lang via berichten sprak, was niet de Jordan die Melissa kent. Een totaal nieuw persoon, dat gaf een slecht gevoel.

Ze was het zo lang niet meer gewend, om alleen te zijn. De emotie voelt te nieuw voor Melissa, ze was blij om gedag mee te zeggen, maar het weer te verwelkomen is niet het plezantste bezigheid. 

De les zou gaan starten, maar Melissa voelde haar broekzak trillen. Het was een kort en krachtig berichtje van Jordan.

Jordan: Ik blijf liever alleen.

Nadat Melissa het berichtje las, voelde ze een misselijk makende gevoel in haar maag, het liefst wilde ze gaan huilen, maar waarom. Het zijn 4 woorden, waar geen emotie in zit, maar toch heeft het een impact op Melissa's gedrag.

"KLAS! Willen jullie zo aardig zijn en jullie nieuwe klasgenoot verwelkomen!" En dit bracht Melissa weer in de realiteit. Ze maakte oogcontact met de jongen die ze eerde op de dag al zag. Ze negeerde de doorborende ogen van hem die op haar gericht was. Het was te intimiderend.

"Ik ben Jeongguk Jeon, de uitwisselstudent," zei de jongen met geen enkel emotie in zijn toon, hij bleef naar Melissa staren. "Zo Jeongguk, je mag bij Melissa gaan zitten," wees de docent in Melissa's richting. Jeongguk trok een zuur gezicht en brak zijn oogcontact met Melissa. "Kan ik niet ergens anders zitten," zei hij op zijn gemak. Melissa hoorde een paar studenten aan het hinniken.

De jongen zocht een andere plek om te gaan zitten, Melissa volgde elke stap die hij nam, ze walgde van zijn presentie. Nadat hij zou gaan zitten keek hij nog een keer in Melissa kant en zag dat Melissa naar hem staarde. Melissa's ogen plopte open en keek meteen uit het raam.

❦

De dag zou bijna eindigen en er was geen enkel spoor van Ace. Melissa was teleurgesteld dat hij niks van zich liet horen. Melissa liep naar haar kluisje om haar spullen te pakken voor gymles. "Heb je me niet gemist," zei een al te bekende stem. Melissa sloot haar ogen dicht om haar mentaal voor te bereiden. "Niet echt," zei ze met vermoeidheid in haar stem, haar ogen maakte meteen contact met Eric. "Kom op Nerd, alle aandacht die ik je geef krijg ik nooit een kusje van je?" zei hij met de lelijkste grijns op zijn gezicht geplakt. Melissa wilde het liefst weg verdwijnen, ze wist dat hij haar nog zou op zoeken. Melissa nam een stap naar achteren en vermeed oogcontact.

"Moet ik de stilte associëren op een 'ja' voor mijn vraag," en de sluwe grijns kwam weer terug. Melissa verstijfde in haar positie en schudde haar hoofd. Eric begon te lachen. "Hey nieuweling, kom hier!" schreeuwde hij naar Jeongguk die aan het drinken was en toekeek net als iedereen.

Jeongguk had een neutrale gezichtsuitdrukking. Hij liep rustig in onze richting. Zijn blik veranderde heel zuur nadat hij voor Eric stond. "Nou Melissa heb je wel heel erg gemist!" zei Eric met een neppe glimlach, hij pakte de fles water uit Jeongguk's handen en dumpte al het water op Melissa's hoofd en gaf de lege fles terug aan Jeongguk. Iedereen begon te lachen om het gebeuren. "Bedankt voor het lenen van je water, Chinees," zei hij lachend en liep weg van de scene. Jeongguk raakte gefrustreerd, maar probeerde het niet ter vertonen. Iedereen liep weg naar hun lessen en lieten Melissa achter met tranen in haar ogen.

"Hier." Melissa keek naar Jeongguk, die haar een servetje overhandigd. Met dat liep hij vervolgens weg.

❦

Melissa liep richting Jordans huis, ze was niet aanwezig tijdens gym, ze had er geen zin meer. Haar kleren waren nog steeds een beetje nat, maar gelukkig woonde Jordan niet zo ver weg van school.

Ze had nu Jordan ook nodig, het was een lange rot dag geweest. Haar steun die ze van Jordan kreeg miste ze heel erg. Ze negeert de laatste bericht die Jordan naar haar stuurde.

Ze stond voor de deur van Jordans huis en ze hoorde dat mensen aan het schreeuwen waren. 'misschien was het geen goed idee te komen'. Je bent er eenmaal en je moet het afmaken.

Melissa belde aan en het geschreeuwde bleef doorgaan. De deur vloog open en zag de rode ogen van Jordan naar haar kijken. "Wat doe je hier??" Het voelde alsof Melissa haar tong kwijt had geraakt. "Jordan! Ik was helemaal niet klaar om met jou te praten!" schreeuwde een vrouwelijke stem. Melissa was voor de tweede keer vandaag verstijfd.

Jordan liet een diepe zucht en liep naar buiten en gooide de deur met kracht dicht. Hij pakte Melissa's hand liepen weg van het huis. "Jordan?" hij negeerde Melissa volkomen.

"Het spijt me..." Jordan stopte meteen met lopen en keek naar Melissa met zijn tranen gleden over zijn wangen. "Nee, Het spijt mij Melissa, ik moest je eerder vertellen." Melissa veegde de tranen weg, maar ze was nog steeds verward wat er aan de hand was. 

"Wat vertellen," zei ze bijna fluisterend. Jordan nam een diepe zucht en hield Melissa's hand nog steeds stevig vast. "Ik ben een pleegkind..."

❦❦❦

Heey iedereen!

Ik ben weer terug :)))

IMAGO gaat binnenkort eindigen :(

Hoe vonden jullie de hoofdstuk?

***KRESJMA***