IMAGO

Hoofdstuk 38 - Chocomel

                  

Het Spijt voor het lang wachten, echt waar TT-TT

Het is een beetje te laat maar, een nog een gelukkig NEWYEAR!!!

Ik wens jullie mooie jaar met veel succesvolle dagen!!!

***

Hoofdstuk 38 – Chocomel

            "Serieus de kleur blauw wordt nu wel vervelend," zie ik grommend tegen Ace, die naast me liep. We waren net uit en liepen samen naar de kluisjes. En je zag letterlijk overal blauwe posters met de Winterbal op staan. Ik ben nu echt zoutziek van de lelijk posters. Ik snap niet waarom ze het nu de posters overal hebben geplakt terwijl het nog herfst is. We liepen richting het einde van Oktober en ze willen nu over de Winterbal praten.... Please laat me niet spugen.

            Ace schudde zijn hoofd en stopte een keelsnoepje in me mond. "Wat? Het is vervelend, want je ziet nu al mensen zich zorgen maken.... En waarom een keelsnoepje? Heb je geen napoleon-snoepjes... loser," zei ik slissend, zeker had hij de helft niet gehoord.

            "Mellie, waarom zeur je nou zoveel?" vroeg Ace na het grinnikten. Ik rolde mijn ogen en negeerde Ace en zoog steeds op mijn keelsnoepjes. Om eerlijk te zijn smaken ze best lekker als je geïrriteerd bent.

            "Ahw Mellie, trek niet zo'n gezicht," zei Ace in een piepstem en porde in mij zij. Mijn snoepje veel bijna uit mijn mond door zijn ge-por. "ACE! Stop met porren, je weet dat ik dat hinderlijk vind."

            Ace had de hele tijd een verschrikkelijke grijns op zijn gezicht, dat foutboel schreeuwde. Ik probeerde weg van hem te lopen, maar de jongen is gezegend met lange benen. Hij bleef me porren, en dat was pijnlijk. "STOP!"

            Ace bleef maar lachen om mijn gezicht. "Stooop," zeurde ik. Ik was gewoon op de punt om gekomen de keelsnoepje in zijn gezicht te spugen.

            "Oh oke, ik stop wel met porrren, Mellie." Maar de ezel bleef door lachen, totdat we de kluisje hadden bereikt. "Ah Mellie, kom op. Ik wil je lieve glimlach zien," zei Ace met zijn glinsterende oceaan-blauwe ogen.

            Hoe langer je in zijn ogen keek, groeide automatisch een glimlach op je eigen lippen. Ik hield meteen een hand voor me mond en stak mijn andere hand in zijn richting. "Eerst een napoleon-snoepje," zei ik in mijn zoetste stem.

            Ace rolde zijn ogen zocht het snoepje in zijn rugzak. "Ik heb alleen nog een lollipop in me tas en zak-vol met keelsnoepjes..." zei hij met dezelfde glimlach op lippen.

            "De lollipop is ook goed," zei ik met een neppe zucht. En pakte het vlug uit zijn handen. "En waar is mijn speciale glimlach?" vroeg Ace met een grijns. Ik rolde mijn ogen en gaf hem zijn zin. Ik liet mijn glimlach zien, die een beetje nep leek, en wees met mijn twee wijsvingers naar mijn lippen.

            "Zo wat ga je vanmiddag doen?" vroeg Ace met interesse. Ik liet meteen een zucht toen ik het woord vanmiddag hoorde. "Ah Mellie, waarom heb he zo'n lange gezicht?" vroeg Ace lachend en klopte op mijn rug voor medelijden.

            "Ugh, ik ga schaatsen met Jordan... En je weet dat ik bagger ben met schaatsen!" zei ik heel gefrustreerd. Ace keek een beetje weggetrokken, maar hij had nog net zijn glimlach op zijn gezicht. Ik wilde net iets zeggen, maar ik werd onderbroken.

            "HEY ACE! Je weet hoe Coach is, als iemand te laat komt!" schreeuwde een van Ace's vrienden. Ace zuchtte heel diep en keek met spijtige ogen aan. "Ah Mellie, ik moet gaan anders moet ik 30 keer opdrukken," zei hij ongemakkelijk.