IMAGO

Hoofdstuk 42 - Broken

...PLeAse PRePare UrSeLF...

Jordan P.O.V

            Het einde van het jaar is bijna in zicht. En ik heb letterlijk geen moer gedaan. Alleen maar feesten, alcohol drinken, in het geheim drugs nemen, rebelletje spelen, politie achter mijn ass aan en maar wat ik het liefst doe is tijd doorbrengen met mijn vriendin... Emma Gill, mijn engel.

            Ik heb een enorme hoofdpijn, volgens mij komt het niet door de Jack Daniels die ik gister leeg had gedronken of de cocaïne die gesnoven had, maar door mijn beste lieve ouders die weer gingen dreigen om me uit huis te zetten. Elke dag preken ze, elke dag hoor ik mijn moeder huilen, mijn vader met deuren gooien en schreeuwen en het ergste is dat mijn zus gewoon mee doet. Maar ze is niet zo'n heilig boontje als mijn ouders denken. Ik weet haar ware aard. Ze is de schoolhoer, maar wel een slimme, want ze haalt wel hele hoge cijfers, waardoor me ouders haar echte imago niet kennen. Ik vraag me af, hoeveel dudes ze droog heeft gezogen, als het maar geen vrienden van mij zijn, boeit me geen ene reet. Van mij part mag ze de directeur een handjob geven, ze is toch niks meer van mij...

            "Jordan, zit je verdomme weer te roken in je kamer," schreeuwde mijn moeder van een afstandje. Ik negeerde haar volkomen, en liep haar voorbij. Rot op kutwijf, alles wat je doet is krijsen in me oor. "Jordan voor de laatste keer, je hebt huisarrest je kan godVerdomme nergens heen!" En nu heeft ze me boos gemaakt. "En wie ben jij, omdat dat te zeggen. Je hebt helemaal niks gedaan in mijn leven, en nu wil je de 'bezorgde' moeder spelen. Fuck off." Riep ik woest terug, ik voelde mijn agressie groeien. Ik moest iets slaan. Ik kon er helemaal niet meer tegen.

            Me moeder keek met betraande ogen aan, en ze wilde wat zeggen, maar ze begon hevig te snikken. Ik bleef haar heel neutraal aanstaren. "Doe eens je ogen open, en kijk wat om je heen gebeurd. Het is niet alleen ik die slecht is!" schreeuwde mijn frustratie uit. Deze hele family is niet te redden. Dochter is een valse schijnheilige hoer, Zoon die een alcoholverslaving heeft. En niet denken dat mijn Vader mijn moeders enige hoop is, want die oude horny man, heeft wel meer dan 1 keer vreemd gegaan. En ik heb bewijs, maar ik wil mijn moeder niet meer pijn laten lijden, hoe erg ik haar haat.

            Me moeder viel op de grond en liet al haar tranen los. Maar het boeide me helemaal niks meer, ze mocht van mij op dat moment sterven, ze was toch niet gelukkig met haar leven. Ze moet niet denken, dat ik niet wist dat zichzelf snijd. Een depressieve vrouw, kan geen kinderen opvoeden, en ik ben er bewijs van.

            Ik gaf me moeder mijn laatste vieze blik, en liep het huis uit, zonder nog wat te zeggen. Ik liep mijn staart uit en had mijn handen in mijn broekzak, en ik staarde de grond aan. Het was een warme dag, en mooie dag, en dag om gelukkig te zijn, maar dat ben ik niet, nooit geweest.

            Ik voelde mijn telefoon wel zo'n duizend keer trillen, maar negeren was een van mijn favoriete dingen om te doen. Al die mensen had ik toch niet nodig, alleen mijn engeltje. Niemand was belangrijk voor me, ze steken toch een mes in je rug, ook al hebben we dezelfde bloed. Zo zit het leven eenmaal in elkaar. Het beste is om niemand te vertrouwen, dan doet leven wat minder pijn. Het is een gouden regel, maar iedereen verbreekt het, zelfs ik...

            Het werd al donker, en ik had totaal geen zin om naar huis te gaan. Misschien ga ik de komende dagen helemaal niet naar huis, het is het toch niet waard. Ik liep de staart in, waar Emma woont, ik had haar hard nodig. Ik stond voor haar deur en ik klopte drie keer tegen haar voordeur. De deur ging open, en mijn neutrale gezicht, werd alleen maar bitter. De vader van Emma stond voor me neus. En laat me het zo zeggen, dat deze man me zo verschrikkelijk haat, hij kent mijn imago al, om eerlijk te zijn iedereen kende mijn status. En dat was niet best. "Weet U waar Emma is?" vroeg ik en probeerde boeiend te klinken.