IMAGO

Hoofdstuk 33 - Verloren

Hoofdstuk 33 - Verloren

Nadat Jordan de 5 woorden hardop vertelde, ging mijn hart als een gek tekeer. Wat heeft hij nou gedaan, om zo droevig eruit te zien. Het voelde net of mijn hart aan het scheurde als ik Jordan nog langer zo zag.

Zonder wat te zeggen liep ik naar Jordan toe. Jordan keek niet eens een keer op en bleef naar de grond staren. Ik ging naast hem zitten en mijn ogen verliet Jordan niet.

We bleven stil voor een tijdje totdat ik mijn mond opentrok, want ik kon het niet meer aan om hem zo te zien. "Jordan, wat heb je dan?" vroeg ik in stilte.

Jordan schudde zijn hoofd en hij keek me eindelijk aan. Ik schrok wel toen ik zijn ogen zag. Zijn ogen waren helemaal rood van moeheid. Hij bleef me aan staren met levenloze ogen.

Ik trok mijn mond open om iets te zeggen, maar sloot het meteen toen Jordan beweging maakte. Hij deed zijn hand in zijn broekzak om iets uit te vissen.

Hij haalde zijn telefoon uit zijn broekzak en hij scrolde op zijn lichtgevende scherm. Nadat hij het gevonden had, gooide hij zijn telefoon in mijn handen. Ik weet niet wat er mis was met hem maar ik keek naar de scherm van zijn telefoon.

Wat ik zag, maakte me helemaal in de war. Het was een foto van meisje die ongeveer mijn leeftijd was. Het was een heel mooi en vrolijk meisje, ze had kristaalblauwe ogen en rood haar. Ik had haar nooit in mijn leven gezien.

"Wie is dit?" vroeg ik verbaasd. Ik keek van de telefoon naar Jordan, maar hij was bezig met het staren van het meer. Na een paar seconden hoorde ik Jordan zuchtte. "Mijn vriendinnetje..."

Dat was de moment waar de tijd stil stond. "Wat?" zei ik pas toen zijn woorden me doordrong. Jordan heeft een vriendinnetje, dat is gewoon... Ik ben gewoon sprakeloos.

"Oftewel mijn Ex," zei hij met pijn in zijn stem. Mijn hart brak, om hem zo te zien. Hij lijkt zo verloren.

"Huh? Wat?" Ik was de spoor helemaal kwijt. Mijn mond stond half open. Jordan was de hele tijd stil en bleef voor zich uit kijken.

Het was voor een paar minuten stil, en ik was zo geschokt wat ik hoorde dat ik niet durfde om mijn mond open te trekken. "Gisteravond, toen jij wegging..." en nu keek Jordan me aan met pijn gevuld in zijn ogen.

"K-kreeg ik een bericht van mijn beste vriend, Michael," stotterde Jordan. "Waar hij mij vertelde en een foto liet zien dat Emma vreemd is gegaan..." De laatste woorden zei Jordan zo moeilijk, het leek net of hij het niet wilde geloven.

"Ik had het meteen uitgemaakt, toen ze het toe gaf..." Jordan had zijn handen in zijn jaszakken gedaan. "Dat was niet eens het ergste, ik heb zo veel gedronken, dat ik geen controle mee over mezelf had..."

"Wat bedoel je," zei ik na een paar seconde, omdat Jordan zijn verhaal niet afmaakte. Jordan keek me weer aan en ik zag een glinster in zijn ogen, die ik eerst niet zag. "Dat meisje met rood, waarmee ik op feest ging dansen. Ik was zo dronken dat ik haar alles wat ik jou nu vertel had verteld." En nu begon hij zijn hoofd te schudden.

"Ze zei dat-dat ze al de pijn in mij zal liet vergeten, en- en ik luisterde naar haar..." de glinster in zijn ogen ging niet weg. En nu weet ik wat het was hij is teleurgesteld.

Ik weet waar dit naar toe gaat en nu snap ik het waarom hij zo'n emotie toont. "Ik voel me zo schuldig, Mel," zei Jordan met een brok in zijn keel. "Ik heb haar gewoon gebruikt, zo iets doe ik nooit!" Jordan hield een hand voor zijn ogen.