IMAGO

Hoofdstuk 11 - Lachende Hyena's

Hoofdstuk 11 –  Lachende Hyena’s  

 

GYM, het klinkt zo zalig in mijn oren. Ik heb er zoveel zin in om rondjes te rennen of achter een achterlijke bal aanrennen. En vooral omdat het einde van de dag het hebben.

Neeh, hiervoor kan ik echt niet positief denken. Ik heb niks tegen GYM, ik vind het af en toe wel leuk. Alleen de pret wordt zo vaak verpest door de anderen die toevallig ook gym hebben, vooral door de trutjes die te strakke shorts en shirts aan hebben. Joy.

Alle meiden waren al in de meidenkleedkamer, toen ik binnen liep. Nou dat is voor het eerste keer.

Toen ik binnen liep, keek iedereen me arrogant aan en fronste erbij. Serieus hebben mensen niet iets beters te doen dan zo raar naar me te kijken. En de meeste ken ik niet eens, persoonlijk. Eigenlijk, ik ken niemand persoonlijk in deze kleedkamer.

Ik negeerde ze volkomen, en zocht een plek waar niemand was. Ik pakte mijn gym spullen die in een aparte tas was. Ik trok mijn shirt uit en deed mijn witte gym T- shirt aan, waar onze schools logo opstaat.

Ik hoorde veel geruis. Er waren meiden die zaten te roddelen, overals en geloof mij maar ik ben hun dagelijkse onderwerp. Er waren meiden die zaten te lachen over iets die zeker onnozel is. Er zijn ook een paar die ook gewoon als een normaal iemand rustig zijn dingen doet, dan dat ze hysterisch aan het lachen zijn. Het is best wel irritant, want het klinkt als een hyena die aan het lachen is en dat keer 6… (6 lachende irritante hyena’s). Zucht.

Ik hoorde voetstappen die richting mijn kant kwam. Ik was nog bezig met mijn veters. “Zo, Nerd. Ik heb gehoord dat eindelijk vrienden hebt gemaakt,” zei iemand die, waarbij ik zijn naam niet ken. “Echt sneu,” ik hoorde een aantal mensen lachen.  En deze keer keek ik haar aan, recht in haar ogen. Ik gaf haar een van mijn beroemde vieze blikken. Ze zat te grijnzen, jongen!

“Je bent best wel stil, Nerd,” ze begon te lachen. “Geloof mij maar Nerd, ze gebruiken je toch. Laat het me beter zeggen: Jordan gebruikt je,” zei en iets in haar ogen speelde, wat was dat? Jaloezie?

Oh, dus zo zit het, huh. Ik begon te grijnzen en pakte mijn vest van de kapstok. “Luister, naamloze meisje. Ik ken ten eerste jouw naam niet. Ik weet niet eens of ik je eerder heb gezien. Wat sneu” zei ik met een mijn neppe glimlach. “En je hebt helemaal de recht niet voor om zo over mijn vrienden te praten.” iedereen was stil om ons heen.

Als ik goed keek naar het naamloze meisje, dan denk ik dat haar wel eerder heb gezien. Ze is een van de meisjes die Abigaïls bil likken.

Ze keek me met haar gewijde ogen en een rode gezicht aan. Ik gaf der mijn laatste neppe glimlach en liep der voor bij.

Toen ik de gymzaal binnen liep, zag ik dat alle jongens al met de coach aan het praten was.  Yup alle meiden zijn te laat, HA!

Ik was het eerste meisje binnen liep. “Hale, waar blijven de anderen!” schreeuwde coach Oscar heel geïrriteerd naar me.

“Zo komen eraan! Want ze rapen hun monden van de grond,” schreeuwde ik terug. Maar hij was niet zo geïnteresseerd in mijn antwoord. Ass.

Toen iedereen compleet was, na 10 minuten. Moesten we een afschuwelijke preek horen van onze talentvolle Coach, waarom het zo belangrijk is om op tijd te komen. Hallo, we zijn meisjes, we hebben meer tijd nodig om, om en uit te kleden.

Na zijn preek liep hij naar de kasten die vol zaten met sportattributen. Hij kwam terug met een basketbal in zijn handen. Laat me raden we gaan Basketballen, huh.